നിഴലായ് അരികെ -7 [ചെമ്പരത്തി] 328

അവളോട് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ലെന്നു മനസിലാക്കിയ നന്ദൻ കോഫി കപ്പ്‌ അവിടെ വച്ചിട്ട് തിരിഞ്ഞു താഴേക്കു നടന്നു.

 

“പോടാ…..മരപ്പട്ടി… നിന്നോടൊരു കാര്യം പറയാൻ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞിട്ട് ഇതുവരെ കേൾക്കാൻ പറ്റിയില്ല എന്നിട്ട് സോപ്പിടാൻ വന്നേക്കുന്നു…….പൊയ്ക്കോ നീ ”

 

അബദ്ധം പറ്റിയപോലെ നന്ദൻ കൈ കൊണ്ട് തലക്കടിച്ചു… അവൻ തിരികെ സ്റ്റെപ് ഓടിക്കയറി.

എന്നാൽ നന്ദൻ ഓടിക്കയറുന്നതു കണ്ട ആര്യ വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു ലോക്ക് ചെയ്തു.

 

“അമ്മൂ… വാതിൽ തുറക്ക്… അമ്മൂസെ….ടീ… ”

 

“ഞാൻ തുറക്കില്ല…….”

 

“അമ്മൂ…. ടീ….”

 

“വേണ്ടാ….. തുറക്കില്ലെന്നു പറഞ്ഞാൽ തുറക്കില്ല…..”

കൈ ചുരുട്ടി വാതിലിൽ ഒരിടി കൊടുത്തിട്ടു നന്ദൻ താഴേക്കു നടന്നു.

താഴെ നിന്നിരുന്ന മമ്മി ‘എന്തായി ‘എന്ന അർത്ഥത്തിൽ കണ്ണുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു…

 

ഒന്നുമായില്ല എന്ന് നന്ദൻ ചുമൽ കൂച്ചി.

 

“മമ്മി…. ഞാൻ പോകുവാ.. ക്ലാസ്സ്‌ ഉണ്ട്.. അവൾ കുറച്ചു ദിവസം റസ്റ്റ്‌ എടുക്കട്ടെ…..എന്നിട്ടു വന്നാൽ മതി.. പിന്നെ കയ്യിലെ മുറിവ് ശ്രദ്ധിച്ചോണം… കുറച്ചു വലുതാണ്. പപ്പാ നടത്തം കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ പറഞ്ഞേരെ”

 

നന്ദൻ റോഡിലിറങ്ങിയിട്ട് തിരിഞ്ഞു തന്റെ റൂമിനു നേരെ നോക്കുന്നത് കണ്ട ആര്യ ജനാലക്കൽ നിന്നു മുഖം മാറ്റി.

 

നന്ദൻ കോളേജിൽ പോയി… അന്നത്തെ ദിവസം ആര്യ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയില്ല…

 

 

 

*******

 

 

“അല്ല നന്ദൂട്ടി….. ചില്ല് കൊണ്ട് കയ്യും,  കാലും, തലയും മാത്രമല്ല അല്ലെ മുറിഞ്ഞത്…?????? ”

 

വൈകുന്നേരം ആര്യയുടെ റൂമിൽ എല്ലാവരും കൂടി കൂടിയപ്പോൾ അച്ഛൻ ആണ് ചോദ്യം എറിഞ്ഞത്.. നന്ദൻ ഒഴികെ ബാക്കിയെല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നവിടെ.

ആര്യ ചോദ്യ ഭാവത്തിൽ അച്ഛനെ നോക്കി.

 

“അല്ല…… അതിന്റിടയിൽ നാവും മുറിഞ്ഞൊ എന്ന് ചോദിച്ചതാ….. രണ്ട് ദിവസം ആയിട്ട് മിണ്ടാട്ടമില്ലല്ലോ.. ”

 

“ഓ… അച്ഛനും തുടങ്ങിയോ പപ്പെനെപ്പോലെ വളിച്ച കോമഡി പറയാൻ…. ”