പെയ്തൊഴിയാതെ ഭാഗം -3 (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1645

“എനിക്ക് എന്റെ കുട്ടിയോട് ഒരു കാര്യം പറയാൻ ഉണ്ട്.. ഇതാണ് സന്ദർഭം എന്ന് തോന്നി..”

ഫോൺ എടുത്ത ഉടനെ അമ്മ പറഞ്ഞതാണ് ഇത്..

“എന്താ അമ്മചിറ്റേ?”

“ഓർമയുണ്ടോ അന്ന് നിന്നെ നിന്റെ അച്ഛൻ അടിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾ അടുക്കളപുരത്ത് കിടത്തിയത്?”

“മ്മ്മ് … എങ്ങനെ മറക്കാൻ ആണ്? അമ്മ എന്നെ ഇനി കാണണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ ദിവസം…”

“കുട്ടി.. അന്ന് സംഭവിച്ചത് എന്താ അറിയുമോ?”

“ഇല്ല.. എന്താ അമ്മചിറ്റേ?”

അവർ പറയാൻ തുടങ്ങി….

***

“വേണ്ട.. ഒന്നും പറയണ്ടനീ.. എവിടെക്കാചാ പൊക്കോ.. നിക്ക് കാണണ്ട നിന്നെ.. “

അത് പറഞ്ഞശേഷം അമ്മ ദേവിയുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.. പത്തായത്തിൽ കയറി കതക് അടച്ചു..

“എന്താ ലക്ഷ്മി ഇവിടെ? നീയെന്തിനാ അവനോട്…”

ദേവിചിറ്റക്ക് പൂർത്തിയാക്കാൻ ആയില്ല.. അതിന് മുൻപേ അലറിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മ ചിറ്റയുടെ കാലിൽ വീണിരുന്നു..

“എന്താ നീ ഈ കാണിക്കണേ ലക്ഷ്‌മി.. പ്രാന്താണോ നിനക്ക്?”

ചിറ്റ നിലത്തിരുന്നു അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു…

“ദേവീ.. അവനെ കൊണ്ടുപോക്കോ നീ.. എന്റെ നെഞ്ച് ആണ് പറിച്ചു തരുന്നത്.. പക്ഷെ അവൻ വേണ്ട ഇനി ഇവിടെ.. ദുഷ്ടൻ ആണ് അവന്റെ അച്ഛൻ.. നാട്ടിൽ മുഴുവൻ അറിഞ്ഞു.. എന്റെ മോൻ ഒരിക്കലും അത് ചെയ്യില്ല ദേവീ.. അവനെ വളർത്തിയത് ഞാൻ ആണ്.. അവൻ ഒരു പെണ്ണിനോടും അത് ചെയ്യില്ല്യ.. അവനു അവളെ ഇഷ്ട്ടാ.. പക്ഷെ ഇനി ഈ നാട്ടിൽ അവൻ വേണ്ട ദേവീ.. എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ആളുകൾ അതും ഇതും പറയുന്നത് ഈ അമ്മക്ക് സഹിക്കാൻ ആക്കില്യ.. നിക്ക് അറിയാം അവൻ പാവന്നു… കൈ വിടരുത് ദേവീ അവനെ.. ഈ അമ്മയെയും.. അവൻ എന്നെ വെറുത്തോട്ടെ.. ന്നാലും എന്റെ കുട്ടി സന്തോഷായി ജീവിച്ചാൽ മതി നിക്ക്…അവനെ കൊണ്ടോണം ദേവീ നിയ്യ്‌.. “

***

“ഇത്രയും പറഞ്ഞു അലറിക്കരയുന്ന ലക്ഷ്മിയെ ഞാൻ പരിഭ്രമിച്ചു നോക്കി… അപ്പോഴാണ് പത്തായപ്പുരയുടെ ജനാല വഴി പൊട്ടകിണറ്റിന്റെ തിട്ടയിൽ വലിഞ്ഞു കയറുന്ന നിന്നെ കണ്ടത്.. അപ്പോൾ വേറെയൊന്നും ആലോചിക്കാൻ ഇല്ലായിരുന്നു മോനുട്ടാ… നിന്റെ അമ്മയെ ഇനിയും വെറുക്കരുത്..നിന്റെ അമ്മ പാവം ആണ്.. അവൾക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തതാണ് ഇത് ഒരിക്കലും നിന്നോട് പറയില്ല എന്ന്.. പക്ഷെ ഇനിയും വയ്യ കുട്ടി.. അമ്മചിറ്റ അല്ലെ പറയുന്നത്? വെറുക്കരുത് ഇനിയും നിന്റെ അമ്മയെ.. “

അത്രയും അമ്മചിറ്റ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ എനിക്ക് കരയുക എന്നല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും മുൻപിൽ ഇല്ലായിരുന്നു.. കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം പുഴപോലെ ഒഴുകി…