ഡെറിക് എബ്രഹാം 12 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 167

സാഹചര്യങ്ങളുടെ സമ്മർദ്ദത്തിൽ അതൊന്നും നമ്മുടെ മുന്നിലേക്ക് തെളിയുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം…ചില സാഹചര്യങ്ങൾ കാരണം ആദി അവളെ അകറ്റി നിർത്തുന്നു എന്ന് മാത്രം മനസ്സിലാക്കിയാൽ മതി…. ”

ഇതൊക്കെ കേട്ടപ്പോൾ മീരയാകെ തളർന്നു…ആദിയെ നഷ്ടപ്പെടുന്ന സങ്കടം മാത്രമല്ലായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സിൽ… താൻ അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ ഇടിച്ചു കയറിയത് വലിയൊരു തെറ്റായിപ്പോയി എന്ന കുറ്റബോധവും അവളുടെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു…. കാര്യങ്ങളൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ലെങ്കിലും ആദിയും ആ കുട്ടികളും മറ്റാരുടെയോ ആണെന്ന സത്യം അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു…

“മീരാ…. നീ അവനെ സ്നേഹിച്ചോ…

ഒരു കൂട്ടുകാരനായി…

ഒരു സഹോദരനായി..

ഒരു പരിമിതികളുമില്ലാതെ….

അത്രയും നല്ലവനാണ് അവൻ…

പക്ഷേ, അത് പ്രണയത്തിലേക്ക് വഴി മാറരുത്…ഇതിന്റെ പേരിൽ നീ സങ്കടപ്പെടുന്നത് കാണാൻ പറ്റാത്തത് കൊണ്ടാണ് മാമി ഇത് പറയുന്നത്…”

അതിൽ കൂടുതലൊന്നും കേൾക്കാനുള്ള ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നില്ല മീരയ്ക്ക്…അവൾ റൂമിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് കരഞ്ഞും കൊണ്ട് ഓടിപ്പോയി…. മാമി എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്നറിയാതെ നിസ്സഹായയായി അതും നോക്കി നിന്നു…

അന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങളൊക്കെ കുട്ടികൾ പറഞ്ഞിട്ട് ആദിയുടെ കാതുകളിലുമെത്തിയിരുന്നു…പിറ്റേന്ന് തന്നെ മാമിയോട് കാര്യങ്ങളുടെ നിജസ്ഥിതി അന്വേഷിക്കാൻ പോയ അവനോട് മാമി മീരയെ കുറിച്ച് എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞു… എല്ലാം കേട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ അവസ്ഥയോർത്ത് ആദിക്ക് വല്ലാത്ത മനോവിഷമമുണ്ടായി…. താൻ കാരണം , അറിയാതെയാണെങ്കിൽ പോലും , ഒരാളും സങ്കടപ്പെടാൻ പാടില്ല എന്നൊരു നിർബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു അവന്…

അടുത്ത ദിവസം തന്നെ ആദി മീരയുമായി സംസാരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു…അവൻ ജൂഹിയേയും കീർത്തിയേയും താഴേക്ക് അയച്ചിട്ട് മീരയോട് മുകളിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞു…അവൾക്ക് ആദിയുടെ മുന്നിലേക്ക് വരാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും , പറഞ്ഞത് ആദിയായത് കൊണ്ട് മാത്രം അവൾ അവന്റെയടുത്തേക്ക് പോയി…