✮കൽക്കി࿐ (ഭാഗം – 31) വിച്ചു [ചെകുത്താനെ സ്നേഹിച്ച മാലാഖ ] 319

പെട്ടന്ന് ,

ഒരു മരത്തിന്റെ മറവിൽ നിന്ന് ആരോ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് ഒരു വശത്തേയ്ക്ക് വലിച്ചു … പെട്ടെന്നങ്ങനെ സംഭവിച്ചപ്പോൾ അവൾ നില തെറ്റി ചെന്ന് വീണത് അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കായിരുന്നു .. ഉടനെ തന്നെ അവൾ ഒരു പേടിയോടെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി എന്താ സംഭവിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലാകാതെ …

ആ സമയം അവൾ കണ്ടത് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന ആ യുവാവിനെയായിരുന്നു … ഒരു നിമിഷത്തേയ്ക്ക് അവരുടെ കണ്ണുകൾ പരസ്പരം തമ്മിലുടക്കി , ഒന്നും മിണ്ടാതെ പരസ്പരം കണ്ണുകൾ നോക്കി നിന്ന ചില നിമിഷങ്ങൾ . ആ കാട് പോലും അവർക്ക് വേണ്ടി ആ സമയം നിശബ്ദത പരത്തിയതു പോലെ . ഇരുവരുടെയും ഹൃദയമിടിപ്പ് പോലും പരസ്പരം അറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങൾ ….

പെട്ടെന്ന് സ്വപ്ന ലോകത്തിൽ നിന്ന് യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേയ്ക്ക് മടങ്ങി വന്നതു പോലെ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്ന് അടർന്ന് മാറി , അവന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ അവൾ മുഖം തിരിച്ചു ….

” നിങ്ങൾ …. നിങ്ങൾ ….. ഇതെന്താ ചെയ്യുന്നേ .. ? ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ഉടനെ ഇവിടെ നിന്ന് മടങ്ങിപ്പോകണമെന്ന് … ”

ദൂരെ എവിടേയ്ക്കോ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഒരു തരം പതർച്ചയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു .

” ഇനിയും മരുന്നിന് വേണ്ടി ഈ വനത്തിൽ അലഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നടക്കരുത് ഇപ്പോൾ തന്നെ മടങ്ങണം . ഇതുവരെ നിങ്ങൾ ആരുടെയും കണ്ണിൽ പെടാത്തത് ഭാഗ്യം കൊണ്ടാ … ”

അവൾ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു , ആ സമയം അവൻ തന്റെ കയ്യിലെ കെട്ട് അഴിച്ച് മാറ്റി . അത് കണ്ടതും പെട്ടെന്നവൾ അവന്റെ കൈ പിടിച്ച് നോക്കി ….

” മുറിവ് ഉണങ്ങിയിട്ടുണ്ട് … ”

കയ്യിൽ നോക്കി ഒരു തരം ആശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞ ശേഷം മുഖം ഉയർത്തി നോക്കിയ അവൾ കണ്ടത് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അവനെയാണ് . പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൾ അവന്റെ കയ്യിലെ പിടിത്തം വിട്ടു ….

” മ് വേഗം …. പോ …. ”

” ഇല്ല ! ”

അവന്റെ മറുപടി കേട്ടതും അവൾ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി എന്താ എന്ന സംശയ ഭാവത്തിൽ …

” ഞാൻ …. ഞാനീ വനത്തിൽ വന്നത് പച്ചില മരുന്ന് തേടിയല്ല … ”

” പിന്നെ ? ”

” മാണിക്യം …. ! നാഗ മാണിക്യത്തെ തേടി … ”

അവന്റെ മറുപടി കേട്ടതും ഞൊടിയിടയിൽ തന്നെ അവളുടെ മുഖഭാവം മാറി , ആ സമയം അവനെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം അവളുടെ മുഖത്ത് വന്ന് നിറഞ്ഞിരുന്നു …

” ചതി ….. ! എന്നോട് നുണ പറഞ്ഞു അല്ലേ …? ഇനി ഒരു നിമിഷം ഇവിടെ നിൽക്കരുത് … പോ ….. മറിച്ച് സംഭവിച്ചാൽ നിങ്ങളുടെ മരണത്തിന് ഞാൻ തന്നെ കാരണമായേക്കും ….. ”

ദേഷ്യം നുരഞ്ഞ് പൊന്തുന്ന ഭാവത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു , പക്ഷെ അത് കേൾക്കുമ്പോഴും അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു നേർത്ത പുഞ്ചിരി മാത്രമായിരുന്നു ബാക്കി ……

” നാഗ മാണിക്യം തേടി വരുന്നയാൾ ജീവനോടെ ഈ വനം വിട്ട് തിരികെ പോകില്ല എന്ന ചരിത്രം , പിന്നെ എന്താ താൻ എനിക്ക് മാത്രമായി ഒരു അവസരം തരുന്നത് … നാഗകന്യകേ …. ? ”

അവന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി , ഞാൻ ഒരു നാഗകന്യകയാണെന്ന് ഇയാൾ എങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കി എന്നതായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സിലെ സംശയം …..

” അപ്പൊ എല്ലാം അറിഞ്ഞ് വച്ച് മനപൂർവ്വം എന്നെ ചതിക്കുകയായിരുന്നു അല്ലേ ….. ? എല്ലാം നിങ്ങളുടെ നാടകമായിരുന്നു അല്ലേ … ? ഇല്ല ഇനി നിനക്ക് അവസരമില്ല ….. ”

ശേഷവേണി അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം പെട്ടെന്ന് തന്നെ രൂപം മാറി , തന്റെ നാഗരൂപത്തിലേക്ക് ….

ഫണം വിടത്തി മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആ നാഗ രൂപം കണ്ടിട്ടും അവന്റെ ഭാവം മാറിയില്ല , മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മാഞ്ഞില്ല …

” താനിപ്പോൾ എന്നെ ദംശിച്ചാൽ ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ മരിക്കും , കാരണം ഇന്നലെ താൻ ഒരു നാഗവംശജയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ആ നിമിഷം ഞാൻ മനസ്സ് കൊണ്ട് മരിച്ച് കഴിഞ്ഞു . എനിക്ക് വേണ്ടിയല്ല ആ നാഗ മാണിക്യം , അനാഥനായ എന്നെ തെരുവിൽ നിന്ന് എടുത്ത് സ്വന്തം മകനെപ്പോലെ വളർത്തിയ ആ മനുഷ്യന്റെ പത്നിയെ രക്ഷിക്കാൻ , എന്നോട് നേരിട്ട് സഹായം അഭ്യർത്ഥിച്ച അവരെ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് മരണത്തിലേക്ക് തള്ളിവിടാതിരിക്കാൻ . എനിക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു ജീവിതം തന്ന ആ മനുഷ്യന്റെ ആത്മാവെങ്കിലും സന്തോഷിക്കുമെന്ന് കരുതി , അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഈ ആയുസ് കൊണ്ട് എനിക്ക് പകരം വീട്ടാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല ….

ആരെയും വേദനിപ്പിക്കാതെ ആരുമറിയാതെ നാഗമാണിക്യം കൈക്കലാക്കി മടങ്ങണമെന്നായിരുന്നു മനസ്സിൽ പക്ഷെ അപ്പോഴാ താൻ മുന്നിൽ വന്നത് . എന്തോ ! കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ സ്വപ്നം കണ്ടു . ഇതുപോലെ ഒരു മുഖവും ഇതുവരെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞിട്ടില്ല . സമ്മതമെങ്കിൽ മടക്കയാത്രയിൽ ഈ കാട്ടുപെണ്ണിനെ കൂടെ കൂട്ടണമെന്നായിരുന്നു മനസ്സിൽ , പക്ഷെ താൻ ഒരു നാഗകന്യകയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ നിമിഷം ….. ഹ് …. സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം വെള്ളത്തിൽ വരച്ച വര പോലെ ……

മാണിക്യമില്ലാതെ എനിക്ക് തിരികെ മടങ്ങാൻ കഴിയില്ല , ഞാൻ വാക്ക് കൊടുത്തതാണ് അതുമായി മടങ്ങി ചെല്ലാമെന്ന് . പക്ഷെ തന്നോട് എല്ലാം തുറന്ന് പറയാതെ അത് എടുക്കാനും എനിക്ക് കഴിയില്ല , അതാ ഞാൻ സത്യം തുറന്ന് പറഞ്ഞത് ….. ”

അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു .
ആ മറുപടി കേട്ടതും ശേഷവേണി പെട്ടെന്ന് തന്നെ തന്റെ മനുഷ്യ രൂപത്തിലേക്ക് മാറി ….

” ഞാൻ ! നിങ്ങൾക്ക് ഞാനാരെന്ന് അറിയാമോ …. ? ജന്മം കൊണ്ട് നാഗമാണിക്യം സംരക്ഷിക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവൾ … നിങ്ങൾക്ക് നാഗമാണിക്യം വേണമെങ്കിൽ ആദ്യം എന്നെ കൊല്ലണം കാരണം അത് എന്റെ കൈവശമാണുള്ളത് … എന്റെ ശരീരത്തിൽ ജീവന്റെ അവസാന തുടിപ്പ് നിലനിൽക്കുന്ന സമയത്തോളം നിങ്ങൾക്കത് കൈക്കലാക്കാൻ കഴിയില്ല … ”

ഉറച്ച സ്വരത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞതും അത് കേട്ട് നിന്ന അവൻ ഉടനെ അവളുടെ മുന്നിൽ മുട്ട് കുത്തി നിന്നു നിസ്സഹായതയോടെ ….

” …. ഹ് ….. ഞാൻ വാക്ക് കൊടുത്തതാ ….. മാണിക്യമില്ലാതെ എനിക്ക് ഈ വനം വിടാൻ കഴിയില്ല . പക്ഷെ അതിന് വേണ്ടി തന്നെ ഒന്ന് ചെറുതായി നോവിക്കാൻ കൂടി എനിക്ക് കഴിയുകയുമില്ല , അതിനി എത്ര ജന്മങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാലും … ഞാൻ നിസ്സഹായനാ …. തീർത്തും . എല്ലാത്തിനും കൂടി ഇനി ഒരു മാർഗമേ
ഉള്ളൂ ….. തന്റെ ഉള്ളിലെ വിഷം അത് എന്റെ രക്തത്തിൽ കലരണം …. നാഗമാണിക്യം കൈക്കലാക്കാൻ വന്ന എത്ര പേരെ താൻ ദംശിച്ച് കാണും അതിലൊരാളായി ഞാനും മാറട്ടെ … എന്റെ മുന്നിൽ മറ്റൊരു മാർഗ്ഗം ഇല്ല …. ”

അതും പറഞ്ഞ് അവൻ മെല്ലെ കണ്ണുകളടച്ചു ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയോടെ …

തുടരും …..