നിഴലായ് അരികെ -7 [ചെമ്പരത്തി] 328

“ചേട്ടായി വന്നില്ലേ ഇതുവരെ…..???? ”

റോബിൻ ആണ് ചോദിച്ചത്. ആര്യയ്ക്ക് അപകടം പറ്റി എന്നറിഞ്ഞിട്ടു കോട്ടയത്ത്‌ നിന്ന്‌  കുറ്റീം പറിച്ചു പോന്നതാണ്.. സംസാരം വളരെ കുറവും പ്രവർത്തി കൂടുതലും ആയതു കൊണ്ട്, ഇപ്പോൾ മൂന്നാമത്തെ കോളേജ് ആണ്…പോയിപ്പോയി കോട്ടയം വരെയെത്തി.  ഇവിടം കൊണ്ടെങ്കിലും  കോഴ്സ് പൂർത്തിയാക്കണെ  എന്നാണ് എല്ലാവരുടെയും പ്രാർത്ഥന..കാരണം നീതിയല്ലാത്ത എന്ത് കണ്ടാലും മുഖം നോക്കാതെ കേറി ഇടപെടും… മാത്രമല്ല കരാട്ടെ ബ്ലാക്ക് ബെൽറ്റ്‌ ആയതുകൊണ്ട്, എതിര് നിൽക്കുന്നവർക്ക് കുശാൽ ആയിരിക്കും…

“പിന്നെ……ഇപ്പൊ വരും… അവളോട് പഞ്ചാര അടിക്കുകയായിരിക്കും…”

“ആരോട് ???? ”

“നിന്റെ ചേട്ടായി… കല്യാണം ഓക്കെ സ്വയം ഉറപ്പിച്ചു അറിഞ്ഞില്ലേ ???”

അവൾ റോബിനെ ഒന്ന് പുച്ഛിച്ചു  നോക്കി.

“എപ്പോ..?????…… ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല… ന്നാലും ദുഷ്ടൻ എന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞില്ല..”

“ഉം…… ഇവിടെ കൂടെ നടന്ന ഇവൾ അറിഞ്ഞില്ല പിന്നെയാ നീ…..”പപ്പയാണ്.

“അതെന്താടീ ചേച്ചീ… വാലുപോലെ കൂടെ നടന്നിട്ട് കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചത് നീയറിഞ്ഞില്ലേ ?? ”

“പിന്നെ ദിവ്യ പ്രേമം ആല്ലേ…പെട്ടന്നായിരുന്നു” അവൾ പുച്ഛത്തിൽ മുഖം കോട്ടി.

“ങേ……. പ്രേമമോ????  ചേട്ടായിക്കോ???…..ഒന്ന് പോയെ…  നിനക്ക് ആള് മാറിപ്പോയതാടി ചേച്ചീ…..”

“പോടാ…….”ആര്യ ദേഷ്യത്തിൽ അവനെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ചു.

“നീയെന്തിനാടീ ചേച്ചീ എന്നെ നോക്കിപ്പേടിപ്പിക്കുന്നെ…..???  ചേട്ടായിക്ക് ഇത്രയും കാലം ഇങ്ങനൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ…… പിന്നെ ഇപ്പൊ കോളേജിൽ പഠിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ എന്തൂട്ടാ ????   ‘പ്രേമമെന്നാൽ എന്താണ് പെണ്ണെ… ‘ എന്ന പാട്ട് പാടിയതിനു എന്നെ ഒരു ദിവസം മൊത്തം ഇരുത്തി ഉപദേശിച്ചു,  എന്റെ ലൈഫിൽ പ്രേമം എന്ന വാക്ക് കേൾക്കുന്നത് പോലും കലിപ്പാകുന്ന സ്ഥിതിയിൽ എത്തിച്ച  മുതലാ അത്..  എന്താ അച്ഛാ കാര്യം??? അവൻ അച്ഛന് നേരെ തിരിഞ്ഞു.