രുധിരാഖ്യം -10 [ചെമ്പരത്തി ] 357

അയാൾ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ കൈക്ക് ഒരു അനക്കം തട്ടിക്കാൻ പോലും അയാൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.

കട്ടിൽ കാലിലേക്ക് വെച്ച് അയാളുടെ കൈ ഓരോ ഭാഗങ്ങൾ ആയിട്ട് അവൾ ചുറ്റിക കൊണ്ട് അടിച്ചു തകർത്തു. ഞരമ്പുകളും അസ്ഥികളും എല്ലാം ചിതറിത്തെറിച്ചു. മാവികയെ ആക്രമിക്കാൻ വേണ്ടി വലതു കൈയിലേക്ക് അയാൾ തന്നെ  ചേർത്ത് കെട്ടിയിരുന്ന കട്ടിൽകാൽ കൂടി അടിയേറ്റ് ചിതറി അയാളുടെ കയ്യിലേക്ക് കുത്തി കയറി.

കൈമുട്ടുവരെ അടിച്ചൊടിച്ച അവൾ ആ ചുറ്റിക തിരിച്ചുപിടിച്ചു മൂർച്ചയില്ലാത്ത മഴുവിന്റെ വായ്തല കൊണ്ട് ആ കൈ വെട്ടിമാറ്റി. അതേപോലെതന്നെ ഇടത്തെ കൈയും ഇരുകാലുകളും.!!

അവൾ തന്റെ പരാക്രമം അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ അയാളിൽ ഒരു ശ്വാസം മാത്രമേ ശേഷിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. മാവികയുടെ മുഖവും മുൻവശവും ആകെ ചോരത്തുള്ളികൾ കൊണ്ട് നനഞ്ഞു.

ആ മുറിയുടെ വാതിൽ പൂട്ടി അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ,  അയാളെ എരിച്ചടക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു അഗ്നി ആ മുറിയിൽ മാത്രമായി പടർന്നിരുന്നു.

പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ മാവിക എങ്ങോട്ട് പോകണമെന്ന് ഒരു ലക്ഷ്യവുമില്ലാതെ കുറെ നേരം ആ വീടിന്റെ മുറ്റത്തു തന്നെ നിന്നു.

“ഗ്രാആആആആ…… ”

വിടർന്ന ചിറകുകളും,വിടർത്തിപ്പിടിച്ച കയ്യിൽ തന്റെ വാളുമായി അവൾ ആകാശത്തേക്കു നോക്കി അലറി.

അവളുടെ മനസ്സ് അറിഞ്ഞിട്ടാകണം,നേർത്ത ചന്ദ്രപ്രകാശത്തെ മറച്ചു ആ വീടിനു മുകളിൽ നിഴൽ വിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ വ്യാളി ആകാശത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു!!!.

അതിനെ കണ്ടതോടെ വല്ലാത്ത ഒരു ചിരിയോടെ മുഖം നേരെ ആക്കിയ മാവികയുടെ കണ്ണുകളും