ശ്രീധരന്റെ ശ്രീദേവി (മുഴുവൻ ഭാഗം) – [Santhosh Nair] 995

വേലുച്ചാമി അണ്ണൻ കറവ യന്ത്രം ഉപയോഗിച്ചു പശുക്കളെയും എരുമകളെയും കറക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്. നല്ല ഒരു പണിക്കാരനാണ് പുള്ളി. ഒന്നും പറയേണ്ട ആവശ്യമില്ല, നോക്കിയും കണ്ടും ചെയ്തോളും.അണ്ണനും അക്കാവും ഫാമിനടുത്തു തന്നെ താമസം. കൂടെ ഒരു മകളും ഉണ്ട്, അവൾ പ്ലസ് ടു വിനു സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കുന്നു. ഇടക്കിടയ്ക്ക് അവളും വന്നു അമ്മയെ സഹായിയ്ക്കാറുണ്ട് (അമ്മ ജോലി ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന സ്‌കൂളിലാണ് അവൾ പഠിക്കുന്നത്. നന്നായി പഠിക്കും, സ്‌കൂളിലെ ടോപ്പേഴ്‌സിൽ ഒരാളാണ്. മിടുക്കിക്കുട്ടി.)

സമയം പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു, ആറരയോളമായി.

പിന്നെയും ശ്രീദേവിയുടെ കാൾ വന്നു. “ഏട്ടാ രാവിലെ വരില്ലേ?”

“വന്നേയ്ക്കാം, പത്തുമണിക്ക് മുന്പെത്തും”

“ശരി ഏട്ടാ” എന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ ഫോൺ വെച്ചു.

ഒരു നിർവികാരത അനുഭവപ്പെട്ടു. എന്താണവൾക്കു പറയാനുണ്ടാവുക? കുറച്ചു ടെൻഷൻ മനസ്സിൽ.

“അമ്മെ ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ പോയിട്ട് വരാം” എന്ന് പറഞ്ഞു പെട്ടെന്ന് കുളിച്ചു വെള്ള മുണ്ടും ഉടുത്തു അംഗവസ്ത്രവും പുതച്ചുകൊണ്ടു ശ്രീധരൻ ഇറങ്ങി. ഇവരുടെ കുടുംബത്തിന് സ്വന്തമായി ഒരു കാവും ചെറിയ ക്ഷേത്രവും ഉണ്ട്. ഭദ്രകാളിയും കൃഷ്ണനും ആണ് പ്രതിഷ്ഠകൾ.

ക്ഷേത്രത്തിൽ തിരക്കൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല. സ്വകാര്യ ക്ഷേത്രം ആയതിനാൽ അച്ഛനാണ് ദിവസവും രണ്ടു നേരം വിളക്ക് കത്തിയ്ക്കുന്നതൊക്കെ. വെള്ളി ഞായർ ആഴ്ചകളിൽ മാത്രം ഒരു നമ്പൂതിരി വന്നു വിധിപ്രകാരമുള്ള പൂജകൾ ചെയ്യും. മാസത്തിലൊരിക്കൽ ഗണപതി ഹോമം, നവഗ്രഹ ഹോമം, സുദർശന ഹോമം ഇവ നടക്കും.
ഇന്നു താൻ തന്നെ വിലക്കേറ്റി പൂജ ചെയ്യാം എന്നു കരുതി.

ചെല്ലുമ്പോൾ അച്ഛൻ അമ്പലത്തിനു ചുറ്റും ശുദ്ധി ചെയ്തു വിളക്കേറ്റാൻ തയാറായി നില്കുന്നു. “ഇന്നു ഞാൻ ചെയ്യാം” എന്ന് പറഞ്ഞു ശ്രീധരൻ അച്ഛനോട് പൂജ സാമഗ്രികൾ വാങ്ങി. അച്ഛൻ കാവിലേയ്ക്ക് പോയി. (ശരീരത്തിന് സുഖമില്ലെങ്കിലും പൂജകൾ അദ്ദേഹം മുടക്കില്ല.)

ദേവിയ്ക്കു മുന്നിൽ വിളക്കേറ്റിയ ശേഷം ശ്രീധരൻ ലളിതാ സഹസ്രനാമം പാരായണം ചെയ്തു.