ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം ??? 2 (മനൂസ്) 2578

അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടതും ഇരുവരും നിന്നു.. അവൾ പിന്നെയും നടന്നപ്പോൾ അവരും നടത്തം തുടർന്നു.

താൻ തന്നെയാണ് അവരുടെ ലക്ഷ്യമെന്നത് ആ നീക്കത്തിലൂടെ അവൾക്ക് പൂർണ്ണബോധ്യമായി.

അവളിൽ അകാരണമായി ഭയം രൂപപ്പെട്ടു. ശ്വാസോച്ഛ്വാസം ക്രമാതീതമായി കൂടി,ശരീരം വിയർക്കാനും വിറയ്ക്കാനും തുടങ്ങി.

പത്രമാധ്യമങ്ങളിൽ വരുന്ന വാർത്തകൾ മാറി മാറി അവളുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു..

താനും നാളെയൊരു ഇരയായി മാറുമോ എന്നവൾ ഭയപ്പെട്ടു..

എന്താണ് ഇനി താൻ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നതിനെ കുറിച്ചു അവൾക്ക് നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു..

പെട്ടെന്നാണ് വീട്ടിൽ തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന അമ്മച്ചിയുടെ മുഖം മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയത്..

ചെറിയൊരു ഊർജം ശരീരത്തിനും മനസ്സിനും കൈവന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി..

ഏയ് തളർന്നുകൂടാ…ഇനിയും രണ്ട് കിലോമീറ്ററോളം പോയാൽ വീട്ടിൽ എത്താം.. അമ്മച്ചിയുണ്ട് അവിടെ.. തനിക്ക് വീട്ടിൽ എത്തിയെ പറ്റു..

അവൾ സ്വയം പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു..

ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടുകൊണ്ട് അനിയന്ത്രിതമായി നുരഞ്ഞു പൊന്തിയ ഭയത്തെ ശമിപിക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..

എന്ത് ചെയ്യുമെന്നാണ് നടത്തത്തിനിടയിലും അവളുടെ ചിന്ത

ഓടരുത്… വീട് വരെ ഓടിയെത്താൻ തനിക്ക് കഴിയില്ല,ക്ഷീണിക്കും.തന്നെ കീഴടക്കാൻ അവർക്ക് എളുപ്പത്തിൽ സാധിക്കും..

അവൾ ഉള്ളിൽ കണക്കുകൂട്ടി

അവൾ അല്പം വേഗത്തിൽ നടക്കാൻ തുടങ്ങി.. പിറകിലുള്ളവരും അതേ വേഗതയിൽ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു.

അവർക്കെതിരെ ചെറുത്തു നിൽക്കാൻ തന്റെ പക്കൽ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലല്ലോ എന്ന ചിന്ത അവളെ കുഴക്കി..വല്ലഭനു പുല്ലും ആയുധം എന്നപോലെ ഞൊടിയിടയിൽ അവളുടെ ബുദ്ധി ഉണർന്ന് പ്രവർത്തിച്ചു..