ഡെറിക് എബ്രഹാം 11 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 232

“ആദീ….ഇത് മീര….ഇവരുടെ കൂട്ടത്തിലെ കാന്താരി…ഇവിടെ, പ്രിയയുടെ കൂടെ തന്നെയാണ് പഠിക്കുന്നത്..കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചു എന്ന പേരും പറഞ്ഞിട്ട് , ഇവളുടെ അച്ഛൻ ഇവിടുന്ന് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയതാ… ഇപ്പോൾ ആ കല്യാണവും മുടക്കിയിട്ടുള്ള വരവാണ്….
മുടങ്ങിയതൊന്നുമല്ല… മുടക്കിയതാകും… അതാണ് ഇവളുടെ ശീലം ”

ആദിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…അവൾ മുഖത്ത് ഇത്തിരി ഗമയും പിടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ നേരെ കൈ നീട്ടി…

“ഹായ്….ഞാൻ മീര ”

“ഹായ്…. ഞാൻ ഡെറിക് ”

തിരിച്ച് കൈ കൂപ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….

“ഡെറിക്…. ഇതെന്ത് പേര് ? ”

ഇത് കേട്ടപ്പോൾ മാമിയാണ് അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞത്….

“അവന്റെ പേര് ഡെറിക് എന്നാണ്….. നമ്മൾ ആദി എന്ന് വിളിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം….”

“ഓഹ്….അങ്ങനെ… എന്നാലും ഈ ഡെറിക് എന്ന പേര്….
എന്തോ ഒരു മെന തോന്നുന്നില്ലല്ലോ…
ഹാ…. അത് പോട്ടെ..
ഇയാൾക്കെന്താ എനിക്ക് കൈ തന്നാൽ… ചാരിത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകുമോ ? ”

അതിന് മറുപടിയായി ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രം മറുപടി നൽകിക്കൊണ്ട് മാമിയോട് പറഞ്ഞിട്ട് കുട്ടികളെയും കൂട്ടി അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി…

ദിവസങ്ങൾ കുറച്ച് കൂടി കടന്നു പോയി….
ആദ്യമൊക്കെ ആദിക്ക് മുന്നത്തേത് പോലെ മാമിയുടെ വീട്ടിൽ കയറിപ്പോകാൻ മടിയായിരുന്നുവെങ്കിലും പിന്നീട് വീണ്ടും ആ പതിവ് തുടർന്നു…എന്നാലും മീരയോട് തീരെ സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നില്ല….
അവനോടുള്ള അവളുടെ പെരുമാറ്റവും അങ്ങനെയായിരുന്നു….

ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം , പതിവ് പോലെ മാമിയോട് കൂടെ അടുക്കളപ്പണിയിലായിരുന്നു ആദി….കുട്ടികൾ സ്കൂൾ വിട്ടു വന്നത് കൊണ്ട് അവരും അടുക്കളയിൽ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു….മീരയും പ്രിയയുമൊക്കെ കോളേജ് വിട്ടു വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല…. മാമിയും ആദിയും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു….പെട്ടെന്ന് പുറത്ത് വലിയൊരു ശബ്ദം കേട്ട് എല്ലാവരും ഞെട്ടി….