നിഴലായ് അരികെ -6 [ചെമ്പരത്തി] 348

വാതിൽ കടക്കുന്നതിനു മുൻപേ തിരിഞ്ഞു നിന്നു… “അതേയ് ഞാൻ ഇവിടുന്നു ഇറങ്ങി കഴിയുമ്പോഴേക്കും പോയി നന്ദനെ വിളിച്ചെണീപ്പിക്കണം കേട്ടോ………. ”

 

“ഇല്ലായെ……. തമ്പുരാട്ടി പോയിട്ട് പോരെ..” ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കൈ കൂപ്പി അച്ഛൻ പറഞ്ഞു…

 

“മ്മ്…… “ഒന്ന് മൂളിയിട്ടു അവൾ പുറത്തേക്കു നടന്നു…

“എന്താവുമോ എന്തോ…… “പപ്പാ പറഞ്ഞത് കേട്ട എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തു ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു…. സ്ത്രീ ജനങ്ങൾ രണ്ടും കിച്ചണിലേക്ക് നടന്നു….ബാക്കി രണ്ടു പേരും കൂടി സോഫയിൽ ഇരുന്നു ചർച്ച തുടങ്ങി.മക്കളെ പറ്റിയല്ലാണ്ട് വേറെ എന്ത്……

 

“ഫിലിപ്പെ…. ഇവരെ ഇങ്ങനെ വിട്ടാൽ മതിയോ??? എന്തെങ്കിലും ഒരു തീരുമാനം ആക്കണ്ടേ…??”

“പറയാം….ഇന്ന്… എല്ലാവരും ഉണ്ടല്ലോ…”

 

“മ്മ്മ് ”

 

ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് ആര്യ തിരിച്ചു വന്നു…

അവളുടെ ക്ഷീണം കുറച്ചു കുറഞ്ഞിരുന്നു

 

“വേഗം വാ പെണ്ണെ…… വന്ന് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ നോക്ക്…..ഇന്നലെ അത്താഴം പോലും കഴിച്ചില്ലല്ലോ….”

 

“ഞാൻ മാത്രമല്ലല്ലോ നന്ദേട്ടനും ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ….. ഞാൻ പോയി വിളിച്ചിട്ട് വരാം…”അവൾ മുകളിലേക്കു പോകാൻ തുടങ്ങിയതും നന്ദൻ താഴേക്കിറങ്ങി വന്നു.

 

“ന്നാ പിന്നെ എല്ലാവരും വാ….. ആരും ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ….. എല്ലാവർക്കും കൂടി ഒരുമിച്ചിരിക്കാം… “ബ്രേക്ഫാസ്റ് എടുത്തുകൊണ്ടു ടേബിളിലേക്കു വന്ന മമ്മി വിളിച്ചു….

എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു ഹാളിലെ സോഫകളിൽ  വന്ന് ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു….

 

അല്ലെങ്കിൽ ഏതു സമയവും വായിട്ടലച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന നന്ദനും നിശ്ശബ്ദരായിരിക്കുന്നതു എല്ലാവരും ശ്രദ്ധിച്ചുവെങ്കിലും ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല…

 

ഫിലിപ് പതിയെ പ്രകാശിനെ തോണ്ടി.. പറയാൻ വേണ്ടി കണ്ണ് കൊണ്ട് കാണിച്ചു…

പതിയെ ഒന്ന് തലയാട്ടിയ പ്രകാശ്, എല്ലാവരോടും ആയിട്ട് പറഞ്ഞു…

“അതെ…… പിള്ളേരെ ഇനിയും ഇങ്ങനെ വിടേണ്ട എന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം…. നിങ്ങൾ എന്ത് പറയുന്നു….. ”

ചോദ്യം നന്ദനോടും ആര്യയോടും ആണ്.