മാന്ത്രികലോകം 14 [Cyril] 2102

“എനിക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഈ നിമിഷം തന്നെ നിന്റെ ആത്മാവിനെ പൂര്‍ണമായി നശിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയും.” അവ്യവസ്ഥ-ശക്തി കലിയിൽ പറഞ്ഞും ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“നിനക്ക് കഴിയുമായിരിക്കും… പക്ഷേ ഇപ്പോൾ നീയത് ചെയ്യില്ല…” ഞാൻ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.

അവ്യവസ്ഥ-ശക്തി കുറച്ചു നേരം എന്നെ സംശയത്തോടെ വീക്ഷിച്ചു. എന്നിട്ട് മെല്ലെ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു—,

“നിന്റെ ഉപബോധ മനസില്‍ പ്രവേശിക്കാതെ നിന്നില്‍ അവർ ഏര്‍പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന നിയന്ത്രണ ശക്തികളെ മാത്രമായി എനിക്ക് നശിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയില്ല.

അതുകൊണ്ട് ആ നിയന്ത്രണങ്ങളെ നി തന്നെ സ്വയം നശിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കണം… അതിനുള്ള മാര്‍ഗവും നീ തന്നെ കണ്ടെത്തണം…. നിന്റെ നിയോഗം നീ പൂര്‍ത്തീകരിക്കണം, ഫ്രൻഷെർ….”

“ഹും, എന്നില്‍ അടിച്ചേല്പിക്കപ്പെട്ട നിയോഗം…” ഞാൻ പുച്ഛിച്ച് ചിരിച്ചു.

“അടിച്ചേല്പിക്കപ്പെട്ടത് ആയിരിക്കാം, പക്ഷേ അതുതന്നെയാണ് നിന്റെ നിയോഗം… അതുമാത്രമാണ് നിന്റെ നിയോഗം, ഫ്രൻഷെർ. നിനക്ക് ഇതില്‍നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ കഴിയില്ല. ഒഷേദ്രസ് നശിക്കും വരെ അവന്‍ നിന്നെ നിയന്ത്രിക്കാനോ നശിപ്പിക്കനോ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും…. അത് നി ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല എന്നെനിക്കറിയാം..”

അത്രയും പറയുന്നതിനടെ അവ്യവസ്ഥ-ശക്തി എന്റെ ഉപബോധ മനസില്‍ പിന്നെയും പിന്നെയും പ്രവേശിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

പക്ഷേ ഓരോ തവണ അത് ശ്രമിക്കുമ്പോഴും എന്നിലുള്ള ആ തടസ്സം അവ്യവസ്ഥ-ശക്തിയെ വ്യതിചലിപ്പിച്ച് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഏതോ ശൂന്യതയില്‍ എത്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇതൊന്നും ഞാൻ അറിയുന്നില്ല എന്നപോലെ ഞാൻ നിന്നു.

അവസാനം അതിന്റെ പാഴ് ശ്രമം മതിയാക്കി കൊണ്ട് അവ്യവസ്ഥ-ശക്തി എന്നെ അല്‍പ്പനേരം വെറുപ്പോടെ നോക്കി. അതിന്റെ കോപം താപമായി എന്നില്‍ വര്‍ധിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.

എന്റെ അവതാർ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നോ വിഡ്ഢി….” അവ്യവസ്ഥ-ശക്തിയുടെ ശബ്ദം ഇടി വെട്ടിയത് പോലെ മുഴങ്ങി… ആ മുഴക്കം എന്റെ മനസില്‍ പോലും ശക്തമായ ഒരു കമ്പനത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു.

അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ ഞാൻ പിന്നെയും ചിരിച്ചു. അവ്യവസ്ഥ-ശക്തി വെറുപ്പോടെ മുഖം ചുളിച്ചു.

“നശീകരണ ശക്തി പോലും അത് സൃഷ്ടിച്ചതിനോട് കമ്പവും ദയയും പരിഗണനയും കാണിക്കും, ഫ്രൻഷെർ. പക്ഷേ സ്വന്തം കുഞ്ഞിന്റെ നെഞ്ച് പിളര്‍ത്തി അതിന്റെ ഹൃദയത്തെ കടിച്ചു കുതറാൻ അവ്യവസ്ഥ ശക്തിയായ ഞാൻ ഒരിക്കലും മടിക്കില്ല. ഞാൻ എന്നെ മാത്രമാണ് സ്നേഹിക്കുന്നത്… എന്റെ നിലനില്‍പ്പ് മാത്രമാണ് എനിക്ക് പ്രധാനം. അതുപോലെ എന്നെ പുച്ഛിച്ചിക്കുന്നവരേയും ഞാൻ ശിക്ഷിക്കും…. നിന്റെ നിലനില്‍പ്പ് അധിക നാള്‍ നീളില്ല, ഫ്രൻഷെർ…”

അതുകേട്ട് ഞാൻ ചിരിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്. അവ്യവസ്ഥ-ശക്തി എന്നെ വെറുപ്പോടെ നോക്കി. പക്ഷെ പെട്ടന്നു തന്നെ ഒരു ശാന്തത അതിന്റെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു.