ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി 5 [Hope] 670

“…. ഇവിടെ ഞങ്ങളു മാത്രല്ലേ ഉള്ളൂ അതുകൊണ്ട് ഇതേ ഉണ്ടാക്കാറുള്ളു കുറെ നാളായിട്ട് ഇതാ ഇവിടുത്തെ സ്ഥിരം ഭക്ഷണം….നിങ്ങളു വരൂന്ന് അറിഞ്ഞില്ല മക്കളിങ്ങോട്ടു വരൂന്നൊരു പ്രതീക്ഷേമില്ലായിരുന്നു…..

അതുകൊണ്ട് നാളെ നമുക്ക് എന്തേലും വലുതായിട്ടുണ്ടാക്കാം….ഇപ്പൊ മക്കളിതു കഴിക്ക്….”

 

അവളുടമ്മ വിളമ്പി വെച്ചതിൽ നിന്നും കുറച്ചെടുത്തു കഴിച്ചവളെ നോക്കിയപ്പോ വല്ലാത്ത സംതൃപ്തിയോടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന അവളെയാണ് ഞാൻ കണ്ടത്…..

ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കുറച്ചു നേരം അവളുടെ അച്ഛനോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു….

പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിനെന്നോട് സംസാരിക്കാൻ നല്ല ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതു പോലെയെനിക്ക് തോന്നി അതുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് സംസാരം നിർത്തി നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞവളുടെകൂടെ റൂമിലേക്കു നടന്നു

പക്ഷെ ആ വീട്ടിൽ വന്നു കേറിയപ്പോഴേക്കും എന്റെ ക്ഷീണമൊക്കെ മാറിയിരുന്നു പകരം ഓർമകളെന്നെ വേട്ടയാടുന്ന പോലെ…. അല്ല അവളുടെ ആത്മഹത്യ ശ്രമവും

മറ്റും കഴിഞ്ഞിട്ട് വർഷം കുറെയായെങ്കിലും അതിനു കാരണക്കാരൻ ഞാനായിരുന്നുവെന്ന തോന്നാലെന്നെ വേട്ടയാടുന്നുണ്ടായിരുന്നു……

 

“…. ഇവിടെന്നിറങ്ങിയിട്ടു രണ്ടു മൂന്നു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും വല്യ മറ്റൊന്നുമില്ല എല്ലാം പഴയ പോലെ തന്നെ…….”

 

കൈയിലിരുന്ന ഫോണും ചെറിയ ഹാൻഡ് ബാഗുമൊരു ടേബിളിൽ വെച്ചു റൂം മുഴുവനുമവളൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു പറഞ്ഞു…..

 

“…. വാതിലിനും ചുവരിനൊന്നും മാറ്റമൊന്നുമില്ലേലും മനുഷ്യർക്ക് നല്ല മറ്റോണ്ട്….അന്നെന്റെ അച്ഛനുവിളിച്ചു വിട്ട നിന്റെ അച്ഛനിന്നെന്നെ വിളിച്ചത് കേട്ടില്ലേ മോനെന്ന്….”

 

ഞാനൊരു ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞപ്പോ അവളെന്നിക്കരികിലായി കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു…..

 

“…. ശെരിയാ അച്ഛനുമമ്മേമെല്ലാം ഒരുപാട് മാറി പോയി…. നേരത്തത്ത പോലെയല്ല എത്ര നന്നായിട്ടാ ഏട്ടനോട് പെരുമാറിയെ ….”

 

“…. അതിപ്പോ നിന്റെ കാര്യയായാലും അങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയല്ലേ

നിന്റെ ഒരൊറ്റ ഫോട്ടോ

പോലുമില്ലാതിരുന്ന വീട്ടിലിപ്പോ എന്തോരം ഫോട്ടോയാ….”

 

“…. ഹാളിലല്ലേ…. അതാ ഞാനും നോക്കിയേ….

കുഞ്ഞിലത്തെ ഫോട്ടോയൊക്കെ…..

ശെരിക്കും ഇത്തിരി കൂടി നേരത്തെ നമ്മളിങ്ങോട്ടു വരണ്ടതാരുന്നുന്ന് തോന്നുന്നു….”

 

“… ങേ… ഇതാരാ ഈ പറയുന്നേ…. നിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയുമൊക്കെ വന്നു വിളിച്ചപ്പോഴൊക്കെ അപമാനിച്ചു വിട്ടത് നീ തന്നെയല്ലേ……. ”

 

“…. അതുപിന്നെ എന്നോട് കാണിച്ചതും ഏട്ടനോട് പറഞ്ഞതുമൊക്കെ ചെറുതൊന്നുമല്ലല്ലോ…..”