❤️ദേവൻ ❤️part 18 [Ijasahammed] 253

അടുത്ത് വന്നിരുന്നു കൊണ്ടുള്ള ആ ചോദ്യം കേട്ട് തെല്ലൊന്ന്
പതറാതിരുന്നില്ല…

“ഹേയ്.. അതൊക്കെ അമ്മക്ക് തോന്നണതാ..
ഞാനും ദേവേട്ടനും പിണങ്ങേ.. നല്ല കാര്യായി..,
വെറുതേ ഓരോ തോന്നലും കൊണ്ട് നടക്കാലെ ഇപ്പഴും.. ”

തെല്ലു തമാശയോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് വിശ്വാസമാകാതെ എന്നെ ഇരുത്തി നോക്കുന്ന ആ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണ് എടുത്തു പാത്രത്തിലേക്കായി മുഖം താഴ്ത്തി..

കണ്ണിലൊരു നോവിന്റെ നിഴലുപതിഞ്ഞാൽ അമ്മക്ക് മനസ്സിലാകും.. അതുകൊണ്ട് കണ്ണുകൾ അമ്മക്ക് മുന്നിലായി തുറന്ന് പിടിക്കാൻ ഞാൻ ഭയന്നു…

“നീയ് ഇപ്പൊ സ്വസ്ഥതയിലല്ലാന്ന് നിക്കറിയാം..
കാരണങ്ങളൊന്നും ഞാൻ ചോദിക്ക്യണില്ല..

വാശിയും ദേഷ്യവും ഒക്കെ കാണിക്കുമ്പോ ഒറ്റ കാര്യം ഓർത്താൽ മതി…
നീയൊരു ഭാര്യയാണ്, സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ വേറെ ആരും ഇല്ലാത്ത ഒരുത്തന്റെ ഭാര്യ..

അത് നീയ് മറക്കണ്ട.. !!””

ഒരു വറ്റു പോലും തൊണ്ടയിൽ നിന്നിറക്കാൻ പറ്റാത്തവിധം ആ വാക്കുകൾ എന്നിൽ വലിഞ്ഞുമുറുകി..

ഒടുവിൽ എഴുന്നേറ്റ് കൈകഴുകി മുറിയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ തലക്ക് വല്ലാതെ ചൂട്പിടിക്കുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു…

“നീയൊരു ഭാര്യയാണ്.. സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ വേറെ ആരും ഇല്ലാത്ത ഒരുത്തന്റെ ഭാര്യ… ”

“കൂടെണ്ടാവണം, ഇനിയൊരു വേർപ്പാട് താങ്ങാനാവില്ല.. ”

ഹൃദയത്തിൽ തറച്ച വാക്കുകൾ പലതും നെഞ്ചിൽ മിന്നിമറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു..

നിൽക്കാൻ പ്രയാസം തോന്നി..
ഓരോരുത്തായി കട്ടിലിൽ ചെന്നിരുന്നു..

മനസ്സൊന്നു തണുക്കുമെന്ന് കരുതിയാണ് ഇങ്ങോട്ടേക്കു വന്നത്.. എന്നാൽ കൂടുതൽ ചൂട്പിടിക്കയാണുണ്ടായത്..

പുറത്ത് മണ്ണിന്റെ ഗന്ധം പറന്നു.. ചെറിയ മിന്നൽ പിളർപ്പോടെ മഴ അതിന്റെ വരവറിയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

അരികിലല്ലെങ്കിലും അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന ദിവസങ്ങളോർമയിലേക്ക് വന്നു…

ഒരു മുറിക്കപ്പുറം ഉറങ്ങിതീർത്ത രാത്രികൾ ചെറിയ നോവ് പടർത്തുമെങ്കിലും ഇത്രമേൽ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നില്ല..

അന്നൊക്കെ അടുത്തുണ്ടായിരുന്നല്ലോ..
ഒരു കൂരക്ക് താഴെ വിളിപ്പുറത്ത്, കാണാൻ തോന്നുമ്പോഴെല്ലാം കാണാൻ പാകത്തിന്,…

ആ ആശ്വാസം ചെറുതായിരുന്നില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്ക് ഈ അസ്വസ്ഥത എന്നെ കൊണ്ടെത്തിച്ചിരിക്കുന്നു..

ആദ്യമായി ജീവിതത്തിൽ മഴയോട് പോലും അസ്വാസ്ഥ്യം തോന്നി..