ദക്ഷാർജ്ജുനം 16 [Smera lakshmi] 135

“ഈ സമയം ആയില്യംക്കാവിൽ അനന്തനാരായണൻ അനന്തഭദ്രയെ സ്വഗൃഹത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരുവാൻ വേണ്ടിയുള്ള കഠിനപൂജയിലായിരുന്നു.”

“അത് മനസ്സിലാക്കിയ അനന്തഭദ്ര ഈശ്വരമംഗലത്തെത്തി.”

“താൻ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട തന്റെ സഹോദരിയെ നോക്കിയിരുന്ന അനന്തന്റെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു.”

അനന്തഭദ്ര അനന്തന്റെ മുൻപിൽ വന്നുനിന്നു.

“കല്പിച്ചാലും ഞാനെന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്.
അനന്തഭദ്രയോട് ചോദിച്ചു.”

“അനന്താ….എന്നെങ്കിലും ഞാൻ ബന്ധനമുക്തയായാൽ ഞാൻ ഇവിടേയ്ക്ക്ത്തന്നെ തിരിച്ചുവരുന്നതാണ് എന്ന് നിനക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലേ?”

ഭദ്ര അലിവോടെ അനന്തനോട് ചോദിച്ചു.

“അറിയാമായിരുന്നു.
എങ്കിലും ഇപ്പോൾ ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്?”

“വരുന്ന ആയില്യം നാളിൽ ഇവിടെ ഈ കാവിൽ ദേവീസങ്കല്പത്തിൽ എന്നെ കുടിയിരുത്തണം.”

“അതുവരെ തൽക്കാലം എനിക്കൊരു സ്ഥാനം നൽകൂ.”

അനന്തഭദ്ര പറഞ്ഞു.