രാജവ്യൂഹം 6 [നന്ദൻ] 356

കല്യാണി ആര്യന്റെ കണ്ണുകളിലേക് നോക്കി.. അവിടെ സ്നേഹത്തിന്റെ കടലാഴം അവൾ കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി…

ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ചൂണ്ടു വിരൽ കൊണ്ട് കവിളിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ കണ്ണീർ മുത്തുക്കളെ തുടച്ചു കളഞ്ഞു…

‘”ഇനി കരയില്ലല്ലോ… ”ആര്യൻ കല്യാണിയുടെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി ചോദിച്ചു…

അവൾ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അവനെതന്നെ നോക്കി… ആര്യൻ അവളുടെ പൂവ് പോലെ മൃദുലമായ കവിളിൽ പതിയെ തലോടി… വിരലുകൾ പതിയെ ചെഞ്ചുണ്ടുകളെ തേടി ചെന്ന് പതിയെ സ്പർശിച്ചു… മുഖം കുനിച്ചു ആ ചൊടികളെ നുകരാൻ അവന്റെ മനസ്സ് വെമ്പൽ കൊണ്ടു … അവനോടു ചേർന്ന് നിന്ന കല്യാണിയും മറ്റേതോ ലോകത്തെന്ന പോലെ ആയിരുന്നു… ആര്യന്റെ ചൂട് നിശ്വാസം അവളുടെ മൂക്കിന്റെ തുമ്പിൽ അറിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് അവൾ ഞെട്ടലോടെ മുഖം ഉയർത്തിയത്… അപ്പോൾ അവൾ കണ്ടത് ആര്യന്റെ കള്ള ചിരി ആയിരുന്നു.. അവളുടെ ചുണ്ടുകളിലും നേരിയൊരു മന്ദാസ്മിതം വിടർന്നു…അത് കണ്ടതും ആര്യന്റെ മുഖം അവളുടെ ചുണ്ടുകളിലേക് ആഴ്ന്നിറങ്ങാനുള്ള കൊതിയോടെ താഴ്ന്നു…

“”അയ്യെടാ…. “”ആര്യന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു ഊക്കൻ ഇടിയിടിച്ചു കല്യാണി അവനിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി… അവൾ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നും ഹാളിലേക്കു ഓടാൻ നോക്കിയതും… നടന്നില്ല.. 

ആര്യന് കല്യാണിയുടെ കയ്യിൽ പിടിത്തം കിട്ടിയിരുന്നു അപ്പോളേക്കും.. 

“”അയ്യോ വിടു കണ്ണേട്ടാ.. “”