“അതെ, ഇനി നിനക്ക് ആരുമില്ല എന്ന തോന്നൽ വേണ്ട ഞങ്ങളൊക്കെ കൂടെയുണ്ട് ” മനോജ് പറഞ്ഞു. മനോജിന് വലിയ വിഷമമൊന്നും കണ്ടില്ല. പക്ഷേ, അജിത്തും ബിനുവും ഫൈസലിന്റെ കഥ കേട്ട് തരിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവരൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“വാ നമുക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാം. സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല.” ഷമീറ പറഞ്ഞു.
എല്ലാവരും ക്ലാസിൽ നിന്ന് വരുമ്പോൾ തന്നെ ബാഗ് എടുത്തിരുന്നു. എല്ലാവരും ബാഗിൽ നിന്ന് ലഞ്ച് ബോക്സ് പുറത്തെടുത്തു. കോളേജിലേക്ക് വരുമ്പോഴേക്കും യതീംഖാനയിൽ ഉച്ചഭക്ഷണം റെഡിയായിട്ടുണ്ടാവില്ല. അതുകൊണ്ട് മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളിൽ രാവിലത്തെ ഫുഡ് ബാക്കിയുണ്ടെങ്കിൽ അതാണ് ആണ് ഫൈസൽ കോളേജിലേക്ക് ലഞ്ചായി കൊണ്ടുവരാറ്. അതില്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ വൈകിട്ട് കോളേജ് വിട്ട് ചെല്ലുമ്പോൾ അവനുള്ള ചോറ് എടുത്തു മാറ്റി വച്ചിട്ടുണ്ടാവും. അത് എടുത്തു കഴിക്കും. അന്നു അവൻ ഞാൻ ഭക്ഷണമൊന്നും കൊണ്ടു വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.
എല്ലാവരും വട്ടത്തിൽ ഇരുന്നു. ഓരോരുത്തരായി ഭക്ഷണപാത്രം തുറന്നു. ആതിര തൻറെ പാത്രം തുറന്നു. ചോറും ചമ്മന്തിയും പയറുകറിയും ആയിരുന്നു അതിൽ. ഫൈസൽ പൈപ്പിനടുത്ത് പോയി കൈ കഴുകി വന്നു. അതവന്റെ ഒരു ശീലമായിരുന്നു. എന്തുതന്നെയായാലും കൈ കഴുകാതെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ അവനു പറ്റില്ല.
അവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തുടങ്ങി. ആതിര ആദ്യം തന്നെ തന്നെ തൻറെ പാത്രത്തിൽ നിന്ന് അല്പം ചോറും കറിയും എടുത്തു കുഴച്ചു ഫൈസലിന്റെ വായിൽ വെച്ചു കൊടുത്തു. സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഫൈസലിന്റെ കഥയിൽ ഏറ്റവും അധികം വിഷമിച്ചത് ആതിര ആയിരുന്നു അവളൊരിക്കലും ഇത്തരമൊരു ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് ഫൈസലിന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. അത് അവളുടെ വാക്കുകളിലും പ്രവർത്തികളിലും നിഴലിച്ചിരുന്നു. മറ്റുള്ളവർ അവരുടെ പാത്രത്തിൻറെ മൂടിയിൽ അല്പം അവന് വേണ്ടി മാറ്റി വെച്ചപ്പോൾ ആതിര തൻറെ പാത്രത്തിൽ നിന്ന് ഉരുളകളായി എടുത്ത് വായിലേക്ക് വെച്ച് കൊടുത്തു. ഒരു ചേച്ചി തന്റെ കുഞ്ഞനിയനെ ഊട്ടുന്ന പോലെ. ഫൈസലിന്റെയും കണ്ണുനിറഞ്ഞു. വളരെ ചെറുപ്പത്തിൽ അവനെ ഉമ്മ ഇതുപോലെ ഊട്ടിയിട്ടുണ്ടാവണം. അവർ എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു എഴുന്നേറ്റു. ആതിരയുടെ കണ്ണിൽ അപ്പോഴും നനവ് ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു. ആ കഥ പറച്ചിലിനുശേഷം എല്ലാവരും ഫൈസലിന് ഒരു പ്രത്യേക പരിഗണന കൊടുത്തു. അവനും അത് ആസ്വദിച്ചിരുന്നു എന്ന് വേണം പറയാൻ. അവരുടെ ഭക്ഷണത്തിൽ നിന്ന് ഷെയർ ചെയ്യാൻ, അവന്റെ കോളേജിലെ ചെലവുകൾ എടുക്കാൻ അവരെല്ലാവരും തയ്യാറായിരുന്നു. മറ്റൊരു പ്രധാന കാര്യം, അന്നത്തെ ആ കഥപറച്ചിലിനു ശേഷം ഷമീറ പതിയെ അവരുടെ ടീമിൽ നിന്ന് മാറി നടക്കാൻ തുടങ്ങി എന്നുള്ളതാണ്. അവൾ മുമ്പേ ബിജുവിൻ്റെ ടീമിനൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും കൂടുതൽ സമയവും ഇവരോടൊപ്പമായിരുന്നു. പക്ഷെ, ഇപ്പോഴവൾ ആതിരയോടൊപ്പമുള്ള സമയം വളരെ കുറച്ചു. പിന്നെ ആതിരയും കൂടെയുള്ളവരും അത് കാര്യമാക്കാൻ പോയില്ല.
അപ്പോഴേക്കും ഫെബ്രുവരിയായി. പ്രീ ഡിഗ്രി ജീവിതം അതിന്റെ അവസാന നാളുകളിലേക്ക് എത്തി. എല്ലാവർക്കും വളരെ അധികം അത്ഭുതവും വിഷമവും ആയിരുന്നു. വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആ രണ്ടു വർഷം തീർന്ന പോലെ. ആദ്യ വർഷം, കോളേജുമായുള്ള പേടിമാറി ഒന്ന് പരിചയപ്പെട്ട് വന്നപ്പോഴേക്കും അവസാന നാളുകളായി. രണ്ടാമത്തെ വർഷമാകട്ടെ, ഒരു പൂ വിരിഞ്ഞു കൊഴിയുന്ന സമയം പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നു തോന്നുന്ന വിധത്തിൽ വളരെ വേഗത്തിൽ കടന്നു പോയി. പറയുമ്പോൾ രണ്ടു വർഷം എന്ന് പറയുമെങ്കിലും ഓഗസ്റ്റ് പകുതി മുതൽ മാർച്ച് ആദ്യം വരെയുള്ള ഒന്നരവർഷമല്ലേ യഥാർത്ഥത്തിൽ ക്‌ളാസ്സ് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ.
മുമ്പുണ്ടായ ആ തർക്കത്തോടു കൂടി ക്‌ളാസ് ആതിരയുടെയും ബിജുവിന്റെയും രണ്ടു ടീമുകളായി അന്ന് പിരിഞ്ഞെങ്കിലും ഒന്നാം വർഷം എല്ലാവരും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന ആത്മബന്ധം അത്ര പെട്ടെന്ന് മറക്കുവാൻ ആർക്കുമാവില്ലായിരുന്നു. എല്ലാവരും തമ്മിൽ നല്ല ഒരു സൗഹൃദം ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരുടെ ഹൃദയവും പിടക്കുകയായിരുന്നു അവസാനദിനങ്ങൾ അടുത്തു തുടങ്ങി എന്നറിയുമ്പോൾ. പക്ഷേ എന്തുതന്നെയായാലും പിരിഞ്ഞില്ലേ മതിയാവൂ. ഏപ്രിൽ ആദ്യമാണ് പരീക്ഷ തുടങ്ങുന്നത്. മാർച്ച് 15 നു മുമ്പായി തന്നെ ക്ലാസുകൾ അവസാനിക്കും. വല്ലാത്തൊരു മാനസികാവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഞങ്ങളെല്ലാവരും. ഏതെങ്കിലും കാരണവശാൽ ക്ലാസുകൾ ഒന്നുംതന്നെ നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാൻ എല്ലാവരും പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല തമ്മിൽ കാണാനുള്ള അവസരങ്ങൾ ഇനി അധികം ഇല്ല എന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. ബിജുവും ആതിരയും തമ്മിൽ അതിനു ശേഷം മിണ്ടിയിട്ടില്ലായിരുന്നു. ക്‌ളാസ് അവസാനിക്കാറാവുന്ന ഈ സമയത്തെങ്കിലും അവർ തമ്മിലുള്ള തർക്കവും ദേഷ്യവും തീരണമെന്ന് മറ്റെല്ലാവരും ആഗ്രഹിച്ചു. വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും കൊണ്ടു നടക്കാനുള്ള സമയമല്ല, അതെല്ലാം തീർക്കാനുള്ള സമയമാണ് എന്ന് അവരെ പലരും ഓർമിപ്പിച്ചു. രണ്ടുപേർക്കും പരസ്പരം സംസാരിച്ച് തമ്മിലുള്ള വിഷമം തീർക്കണം എന്നൊക്കെയുണ്ടെങ്കിലും മറ്റെയാൾ ആദ്യം മിണ്ടട്ടെ എന്നു വിചാരിച്ചു മിണ്ടാതിരിക്കുകയാണ്.
.
Thudaru mone thudaru…. emotional vibe on❤✌
Ayva Nyc one Be Continue Pages kutaneee
താങ്ക്സ്. പേജ് കൂട്ടാൻ ശ്രമിക്കാം.
വളരെ നന്നായിട്ടൂണ്ഫ്യൂ bro
താങ്ക്യൂ വളരെ സന്തോഷം.
80 90 കാലഘട്ടങ്ങളിൽ പഠിച്ചവർക്ക് അറിയാം അന്നത്തെ ക്യാമ്പസുകളിൽ ഇങ്ങനെ പറയപ്പെടാത്ത കുറെ കഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്യാമ്പസ് ലൈഫ് ആസ്വദിക്കാനോ പെൺകുട്ടികളോട് സംസാരിക്കാനോ അറിയാത്ത കുറെ കുട്ടികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും അങ്ങനെ തന്നെ?. അന്നത്തെ നാട്ടിലെ അവസ്ഥ അങ്ങനെ ആയിരുന്നു. ഇന്നത്തെ തലമുറയ്ക്ക് അത് മനസ്സിലാവില്ല. അവരുടെ ലൈക്കും കിട്ടില്ല താങ്കൾ എഴുതുക. ഇത് ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഞങ്ങൾ കുറെ ആളുകൾ ഇവിടെയുണ്ട്. എഴുതാനുള്ള മടി കൊണ്ടാണ് കമൻറ് ചെയ്യാത്തത്.
വളരെ ശരിയാണ്. അന്നത്തെ അവസ്ഥ ഇന്ന് പറഞ്ഞാൽ ആളുകൾക്ക് ചിരി വരും. അഭിപ്രായത്തിനു നന്ദി.
♥♥♥♥
ഒരുപാട് സന്തോഷം.
ഇന്നാണ്ണ ഞാൻ ആദ്യം മുതൽ ഈ ഭാഗം വരെ വായിച്ചത്. പ്രീഡിഗ്രി 1988 ആ കാലഘട്ടം മനസ്സിലാക്കിയവർക്ക് ഇഷ്ടമാകും എന്ന് 88 ൽ ഞാൻ PDC കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഫൈസലിന്റെ അനാഥത്വം പോലെ അല്ലായിരുന്നെങ്കിലും രണ്ട് ആൺ മക്കളിൽ മൂത്തവനായി വളർന്നതിനാലും പത്താം ക്ലാസ്സ് വരെ ആൺകുട്ടികളുടെ സ്കൂളിൽ മാത്രം പഠിച്ചതിന്റേയും മാതാപിതാക്കളുടെ പ്രത്യേകിച്ച് പിതാവിന്റെ പട്ടാളച്ചിട്ടയിലും വളർന്ന എനിക്കും പ്രീഡിഗ്രി സമയത്ത് പെൺകുട്ടികളെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ഭയങ്കര പ്രയാസമുണ്ടായിരുന്നു. ആതിരയേേ പാലെ ഒരു സഹോദരി എനിക്കു മുണ്ടായി അവിടെ , കാരണം സയൻസ് ഗ്രൂപ്പിന് വേണ്ടി 16 കി.മീ. ദൂരത്തെ കോളേജിലായിരുന്നു പഠനം. ആ സഹോദരി എന്റെ അത്ര അകലമല്ലാത്ത ബന്ധത്തിൽ സഹോദരി തന്നെയായിരുന്നു എന്ന് 20 വർഷം കഴിഞ്ഞ് അമ്മയുടെ ജ്യേഷ്ഠ പിതാവിന്റെ മരണത്തിന് ആണ് മനസ്സിലായത് .അതൊക്കെ പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തി. യഥാർത്ഥ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളുമായി ഏറെ പൊരുത്തപ്പെടുന്നതായി തോന്നുന്നു. വേറിട്ടൊരു കഥാനുഭവം പച്ചയായ ജീവിതങ്ങളുടെ ആവിഷ്ക്കാരം ആശംസകൾ.
വളരെ വളരെ സന്തോഷം ചേട്ടാ ഇങ്ങനെയുള്ള കമന്റുകൾ കാണുന്നത്. ഞാൻ 95 ലാണ് പ്രീ ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞത്. പെൺകുട്ടികളോട് ഇടപെടാനുള്ള ഭയം എന്റെ സമപ്രായക്കാരിൽ കുറെ പേരിൽ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. നമ്മൾ വളർത്തപ്പെട്ട സാഹചര്യത്തിന്റേതാവാം. ആതിരയെപോലെ ഒരു സഹോദരി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ബാക്കി എല്ലാം, പെൺകുട്ടികളുടെ റാഗിങ്ങ്, സെക്കൻഡ് ഇയറുകാരെ തല്ലിയത്, ഏഴംഗ ടീം, ഷമീറ എന്ന കഥാപാത്രം, അവളുടെ പ്രൊപോസൽ, ഉയർന്ന മാർക്ക് വാങ്ങുന്നത്, കാമ്പസിലെ വർണാഭമായ പച്ചത്തുരുത്ത്, കാമ്പസിലെ സ്വൈര വിഹാരം എല്ലാം വളരെ മനോഹരമായ നടക്കാത്ത ആഗ്രഹങ്ങൾ മാത്രമാണ്.
എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടപെട്ടു❤️. എല്ലാ രീതിയിലും കഥ നന്നായി ഫാലിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത്രയും neat&nice ആയി കഥ പറയുന്നത് വളരെ അപൂര്‍വമാണ്?. സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ വായനക്കരനായ ഞാൻ എഴുതാൻ മടിയായിട്ടാണ് comment’s ഇടാത്തത്, എന്നുവെച്ച് കഥ കൊള്ളില്ല – മോശം ആയിട്ടല്ല. തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങടെ കഥയ്ക്ക് വായനക്കാര്‍ ഇഷ്ടംപോലെ പേർ ഉണ്ടാകും. വിഷമിക്കാതെ അടുത്ത പാര്‍ട്ടുകൾ പെട്ടന്ന് പോരട്ടെ. പറയാന്‍ മനസില്‍ കുറെ ഉണ്ട് പക്ഷെ ഇത്രയും അധികം എഴുതാൻ ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു അതുകൊണ്ട് നിര്‍ത്തുവാ??
താങ്ക്യൂ വളരെ സന്തോഷം. ഇങ്ങനെയുള്ള അഭിപ്രായങ്ങൾ തീർച്ചയായും എഴുതുന്നയാളുടെ എനർജി കൂട്ടും. ഞാൻ വളരെയധികം ലൈക്ക് പ്രതീക്ഷിച്ചൊന്നുമല്ല ഇത് എഴുതി തുടങ്ങിയത്. പക്ഷെ, ഇതിനു വേണ്ടി ചിലവഴിക്കുന്ന സമയത്തെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചപ്പോൾ അധികമാർക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ എന്തിനു വെറുതെ സമയം ചെലവഴിക്കണം എന്നു തോന്നി. നൗഫു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ വായനക്കാരോടായിരുന്നെങ്കിലും എന്റെ ചിന്ത വേറെ നിലക്കാണ് പോയത് അത് ഞാൻ വേറെ കമന്റിൽ പറയാം. കമന്റിന് നന്ദി. വളരെ സന്തോഷം.
Nice bro ❤️❤️❤️…. ഇത് പോലെ മുമ്പോട്ട് പോട്ടെ ??
താങ്ക്യൂ. ഈ കമൻറ് പെട്ടെന്ന് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ല. അതു കൊണ്ടാ റിപ്ലെ വൈകിയത്.
Dear bro….
ആര് പറഞ്ഞു ഈ കഥയ്ക്ക് ആളില്ലാ എന്ന്…
കഴിഞ്ഞ part മുതൽ ഈ കഥയുടെ വേവ് മാറി തുടങ്ങി… ഈ Part ഓട് കൂടി അത് clear ആയി so…. ഇനി ഇതിന്‌ വായനക്കാര്‍ ഉണ്ടാകും…
ഇഷ്ടം ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️
കഥ വായിക്കാൻ ആളുകൾ കാത്തിരിക്കുന്നു എന്നറിയുന്നത് തന്നെ വലിയ സന്തോഷം.
എന്നാൽ പിന്നെ ഞാൻ Third ആയിക്കോട്ടെ!
വളരെ സന്തോഷം
ഞാൻ 2nd
വളരെ സന്തോഷം.
❤️❤️❤️❤️
ഇതിലും first ???… Iam a disco dencer ??..
സന്തോഷം