ശ്രീധരന്റെ ശ്രീദേവി (മുഴുവൻ ഭാഗം) – [Santhosh Nair] 995

മുഖത്തോ പെരുമാറ്റത്തിലോ വെറുപ്പൊന്നും കാണുമില്ല. എന്തെങ്കിലും പ്രേമനൈരാശ്യം? കുറച്ചു സമയം കൊടുത്തു നോക്കാം. (ആക്രാന്തമൊന്നും വേണ്ടാ, പയ്യെ തിന്നാൽ പനയും തിന്നാം – ഉള്ളിൽ ഒരു ജഗതിച്ചേട്ടൻ പറയുന്നു).

ശ്രീദേവിയുടെ മാതാപിതാക്കൾ ചെറുപ്പത്തിലേ മരിച്ചതാണ്. അമ്മാവന്റെ കൂടെയാണത്രെ പിന്നീട് വളർന്നത്. മക്കളില്ലാത്ത അവർ ഇവളെ സ്വന്തം മകളെപ്പോലെ തന്നെ വളർത്തി.

അവൾക്കും അവരെന്നാൽ ജീവന്റെ ജീവനുമാണ്. സുഹൃത്തുക്കളെപ്പോലെ ഇടപഴകുന്നതാണ് കണ്ടതും. പിന്നെന്തേ ഇങ്ങനൊക്കെ?

അന്നും രാത്രിയിൽ കട്ടിലിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ പുതച്ചു മൂടി ശ്രീദേവി കിടക്കുന്നു.
ശ്രീധരൻ ചില ജോലികളിൽ വ്യാപൃതനായിരുന്നതിനാൽ ജോലിയെല്ലാം തീർത്തു കിടക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ ലേറ്റ് ആയി. അവൻ വാതിൽ കുറ്റിയിട്ടു കിടക്കാൻ ചെന്നതും അവൾ ഒന്ന് നടുങ്ങിയതുപോലെ ചുരുണ്ടുകൂടി. അവൾ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലെന്നു അവന് മനസ്സിലായി.

“ശ്രീദേവി, എന്ത് പറ്റി?”

“ങ്‌ഹൂം, ഒന്നുമില്ല ഏട്ടാ.”

“എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ? നീയെന്തേ ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നു? ഈ കല്യാണത്തിന് നിനക്കിഷ്ടമില്ലായിരുന്നോ?”

“ങ്‌ഹൂം, അങ്ങനൊന്നുമില്ല ഏട്ടാ.”

“വേറെ ആരെയെങ്കിലും നിനക്ക് ഇഷ്ടമാണോ? അങ്ങനെയെന്തെങ്കിലും?”

“—-” അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“ശരി ഇപ്പോൾ ഉറങ്ങു, നമുക്ക് നാളെ സംസാരിയ്ക്കാം. നാളെ ശനിയാഴ്ചയല്ലേ, നിന്റെ വീട്ടിൽവരെ പോകാം. അമ്മാവൻ വിളിച്ചിരുന്നു.”

“ശരി ഏട്ടാ, അങ്ങനെയാവട്ടെ.”

ശ്രീധരൻ ശ്രീദേവിയെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു ഇങ്ങേയറ്റത്തു കിടന്നു. ക്ഷീണം കാരണം പെട്ടെന്ന് ഉറങ്ങിപ്പോയി.

കുളിമുറിയിൽ വെള്ളം വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ശ്രീധരൻ രാവിലെ ഉണർന്നത്. അലച്ചിലിന്റെ ക്ഷീണം കാരണം കൂടുതൽ ഉറങ്ങിപ്പോയി. ശ്രീദേവി കുളിയ്ക്കുകയാണെന്നു മനസ്സിലായി. മൈസൂർ സാന്റൽ സോപ്പിന്റെ നേർത്ത സുഗന്ധം മുറിയിൽ പടരുന്നു.