മേഘക്കൂട്ടങ്ങളിലെ നക്ഷത്രം 4[ഫെറാരി വിറ്റ ആൽക്കെമിസ്റ്റ്] 184

“എന്നെങ്കിലും ഇത് നിങ്ങളോട് പറയേണ്ടി വരും എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. പലതവണ പറയണമെന്ന് വിചാരിച്ചതാണ്. പക്ഷെ എങ്ങനെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങും എന്നറിയാത്തതു കൊണ്ടാണ് പറയാതിരുന്നത്….”

ഒന്നു നിർത്തിയ ശേഷം അവൻ തുടർന്നു.

“കുറച്ചധികം പറയാനുണ്ട്…. എൻ്റെ ഉമ്മയുടെ കഥ മുതൽ  പറയേണ്ടി വരും…”

“പറഞ്ഞോളൂ… കേട്ടുകഴിഞ്ഞിട്ടേ ഞങ്ങൾ പോകുന്നുള്ളൂ…”

“അത്യാവശ്യം നല്ല രീതിയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ആളായിരുന്നു എന്റെ ഉമ്മ. പക്ഷെ, ഉമ്മയുടെ ഉപ്പയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള മരണം ആ വീടിനെ തളർത്തിക്കളഞ്ഞു. അധികം വൈകാതെ ഉമ്മയുടെ ഉമ്മയും മരിച്ചു. ഉമ്മാക്ക് ഒരു സഹോദരനുണ്ടായിരുന്നത് ചെറുപ്രായത്തിൽ തന്നെ  മരിച്ചിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു മറ്റാരുമില്ലാത്ത ഉമ്മയെ ഉമ്മയുടെ മൂത്താപ്പ സംരക്ഷണമേറ്റെടുത്ത് വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയി. ഉമ്മ അന്ന് നാലിൽ പഠിക്കുകയാണ്.  മൂത്താപ്പ ഏറ്റവും മൂത്ത സഹോദരനായിരുന്നു. നല്ല പ്രായമുണ്ടായിരുന്നു. മക്കളൊക്കെ ജോലിക്ക് പോയിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. മൂത്താപ്പ സന്തോഷത്തോടെയാണ് ഉമ്മയെ കൊണ്ടുപോയതെങ്കിലും മൂത്തുമ്മക്ക് ഇതത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. പക്ഷെ, മൂത്താപ്പയെ പേടിച്ചു ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല എന്നുമാത്രം. പക്ഷെ, അടുത്ത  വർഷം മൂത്താപ്പ സുഖമില്ലാതെ കിടപ്പിലായ ശേഷം മൂത്തുമ്മായുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം പുറത്തുവന്നു. ഒരു വേലക്കാരിക്ക് കൊടുക്കുന്ന പരിഗണന പോലും ഉമ്മാക്ക് പിന്നീട് ആ വീട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സ്‌കൂളിൽ നിന്ന് വന്നാൽ പിടിപ്പതു പണിയുണ്ടാകും വീട്ടിൽ. കൂടാതെ എന്തിനും ഏതിനും ശകാരവും. മൂത്താപ്പയുടെ മക്കളും ഉമ്മയെ  ഒരു സഹോദരിയായി പരിഗണിച്ചിരുന്നില്ല. ഉമ്മയെ സ്‌കൂളിൽ വിടുന്നതിന് മൂത്തുമ്മക്ക് തീരെ താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ അഞ്ചാം ക്‌ളാസിൽ വെച്ച് ഉമ്മയുടെ പഠനം അവസാനിച്ചു. പിന്നീട് ഒരു വേലക്കാരിയായി മൂത്താപ്പയുടെ വീട്ടിൽ കഴിഞ്ഞുകൂടി.  ഉമ്മാക്ക് അതിൽ തീരെ പരിഭവമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.  ജോലിഭാരത്തേക്കാളും ശകാരത്തിനേക്കാളും പ്രാധാന്യം സുരക്ഷിതത്വത്തിനാണല്ലോ. പക്ഷെ മൂത്താപ്പയുടെ മക്കളുടെ കല്യാണം  കഴിഞ്ഞതോടു കൂടി ഉമ്മയുടെ കഷ്ടപ്പാട് കൂടുതലായി. രക്തബന്ധം ഉള്ളവർക്ക് ഇല്ലാത്ത സ്നേഹവും ദയയും  എന്തായാലും മറ്റുള്ളവർക്ക് ഉണ്ടാകില്ലല്ലോ. ആ വലിയ വീട്ടിലെ എല്ലാ പണിയും ഒറ്റക്കു ചെയ്യേണ്ടതായി വന്നു. കൊല്ലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോയി. അങ്ങനെയിരിക്കേയാണ് ഉമ്മാക്ക് 20 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ എങ്ങോ നിന്ന് ഒരു കല്യാണാലോചന വന്നത്. ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ടല്ലെങ്കിലും നാട്ടുകാരുടെ മുറുമുറുപ്പ് ഒഴിവാക്കാൻ വിവാഹത്തിന് മൂത്തുമ്മ  സമ്മതിച്ചു.  പിന്നെ സ്വർണ്ണം ഒന്നും കൂടുതൽ കൊടുക്കേണ്ടി വരില്ലതാനും. വിവാഹത്തിനോടൊന്നും  താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും അവിടുത്തെ കഷ്ടപ്പാടിൽ നിന്നും ഒഴിവായിക്കിട്ടുമല്ലോ എന്ന ചിന്തയിൽ ഉമ്മയും സമ്മതിച്ചു. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഉമ്മ സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് വന്നു.  ബാപ്പയുടെ വീട് കൊല്ലം ജില്ലയിൽ ഏതോ ഒരു സ്ഥലത്തായിരുന്നു. കൃത്യമായ സ്ഥലം എവിടെയാണെന്ന് ആർക്കുമറിയില്ലായിരുന്നു. ആരും അന്വേഷിച്ചിരുന്നില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി എങ്ങനെയെങ്കിലും തലയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കുക എന്നായിരുന്നല്ലോ എല്ലാവരുടെയും താൽപര്യം.  വീടിനെക്കുറിച്ചും വീട്ടുകാരെക്കുറിച്ചും ചോദിക്കുന്നത് ഇഷ്ടമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഉമ്മയും  കാര്യമായി ചോദിച്ചിരുന്നില്ല. വളരെ സന്തോഷത്തിൽ തന്നെയാണ് ഉമ്മയും ബാപ്പയും കഴിഞ്ഞിരുന്നത്. ഞാൻ ജനിച്ചതോടുകൂടി സന്തോഷം ഇരട്ടിയായി. എനിക്ക് ഒരു പത്ത് മാസം പ്രായമുള്ളപ്പോൾ ഉമ്മയുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന സ്വർണവും വാങ്ങി എന്തോ കച്ചവടം തുടങ്ങാൻ എന്നുപറഞ്ഞുപോയതാണ് ബാപ്പ. പിന്നീട് ഇതുവരെ തിരിച്ചു വന്നിട്ടില്ല.