ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി 5 [Hope] 670

എന്റെ അവസ്ഥ വളരെ മോശമാണെന്നു തോന്നിയതും അവന്മാരുമെന്റെ കൂടെയിരുന്നു ആ ദിവസമെന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടില്ല….. അന്നത്തെ ദിവസം അവിടെയാണ് ഞാനെന്നു അവന്മാരമ്മയെയും ചേച്ചിയെയും വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു…..

അന്നത്തെ ദിവസം ഉറക്കം പോലുമില്ലാതെ വെളുപ്പിനെ വരെയിരുന്ന ഞാൻ ക്ഷീണം കൊണ്ടെപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയി

പിന്നെ എഴുന്നേൽക്കുന്നത് ചേച്ചി വിളിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു…..

 

“…. ചിന്നുവേച്ചി…. ഞാൻ കാരണാ ഞാൻ കാരണം…. അവള്….”

 

ചേച്ചിയെ കണ്ടതും എന്റെയുള്ളിലെ സങ്കടം ഇരട്ടിച്ചു മുൻപത്തെതിനേക്കൾ ഉറക്കെ ഞാൻ കരയാൻ തുടങ്ങി…. കൂടുതലൊന്നും പറയുന്നതിന് മുൻപേ ചേച്ചിയെന്നെ മാറോടണക്കി……

കുറെ നേരമെന്നെ അങ്ങനെ വെച്ചു…..

 

“…. നീ വിഷമിക്കാതിരി അവൾക്കൊന്നുമില്ല….

ഞാൻ അവിടെ പോയി അന്വേഷിച്ചാരുന്നു….”

 

എന്റെ ശബ്ദത്തിനു ശക്തി കുറഞ്ഞതും ചേച്ചി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി……

 

“…. സത്യാണോ ചേച്ചി…”

 

“… ആടാ…. ഇന്നു രാവിലെ അവള് കണ്ണു തുറന്നു….

നേരിട്ട് കണ്ടില്ല പക്ഷെ ചോദിച്ചപ്പോ ഇപ്പൊ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലെന്നാ പറഞ്ഞത്….

നീ കരയാതിരി….”

 

“…. എനിക്കൊന്നു കാണണം ചേച്ചി…. ഒറ്റ തവണ… പ്ലീസ്….”

 

“… എടാ ഇപ്പൊ ചെന്നാലും കാണാൻ പറ്റൂല…. ഐ സി യൂ വിലാ… അവളെ വാർഡിലെക്കു മാറ്റുമ്പോ കാണാൻ പോവാം….”

 

കുറച്ചാശ്വാസം തോന്നിയ വാക്കുകൾ….

പിന്നെയാണ് ഞാനെന്തെങ്കിലും കഴിക്കുന്നത് അതും മനസില്ലാ മനസ്സോടെയായിരുന്നു….

എന്റെ ഉള്ളിലെ വിഷമം അടങ്ങണമെങ്കിൽ അവളെ കാണണമായിരുന്നു….

 

അന്ന് വൈകുന്നേരം വരെ അവന്മാരുടെ കൂടെ നിന്നു വൈകുന്നേരമായപ്പോഴേക്കും ചേച്ചിയെന്നെ നിർബന്ധിച്ചു തിരിച്ചു വിളിച്ചു വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ട്‌ പോയി…..

അമ്മയെല്ലാമറിഞ്ഞിരുന്നതു കൊണ്ട് കൂടുതൽ ചോദ്യവും പറച്ചിലുമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു….

പിന്നെയുള്ള മൂന്നു ദിവസം കോമ സ്റ്റേജു പോലെയായിരുന്നു

എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയാ കഴിക്കും ചോദിച്ചാലുത്തരം പറയും അത്ര തന്നെ….