നിഴലായ് അരികെ -7 [ചെമ്പരത്തി] 328

“നന്ദൂട്ടി……. മോൾ എന്താ ഈ കാണിച്ചേ……”അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി….

“എന്ത് കാണിക്കാൻ….?? മമ്മി എന്താ ഈപറയുന്നെ?? പനിയല്ലായിരുന്നോ അവൾക്ക് …. ക്ഷീണം കൊണ്ട് വേച്ചു പോയതായിരിക്കും…… ” അപ്പോൾ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും നന്ദന്റെ മനസ്സിന്റെ നെരിപ്പോടിൽ ഒരു തീപ്പൊരി വീണിരുന്നു…

“മോനെ നന്ദാ…..”വസുന്ധരാമ്മ എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും മമ്മി അവരുടെ കയ്യിൽ പിടുത്തമിട്ടു ‘അരുത് ‘ എന്ന് തലയാട്ടി….

“പപ്പാ…. കാർ ഒന്ന് പുറത്തേക്കിറക്കിയിടാവോ…..കീ ദാ…….കീഹാങ്ങറിൽ ഉണ്ട്….

“മ്മ്മ്…. “എന്നൊന്ന് തലയാട്ടി മൂളിയിട്ടു പപ്പാ കീയും എടുത്തു  പുറത്തേക്കോടി…

നന്ദൻ ആര്യയെ തന്റെ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്ത്  താഴേക്കു നടന്നു.

നന്ദൻ താഴെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും പപ്പാ വണ്ടി പുറത്തിറക്കി ഇട്ടിരുന്നു… അച്ഛൻ ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തപാടെ നന്ദൻ അവളെ ബാക്ക് സീറ്റിലേക്ക് കിടത്തി… മമ്മി വേഗം വന്നു കൂടെ കയറി.. ആര്യയുടെ തല ഉയർത്തി മടിയിൽ വച്ചു.. അവരുടെ ശരീരത്തിന്റെ വിറയൽ അപ്പോഴും മാറിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.

“പപ്പാ… അപ്പുറത്ത് ഇരുന്നോളൂ….വണ്ടി ഞാൻ എടുത്തോളാം….”

നന്ദൻ തിരിഞ്ഞു അച്ഛനോടായി പറഞ്ഞു “എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ വിളിക്കാം അപ്പോൾ വന്നാൽ മതി…. “

“അത് ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം….. നീ വേഗം പോകാൻ നോക്ക്… “അച്ഛൻ നന്ദനോടായി പറഞ്ഞു.

അവൻ വേഗം കാറിന്റെ ഡ്രൈവർ സീറ്റിലേക്ക് കയറി…

ഏതാനും മിനിറ്റുകൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ നന്ദന്റെ കാർ, 8 കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള മെഡിക്കൽ മിഷൻ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ കാഷ്വാലിറ്റിക്കു മുന്നിൽ ഇരമ്പി നിന്നു. പപ്പാ സീറ്റബെൽറ്റ് അഴിക്കുന്ന സമയം കൊണ്ട് അവൻ ഡോർ തുറന്നു പുറകിലെത്തിയിരുന്നു…..