ദക്ഷാർജ്ജുനം 16 [Smera lakshmi] 135

അത് മനസിലായ അനന്തൻ അവളെ നോക്കി.

“നിങ്ങൾക്ക് എന്റെ സമീപത്തേക്ക് അടുക്കാൻ കഴിയില്ല മക്കളെ….ഇപ്പോൾ ഞാൻ വന്നത് എല്ലാം മതിയാക്കി നിങ്ങൾ തിരിച്ചു പോകണം എന്ന് പറയാനാണ്.”

“മുത്തശ്ശൻ പറയുന്നത് എന്റെ കുട്ടികൾ അനുസരിക്കണം.
നിങ്ങളിങ്ങനെ ഭൂമിയിൽ അലയുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.”

അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു നിർത്തി.

“ഇല്ല മുത്തശ്ശ….ഞങ്ങൾക്ക് അതിനു കഴിയില്ല.
ഞങ്ങളുടെ പ്രതികാരം പൂർത്തിയാകാതെ ഇവിടെ നിന്ന് മടങ്ങിപ്പോകാൻ പറയല്ലേ മുത്തശ്ശ….”

” ഞാനെന്റെ ലക്ഷ്മിയ്ക്ക് കൊടുത്ത വാക്കാണത്.”

അതുവരെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്ന അർജ്ജുനൻ പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ട് നിന്ന വസുന്ധരയുടെ മിഴികൾ ഈറനണിഞ്ഞു.
കഴിഞ്ഞു പോയ കാലങ്ങൾ തിരശ്ശീലയിൽ എന്നപോലെ അവളുടെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു.

കണ്ണീരോടെ അവൾ അവരെ നോക്കി.

വസൂ നീയെങ്കിലും മുത്തശ്ശനെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്ക്.

ദക്ഷ വസുന്ധരയുടെ അരികിലേക്കായി വന്നു പറഞ്ഞു.