നിഴലായ് അരികെ -7 [ചെമ്പരത്തി] 328

 

“ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാൻ മേലടാ  ചെക്കാ…..അവൻ  അത് പറഞ്ഞു വന്നപ്പോഴാ ഇവൾ വീണു ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയതു… ”

 

“എടീ ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ……. നീ കാര്യം പറയുന്നുണ്ടോ……????? ” അവൻ അക്ഷമനായി.

അവൾ എല്ലാം അവരോടു പറഞ്ഞു. പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടോ ആ കത്തുകൾ എഴുതിയത് പ്രിയ ആയിരുന്നില്ല എന്നത് മാത്രം മറച്ചുവച്ചു..

 

കുറച്ചുനേരത്തേക്കു ആരുമൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

പിന്നെ റോബിൻ ഒഴികെ എല്ലാവരും എണീറ്റു പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

 

“അത് പോട്ടെ നിന്നെ എന്തിനാടാ ചെക്കാ കഴിഞ്ഞ തവണ കോട്ടയത്തെ കോളേജിൽ നിന്നു പുറത്താക്കിയത്??? നീ പറയാം എന്ന് പറഞ്ഞു പോയിട്ട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ പിന്നെ….”

 

“ഓ.. അതൊരു സാറിനെ തല്ലിയതിനാടീ ചേച്ചീ.. ”

ആര്യയുടെ കണ്ണു മിഴിഞ്ഞു…

“ടാ.. നീ പഠിപ്പിക്കുന്ന സാറിനെ കേറി തല്ലാനായോ… “അവൾ റോബിന്റെ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു നന്നായി തിരുമ്മി…

“ആ….. വേദനിക്കുന്നെടീ ചേച്ചീ…. ഞാൻ ആവശ്യം ഇല്ലാത്ത കാര്യത്തിൽ ഇടപെടും എന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ??? ”

 

“അതില്ല …. ന്നാലും……… ”

 

“തല്ലിയത് അയാൾ അവിടെ പഠിക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചിനെ കേറി പിടിച്ചു ഉമ്മ വച്ചതിനാ…. അയാൾ ചെയ്തത് ഞാൻ അല്ലാതെ ആരും കണ്ടില്ല.പക്ഷെ ഞാൻ തല്ലിയത് ഗ്രൗണ്ടിൽ വച്ചായതുകൊണ്ടു എല്ലാവരും കണ്ടു… ഒരു പെങ്കൊച്ചിന്റെ ഭാവിയുടെ പ്രശ്നം ആയതു കൊണ്ട് എനിക്ക് ഒന്നും പുറത്തു പറയാനും പറ്റിയില്ല…. ”

 

“എന്നിട്ടു നീ പോന്നു കഴിഞ്ഞാൽ അയാൾ ആ കൊച്ചിനെ ഉപദ്രവിക്കില്ലേ…??? ”

 

“അയാൾ അവിടുന്ന് പോയി…. ഞാൻ അന്വേഷിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്….. കിട്ടും എന്റെ കയ്യിൽ…… ”

 

********

 

 

“നമ്മുടെ ആഗ്രഹം… അത്യാഗ്രഹം ആയിരുന്നോ ഫിലിപ്പെ???…. അവരുടെ രണ്ടുപേരുടെയും മനസ്സിൽ സൗഹൃദം അല്ലാതെ, നമ്മൾ ഉദ്ദേശിക്കും പോലെ ഒന്നും ഇല്ല അല്ലെടോ…..അവരുടെ അടുപ്പം കണ്ടു വെറുതെ ഓരോന്ന് ആഗ്രഹിച്ച നമ്മൾ………………. ”  അച്ഛന്റെ കൈ പപ്പയുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ മുറുകിയിരുന്നു .