ശ്രീധരന്റെ ശ്രീദേവി (മുഴുവൻ ഭാഗം) – [Santhosh Nair] 995

കണ്ണുകൾ മൂടി മുഖം തെല്ലുയർത്തി നിൽക്കുന്ന അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്കു അവൻ തെല്ലുനേരം നോക്കിനിന്നു. പെട്ടെന്നു കണ്ണ് തുറന്ന അവൾ “എന്തെ” എന്നത് പോലെ അവനെ നോക്കി.

ആ ഭാവം തീരുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഒരു ചിത്രശലഭം പനിനീർപ്പൂവിൽ മധുനുകരാൻ ഇരിയ്ക്കുന്നതുപോലെ അവളുടെ മൃദുവായ ചുണ്ടുകൾ കവർന്നെടുത്തിരുന്നു.

ആദ്യ ലഹരിയിൽ നിന്നു പോയ അവരെ മുൻവാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദമാണ് ഉണർത്തിയത്. ലജ്ജയോടെ അവനെ ചെറുതായി തള്ളി മാറ്റിയ ശ്രീദേവി പോയി പെട്ടെന്നു മുഖം കഴുകി വന്നു. അവന്റെ കവിളിൽ ചന്ദനവും അവൾ തുടച്ചു.

താഴേയ്ക്കിറങ്ങി വന്ന ആ യുവമിഥുനങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മാവനും അമ്മായിയും നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു, മുഖം നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടും, ഉള്ളു നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടും.

– ശുഭം –

—- ശ്രീധരനെയും ശ്രീദേവിയുടെയും ജീവിതം ഇവിടെ തീരുന്നില്ല – തുടങ്ങുന്നതേയുള്ളൂ.

അവർ എന്നും സന്തോഷത്തോടെ ദീർഘായുസ്സായി വാഴട്ടെ.

അതിനു ഈശ്വരൻ അവരെ അനുഗ്രഹിയ്ക്കട്ടെ.

വൈകിപ്പോയതിനാൽ ഇവിടെ നിര്ത്തുന്നു.

ഇതിനു മൂന്നാം ഭാഗം ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല കേട്ടോ. 🙂