രുധിരാഖ്യം -10 [ചെമ്പരത്തി ] 356

മാവികയിലും തെല്ലു അത്ഭുതം സൃഷ്ടിച്ചു അവന്റെ ആ നിൽപ്പ്.

ഗിരീഷിന്റെ അടുത്തേക്ക് നിൽക്കാൻ വേണ്ടി ഗൗരി വാതിൽ കടന്ന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയെങ്കിലും, ഞൊടിയിടയിൽ മാവികയിൽ വിടർന്നു വന്ന ചിറകുകളും അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് പറന്നെത്തിയ വജ്രം പോലെ തിളക്കമാർന്ന വാളും കണ്ടതോടെ അവൾ അവിടെത്തന്നെ പതറി നിന്നു. തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് അടർന്ന് നിലവിളി പക്ഷേ പുറത്തേക്ക് എത്തിയില്ല.

തങ്ങളുടെ മരണമാണ് മുൻപിൽ നിൽക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന ഗിരീഷിന് പക്ഷേ ഭയം അശേഷം തോന്നിയില്ല.

“നീയെന്താ ഗിരീഷേ കരുതിയിരുന്നത്…..???എന്നെ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കാൻ നിന്റെ കൂട്ടുകാരന് കഴിഞ്ഞു എന്നോ….??”

അതീവ ശോഭയോടെ ഒന്ന് ജ്വലിച്ച വാൾ കയ്യിലിട്ട് കറക്കി കൊണ്ട് അവൾ ഗിരീഷിന് നേർക്കടുത്തു.

നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് ഓടിയെത്തിയ ഗൗരി ഗിരീഷിന് മുന്നിൽ ഒരു കവചം തീർത്ത പോലെ നിന്നെങ്കിലും, അവൻ അവളെ വലിച്ചു മാറ്റി പൂമുഖത്തേക്ക് തന്നെ തള്ളി വിട്ടു.

” അവൻ… ഏഥൻ….എന്റെ മനസ്സിനെയും ശരീരത്തെയും ഒന്ന് പതറിച്ചു എന്നുള്ളത് ശരിയാണ്…. പക്ഷേ ഇനി അവന് എന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല…..അവൻ ഇനിയൊരിക്കലും തിരികെ എത്തില്ല…..ഞാൻ ഈ ഗ്രാമം മുച്ചൂടും മുടിപ്പിക്കും.. നീയും നിന്റെ കുടുംബവും ഇവിടെ ഉണ്ടാകും…ഓരോ ദിവസവും പ്രാണഭീതി എന്തെന്ന് അറിയിച്ചു ഞാൻ ഈ ഗ്രാമത്തിൽ ഉള്ളവരെ കൊന്നൊടുക്കും. അതെല്ലാം നിന്റെ കണ്ണിന് മുൻപിൽ നടത്തിയ ശേഷം അവസാനം മാത്രമേ, എന്നെ ഇല്ലാതാക്കാൻ ആ മന്ത്രവാദിയുടെ കൂട്ടുകൂടിയ നിന്നെയും നിന്റെ കുടുംബത്തെയും