ഓട്ടോഗ്രാഫ് എഴുതൽ പഴഞ്ചനായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. എന്നാലും അവരെല്ലാവരും ഓട്ടോഗ്രാഫ് വാങ്ങി. എല്ലാവരും മറ്റെല്ലാവരെക്കൊണ്ടും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ അതിൽ എഴുതിച്ചിരുന്നു. ആതിരയും ഫൈസലിൻറെ നേർക്ക് അവളുടെ ഓട്ടോഗ്രാഫ് നീട്ടിയപ്പോൾ അവൻ ചോദിച്ചു.
“നമ്മൾ തമ്മിൽ ഇതിൻറെയൊക്കെ ആവശ്യമുണ്ടോ? എനിക്ക് നിന്നോടുള്ള ഉള്ള സ്നേഹത്തിന് വാക്കുകൾ കുത്തിക്കുറിക്കാൻ ആകുമോ?
“എങ്കിലും നീ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ എഴുതെടാ” എന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ അവൻറെ കയ്യിൽ ഓട്ടോഗ്രാഫ് കൊടുത്തു. അവൻ അത്യാവശ്യം എഴുതുമായിരുന്നു. പ്രബന്ധ മത്സരങ്ങളിലും കവിതാരചനയിലുമൊക്കെ അവൻ പങ്കെടുക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പക്ഷേ ആതിരയുടെ ഓട്ടോഗ്രാഫ് കിട്ടിയപ്പോൾ എന്തോ അവന് എഴുതാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടാത്തപോലെ. അവൻ എന്തൊക്കെയോ എഴുതി അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്തു
അവനും അവൾക്ക് ഓട്ടോഗ്രാഫ് കൊടുത്തു. അവളും എഴുതി “എനിക്ക് എൻറെ അമ്മയുടെ വയറ്റിൽ പിറക്കാതെ പോയ അനിയന്” എന്നായിരുന്നു അത്. കൂടുതലൊന്നും എഴുതാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവർ തമ്മിൽ സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞു ആതിര നീങ്ങിയ സമയത്താണ് ഷമീറയുടെ വരവ്. അന്ന് ഫൈസലിന്റെ കഥ കേട്ടതിനു ശേഷം ഷമീറ അവരുടെ ഗ്രൂപ്പിൽ നിന്നും മാറി നടന്നിരുന്നു.
“ഡാ, ഒന്നു പുറത്തേക്കു വരാമോ, എനിക്ക് നിന്നോട് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട്…” അവൾ അവനോടു പറഞ്ഞു. ഫൈസൽ ബാഗുമെടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. പോകുന്ന വഴിക്ക് എന്താ കാര്യമെന്ന് ആതിര ആംഗ്യത്തിലൂടെ അവനോടു ചോദിച്ചു. അറിയില്ല എന്നവനും ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അവൾ നേരെ കാന്റീനിലേക്കാണ് പോയത്.
“ഡാ നിനക്ക് ചായയല്ലേ… ” അവൾ ചോദിച്ചു. എന്നും ഇടക്കിടക്ക് ചായ കുടിച്ച് ചായ ഒരു ദൗർബല്യമായി മാറിയിരുന്നു.
“ചായ അവിടെ നിക്കട്ടെ, നീ എന്താണ് കാര്യമെന്ന് പറ…”
“ആനന്ദേട്ടാ രണ്ടു ചായ എടുത്തോ…” ഷമീറ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
ഷമീറ ബാഗ് തുറന്നു ഭംഗിയുള്ള, വില കൂടിയതെന്നു തോന്നുന്ന ഡയറിയുടെ രൂപത്തിലുള്ള ബുക്ക് എടുത്തു. അത് അവന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു.
“എന്തെങ്കിലും എഴുതൂ .. ഫൈസൽ”
“മറ്റുള്ളവരെവിടെ…” ചായ കൊണ്ടുവന്ന ആനന്ദേട്ടൻ ചോദിച്ചു.
“അവരിപ്പോൾ വരും…” അവൾ പറഞ്ഞു.
അവൻ ആ ബുക്ക് എടുത്തു നോക്കി. വളരെ മനോഹരമായ ഒരു ബുക്ക്. ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന മരങ്ങൾക്കിടയിലെ പാതയിലൂടെ അകലെ കാണുന്ന തടാകം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നകലുന്ന പ്രണയ ജോഡികളുടെ അങ്ങേയറ്റം ഗൃഹാതുരമായ ചിത്രമാണ് പുറംചട്ടയിൽ. അവൻ അതിന്റെ പേജ് മറിച്ചു. പിങ്കാണ്‌ കളർ. ഡെയ്സി പൂക്കളുടെ ചിത്രം വളരെ ഭംഗിയിൽ ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ടിൽ പാറ്റേൺ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അവൻ അതിന്റെ പേപ്പറിലൂടെ കൈ ഓടിച്ചു. വളരെ മൃദുലമായ എന്നാൽ കനമുള്ള പേപ്പർ, അവൻ കണ്ടിട്ടുള്ള ഓട്ടോഗ്രാഫുകളെല്ലാം ക്ലബുകളുടെ റെസീപ്റ്റ് ബുക്ക് പോലുള്ളതായിരുന്നു. ഇത് ഓട്ടോഗ്രാഫിന്റെ ഒരു അപ്ഡേറ്റഡ് പതിപ്പായിരിക്കണം. നാട്ടിലെ ബുക്സ്റ്റാളുകളിലൊന്നും ഇത് കിട്ടാൻ സാധ്യതയില്ല. ഗൾഫിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്നതായിരിക്കുമോ? പക്ഷെ ഒരു ഇന്ത്യൻ ലുക്ക് ഉണ്ട്. ഒരുപക്ഷേ എറണാകുളത്ത് നിന്നോ തൃശൂർ ടൗണിൽ നിന്നോ വാങ്ങിയതായിരിക്കും. ആ ബുക്കിൽ ആരും ഒന്നും തന്നെ ഇതുവരെ എഴുതിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.
“ഭംഗിയുള്ള ഓട്ടോഗ്രാഫ്, നിന്നെപ്പോലെ…” അവൻ അവളോട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
Thudaru mone thudaru…. emotional vibe on❤✌
Ayva Nyc one Be Continue Pages kutaneee
താങ്ക്സ്. പേജ് കൂട്ടാൻ ശ്രമിക്കാം.
വളരെ നന്നായിട്ടൂണ്ഫ്യൂ bro
താങ്ക്യൂ വളരെ സന്തോഷം.
80 90 കാലഘട്ടങ്ങളിൽ പഠിച്ചവർക്ക് അറിയാം അന്നത്തെ ക്യാമ്പസുകളിൽ ഇങ്ങനെ പറയപ്പെടാത്ത കുറെ കഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്യാമ്പസ് ലൈഫ് ആസ്വദിക്കാനോ പെൺകുട്ടികളോട് സംസാരിക്കാനോ അറിയാത്ത കുറെ കുട്ടികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും അങ്ങനെ തന്നെ?. അന്നത്തെ നാട്ടിലെ അവസ്ഥ അങ്ങനെ ആയിരുന്നു. ഇന്നത്തെ തലമുറയ്ക്ക് അത് മനസ്സിലാവില്ല. അവരുടെ ലൈക്കും കിട്ടില്ല താങ്കൾ എഴുതുക. ഇത് ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഞങ്ങൾ കുറെ ആളുകൾ ഇവിടെയുണ്ട്. എഴുതാനുള്ള മടി കൊണ്ടാണ് കമൻറ് ചെയ്യാത്തത്.
വളരെ ശരിയാണ്. അന്നത്തെ അവസ്ഥ ഇന്ന് പറഞ്ഞാൽ ആളുകൾക്ക് ചിരി വരും. അഭിപ്രായത്തിനു നന്ദി.
♥♥♥♥
ഒരുപാട് സന്തോഷം.
ഇന്നാണ്ണ ഞാൻ ആദ്യം മുതൽ ഈ ഭാഗം വരെ വായിച്ചത്. പ്രീഡിഗ്രി 1988 ആ കാലഘട്ടം മനസ്സിലാക്കിയവർക്ക് ഇഷ്ടമാകും എന്ന് 88 ൽ ഞാൻ PDC കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഫൈസലിന്റെ അനാഥത്വം പോലെ അല്ലായിരുന്നെങ്കിലും രണ്ട് ആൺ മക്കളിൽ മൂത്തവനായി വളർന്നതിനാലും പത്താം ക്ലാസ്സ് വരെ ആൺകുട്ടികളുടെ സ്കൂളിൽ മാത്രം പഠിച്ചതിന്റേയും മാതാപിതാക്കളുടെ പ്രത്യേകിച്ച് പിതാവിന്റെ പട്ടാളച്ചിട്ടയിലും വളർന്ന എനിക്കും പ്രീഡിഗ്രി സമയത്ത് പെൺകുട്ടികളെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ഭയങ്കര പ്രയാസമുണ്ടായിരുന്നു. ആതിരയേേ പാലെ ഒരു സഹോദരി എനിക്കു മുണ്ടായി അവിടെ , കാരണം സയൻസ് ഗ്രൂപ്പിന് വേണ്ടി 16 കി.മീ. ദൂരത്തെ കോളേജിലായിരുന്നു പഠനം. ആ സഹോദരി എന്റെ അത്ര അകലമല്ലാത്ത ബന്ധത്തിൽ സഹോദരി തന്നെയായിരുന്നു എന്ന് 20 വർഷം കഴിഞ്ഞ് അമ്മയുടെ ജ്യേഷ്ഠ പിതാവിന്റെ മരണത്തിന് ആണ് മനസ്സിലായത് .അതൊക്കെ പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തി. യഥാർത്ഥ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളുമായി ഏറെ പൊരുത്തപ്പെടുന്നതായി തോന്നുന്നു. വേറിട്ടൊരു കഥാനുഭവം പച്ചയായ ജീവിതങ്ങളുടെ ആവിഷ്ക്കാരം ആശംസകൾ.
വളരെ വളരെ സന്തോഷം ചേട്ടാ ഇങ്ങനെയുള്ള കമന്റുകൾ കാണുന്നത്. ഞാൻ 95 ലാണ് പ്രീ ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞത്. പെൺകുട്ടികളോട് ഇടപെടാനുള്ള ഭയം എന്റെ സമപ്രായക്കാരിൽ കുറെ പേരിൽ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. നമ്മൾ വളർത്തപ്പെട്ട സാഹചര്യത്തിന്റേതാവാം. ആതിരയെപോലെ ഒരു സഹോദരി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ബാക്കി എല്ലാം, പെൺകുട്ടികളുടെ റാഗിങ്ങ്, സെക്കൻഡ് ഇയറുകാരെ തല്ലിയത്, ഏഴംഗ ടീം, ഷമീറ എന്ന കഥാപാത്രം, അവളുടെ പ്രൊപോസൽ, ഉയർന്ന മാർക്ക് വാങ്ങുന്നത്, കാമ്പസിലെ വർണാഭമായ പച്ചത്തുരുത്ത്, കാമ്പസിലെ സ്വൈര വിഹാരം എല്ലാം വളരെ മനോഹരമായ നടക്കാത്ത ആഗ്രഹങ്ങൾ മാത്രമാണ്.
എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടപെട്ടു❤️. എല്ലാ രീതിയിലും കഥ നന്നായി ഫാലിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത്രയും neat&nice ആയി കഥ പറയുന്നത് വളരെ അപൂര്‍വമാണ്?. സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ വായനക്കരനായ ഞാൻ എഴുതാൻ മടിയായിട്ടാണ് comment’s ഇടാത്തത്, എന്നുവെച്ച് കഥ കൊള്ളില്ല – മോശം ആയിട്ടല്ല. തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങടെ കഥയ്ക്ക് വായനക്കാര്‍ ഇഷ്ടംപോലെ പേർ ഉണ്ടാകും. വിഷമിക്കാതെ അടുത്ത പാര്‍ട്ടുകൾ പെട്ടന്ന് പോരട്ടെ. പറയാന്‍ മനസില്‍ കുറെ ഉണ്ട് പക്ഷെ ഇത്രയും അധികം എഴുതാൻ ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു അതുകൊണ്ട് നിര്‍ത്തുവാ??
താങ്ക്യൂ വളരെ സന്തോഷം. ഇങ്ങനെയുള്ള അഭിപ്രായങ്ങൾ തീർച്ചയായും എഴുതുന്നയാളുടെ എനർജി കൂട്ടും. ഞാൻ വളരെയധികം ലൈക്ക് പ്രതീക്ഷിച്ചൊന്നുമല്ല ഇത് എഴുതി തുടങ്ങിയത്. പക്ഷെ, ഇതിനു വേണ്ടി ചിലവഴിക്കുന്ന സമയത്തെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചപ്പോൾ അധികമാർക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ എന്തിനു വെറുതെ സമയം ചെലവഴിക്കണം എന്നു തോന്നി. നൗഫു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ വായനക്കാരോടായിരുന്നെങ്കിലും എന്റെ ചിന്ത വേറെ നിലക്കാണ് പോയത് അത് ഞാൻ വേറെ കമന്റിൽ പറയാം. കമന്റിന് നന്ദി. വളരെ സന്തോഷം.
Nice bro ❤️❤️❤️…. ഇത് പോലെ മുമ്പോട്ട് പോട്ടെ ??
താങ്ക്യൂ. ഈ കമൻറ് പെട്ടെന്ന് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ല. അതു കൊണ്ടാ റിപ്ലെ വൈകിയത്.
Dear bro….
ആര് പറഞ്ഞു ഈ കഥയ്ക്ക് ആളില്ലാ എന്ന്…
കഴിഞ്ഞ part മുതൽ ഈ കഥയുടെ വേവ് മാറി തുടങ്ങി… ഈ Part ഓട് കൂടി അത് clear ആയി so…. ഇനി ഇതിന്‌ വായനക്കാര്‍ ഉണ്ടാകും…
ഇഷ്ടം ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️
കഥ വായിക്കാൻ ആളുകൾ കാത്തിരിക്കുന്നു എന്നറിയുന്നത് തന്നെ വലിയ സന്തോഷം.
എന്നാൽ പിന്നെ ഞാൻ Third ആയിക്കോട്ടെ!
വളരെ സന്തോഷം
ഞാൻ 2nd
വളരെ സന്തോഷം.
❤️❤️❤️❤️
ഇതിലും first ???… Iam a disco dencer ??..
സന്തോഷം