ഇരു മുഖന്‍ -1 (പുനര്‍ജ്ജന്മം) 157

ഇരു മുഖന്‍ -1 (പുനര്‍ജ്ജന്മം)

Antu Paappan

“”ഉച്ചയായി ഏട്ടാ എണീക്കുന്നുണ്ടോ ഇനിയെങ്കിലും… “”

 ആരോ എന്റെ പുതപ്പ് വലിച്ചെടുത്തു.

“”അയ്യേ! വൃത്തികേട് നാണം ഇല്ലാത്ത സാധനം, കിടക്കുന്ന കണ്ടോ തുണിയും മണിയും ഇല്ലാതെ. തനി കാടൻ!..””

അവൾ പിറുപിറുത്തു. സ്റ്റാന്റിൽ കിടന്ന ഒരു മുണ്ടെടുത്ത് എന്റെ ദേഹത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ട് അവൾ ഇറങ്ങി പോയി.

ഞാൻ പതിയെ ഉണർന്നു അരബോധത്തിൽ മിന്നായം പോലെ ആ ഇറങ്ങി പോയ സ്ത്രീരൂപത്തിന്റെ പിന്നാമ്പുറം മാത്രം ഞാൻ കണ്ടു.

“”ആരാ അവൾ!…. ഞാൻ ഇതെവിടെയാ?””

ഞാൻ   ബോധം വീണ്ടെടുക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു എങ്കിലും  എന്റെ  ബോധമനസ് ഏതോ ഒരു പുകക്കുള്ളിൽ പെട്ട അവസ്ഥയിലാണ്, ഒന്നും വെക്തമല്ല. ഇനി ഇത് വല്ല സ്വപ്നമാണോ. ചുറ്റും ആകെയൊന്ന് പരതിനോക്കി അപ്പോഴാണ് അത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. ഞാൻ തീർത്തും നഗ്നനാണ്, പാതി മറച്ചൊരു പുതപ്പല്ലാതെ മറ്റൊന്നും എന്റെ ശരീരത്തിലില്ല. നെഞ്ചിൽ മൊത്തത്തിൽ കാട് പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന രോമങ്ങൾ, ആരോ കലപ്പകൊണ്ട് ഉഴുതു മറിച്ചപോലെ രോമങ്ങൾ, ഒഴുകുന്ന വിരൽ ചാലുകളും കാണാം.  ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു എനിക്ക് ഇത്രയും രോമം ഉണ്ടോ!.

 ഇത് സ്വപ്നമാണ്, ഞാൻ സ്വപ്നം കാണുകയാണ്. ഇതെന്തു സ്വപ്നം!… ആരാണവൾ, എനിക്കവളെ അറിയാം, നല്ല ആത്മ ബെന്തം തോന്നുന്നു. ഞാൻ അവളെ ഓർക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു. അത് എന്റെ ചേച്ചി ആക്കുമോ? അതേ…! . ഈ സ്വപ്നം ഞാൻ എന്നോ കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ച ഒന്നിന്റെ ബാക്കി പത്രമാണെന്ന് എന്റെ മനസ് പറയുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും എനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ താല്പര്യമില്ല, ഈ ഒഴുക്കിൽ അങ്ങനെ പോകാൻ ഒരാശ. ഞാൻ എന്റെ മനസിനെ സ്വതന്ത്രമാക്കി വിട്ടു.

എന്റെ മുകളിലേക്ക് അവൾ എറിഞ്ഞ തുണി എടുത്തു ഉടുത്തു പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. കാലുറപ്പിച്ചു നിക്കാൻ തന്നെ നന്നേ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നുണ്ട്, തളർന്നു കിടന്നവർ എഴുന്നേറ്റു നിക്കാൻ ശ്രെമിക്കുന്ന പോലൊരവസ്ഥ . എങ്കിലും ഭിത്തിയിൽ താങ്ങി ഞാൻ ആ മുറി വീട്ടിറങ്ങി. കാഴ്ച്ചയിൽ ഇതൊരു ഇരുനില്ല വീടാണ്.  താഴെ ഒരു മുറിയിൽ നിന്നും ചട്ടുകം ദോശ കല്ലിൽ മുട്ടുന്ന ‘ശില്ർ…’ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു, അത് അടുക്കളയാവും. അവിടെനിന്ന് ആരോ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നു, നേരത്തെ മിന്നായം പോലെ കണ്ട പെണ്ണാകുമോ? എന്റെ ചേച്ചി, അവളെ കാണണം എന്ന് മനസു വല്ലാണ്ട് തുള്ളി. അവിടേക്ക് ഞാൻ വേഗം ചെന്നു,

 “‘ഒരു നാണോം മാനോം ഇല്ലാതോരുത്തൻ, സമയത്തു ഉറങ്ങെയുമില്ല നേരത്തിന് എഴുന്നേക്കേമില്ല, കിടക്കുവാ അവിടെ തുണിയും മണിയുമില്ലാതെ, കാടൻ തനി കാടൻ. ഇന്നലെത്തെ പരാക്രമം…., മനുഷ്യന് നിവർന്നു നിക്കാൻ പോലും വയ്യാ എന്നിട്ടും ഇവിടെ നിന്ന് അവർക്കുവേണ്ടി എല്ലുമുറിയെ പണിയെടുക്കുവാ, ഇനി എപ്പോഴേലും വരും, എന്നാലോ തീറ്റിയുമില്ല കുടിയുമില്ല, എനിക്ക് ഇനി വയ്യേ!

 അല്ലേലും ഞാൻ അധികമൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ, അവിടെവരൊന്നു കൂട്ടുവരാൻ പോലും വയ്യേ!. ഞാൻ ചോദിച്ചാലെയുള്ളു ഇതൊക്കെ, അവൾ വിളിച്ചാ പൊകും പോലും. ഇങ്ങു വരട്ടെ ഞാൻ കാട്ടികൊടുക്കാം “”