ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി 5 [Hope] 670

ശരീരത്തെ ഉപേക്ഷിച്ചു ചിന്തകളുടെ ലോകത്തെത്തിയത് പോലെ….

ഇടക്കിടക്ക് രാഹുലേട്ടനും വിളിച്ചു കാര്യങ്ങൾ അന്വേക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

!!!… എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ ഒരുപാടുപേരുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ ഞാനാരെയെങ്കിലും ആത്മാർത്ഥമായിട്ട് തിരിച്ചു സ്നേഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ????….

ഇല്ല….

എന്നെ സ്നേഹിച്ചവരെയൊക്കെ ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ ഞാൻ സങ്കടപ്പെടുത്തിയിട്ടേ ഉള്ളൂ

സൗമ്യമ്മയെ, ചേച്ചിയെ, അവളെ, രോഹനെ, രാഹുലേട്ടനെ….

ആ മൂന്നു ദിവസം എന്റെ തിരിച്ചറിവുകളുടെ കൂടെയായിരുന്നു….. ഇനിയെങ്ങനെ ജീവിക്കണം എന്നു സ്വയം കണ്ടെത്തുക കൂടിയായിരുന്നു…..

നാലാം ദിവസം എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും സന്തോഷം പകർന്ന ആ വാർത്തയെത്തി അപകടനില തരണം ചെയ്ത അവളെ വാർഡിലേക്ക് മാറ്റിയിരിക്കുന്നു….

രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതത്തോടെ ആർക്കു വേണമെങ്കിലും അവളെ കാണാം…..

ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ കൂടുതലൊന്നും പറയുന്നതിനുംമുൻപേ ചേച്ചിയവളെ കാണാൻ പോവാനുള്ള ഏർപ്പാടുകളെല്ലാം ചെയ്തിരുന്നു…..

അങ്ങനെ രണ്ടു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞതും ഒരു രാവിലെ തന്നെ ഞാനും ചേച്ചിയും അവന്മാരും കൂടി ആശുപത്രിയിലേക്കിറങ്ങി….

പോകുന്ന വഴി മുഴുവൻ അവിടെ ചെന്നാ ഇമോഷണലായൊന്നും കാണിക്കരുതെന്ന ഉപദേശമായിരുന്നു ഞാനെങ്ങനെ പെരുമാറുമെന്നുറപ്പില്ലായിരുന്നെങ്കിലും എല്ലാത്തിനും ഞാൻ തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തു…..

ബൈക്കിൽ നിന്നുമിറങ്ങി ഹോസ്പിറ്റലിനകത്തേക്കു നടക്കുമ്പോ അവളെ എത്രയും പെട്ടെന്നു കണ്ടാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു എനിക്ക്…..

അവൾക്കായി എടുത്ത റൂമിനു പുറത്തു നിന്ന അവളുടെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ചേച്ചി എന്തോ പറഞ്ഞതും അവര് ഞങ്ങൾക്ക് പോവാൻ അനുവാദം നൽകി

ഞങ്ങളകത്തു കേറിയതും അവര് പുറത്തേക്കു പോകുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു….

“… എടാ അവര് വീട് വരെ പോയേക്കുവാ ഇനി വരാൻ കുറച്ചു സമയമെടുക്കും നീ കേറി സംസാരിച്ചു വാ …..

ആശുപത്രി കുപ്പായത്തിൽ പാതി മയങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി കിടക്കുന്ന അവളെ കണ്ടതും ഞാൻ പെട്ടെന്ന് അവൾക്കരികിലെക്കിരുന്നു കൈ എത്തിച്ചവളുടെ കാലിൽ തൊട്ടു……

“…. ഞാൻ പിന്നേം തോറ്റു പോയല്ലേ???…”