ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം ??? 2 (മനൂസ്) 2578

സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് ജീപ്പ് അടുക്കുമ്പോഴും ബിൻസി ചിന്തകളിൽ മുഴുകി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു..പരിചയമുള്ള മുഖങ്ങളൊന്നും ജീപ്പിലില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവും അവളിൽ ആശങ്കയുണർത്തി.

രാത്രി ആകെ കിട്ടിയത് ഈ ജീപ്പാണ്.. ബസ്സ് രാത്രിയിൽ ഇങ്ങോട്ടേക് അധികം ഓടാറില്ല

ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ വന്ന് നിന്നതും അങ്കലാപ്പോടെ അവൾ ഇറങ്ങി..10 മണിയോട് അടുത്തിരിക്കുന്നു സമയം.. ഗ്രാമപ്രദേശം ആയായതിനാൽ വഴികൾ ഇരുട്ടുന്നതോടെ ഏറെക്കുറെ വിജനമാകും..

സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് മൂന്ന് കിലോമീറ്ററോളം നടക്കാൻ ഉണ്ട്..

കുറച്ചുദൂരം ടാർ ചെയ്ത റോഡിലൂടെ ആണെങ്കിൽ പിന്നീടുള്ള നടത്തം വെളിച്ച കുറവുള്ള ഇടവഴികളിലൂടെയാണ്..

മനസ്സിൽ ഭയമുണ്ടെങ്കിലും ഒട്ടും അമാന്തിക്കാതെ അവൾ നടത്തം തുടങ്ങി.

അര കിലോമീറ്ററോളം നടന്ന് വെളിച്ചം കുറവുള്ള ഇടവഴിയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.. കരിയിലകളുടെ അനക്കം ഇടക്കിടെ ഭയപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും അവൾ മുന്നോട്ട് ചുവടുവച്ചു..

വലിയൊരു പറമ്പിന് ഓരത്തായുള്ള ഇടവഴിയായതിനാൽ വീടുകൾ കുറച്ചു അകലെയായാണ് ഉള്ളത്…മരങ്ങൾ തിങ്ങിനിറഞ്ഞതിനാൽ നിലാവെളിച്ചവും തീരെ കുറവാണ്..

യക്ഷികളെയും പിശാചുക്കളെയും ഭയക്കുന്നതിനെക്കാൾ കൂടുതൽ ചുറ്റുമുള്ള മനുഷ്യരാണ് ഏറ്റവും വലിയ അപകടകാരികൾ എന്ന് പണ്ടെങ്ങോ അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞതവൾ മനസ്സിലോർത്തു.

വയ്യാതെ കിടപ്പിലായപ്പോൾ അപ്പച്ചൻ കൈയിൽ ഏൽപ്പിച്ച കൊന്തമാല കൈകൊണ്ട് ഒന്ന് ചേർത്തു പിടിക്കാനും മറന്നില്ല,..

കാരണം അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ അപ്പച്ചൻ കൂടെയുണ്ട് എന്നൊരു തോന്നൽ അവളിൽ ഉണ്ടാകും..

പെട്ടെന്നാണ് ഏതോ ഉൾപ്രേരണയാൽ അവൾ പിന്നിലേക്ക് നോക്കിയത്.. രണ്ട് മനുഷ്യർ കുറച്ചകലെ തനിക്ക് പിന്നിലായി നടന്നു വരുന്നത് അവൾ ചെറിയ വെളിച്ചത്തിലും വ്യക്തമായി കണ്ടു.