രാജമല്ലി ചോട്ടിൽ നിന്നും 2 [ജ്വാല] 1292

ഞാൻ വേഗം സ്‌കൂളിലേക്ക് നടന്നു, റോഡിലെത്തിയപ്പോൾ സാം കാത്തു നിൽക്കുന്നു പിന്നെ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചായി നടത്തം.ഡാ,… ങും ഞാൻ അവനെ നോക്കി,
വേഗം വാടാ ഞാൻ അവനോട് പറഞ്ഞു
നീ ഒന്ന് നിന്നെ…
എന്താടാ?
നീ വേഗത്തിൽ ഓടുന്നത് ഒക്കെ എനിക്ക് മനസ്സിലാകും അവളെ ഇങ്ങനെ നോക്കി ഇരുന്നാൽ മതിയോ? നിന്റെ ഇഷ്ടം പറയണ്ടേ?
ഡാ ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല, അവളുടെ പേര് കൂടി എനിക്കറിയില്ല, എന്റെ അജ്ഞത അവന്റെടൂത്ത് പറഞ്ഞു…
സാം അവളെ ഒന്ന് കണ്ടാൽ മാത്രം മതി എനിക്ക്, എന്റെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ അവളുടെ മുഖം പതിഞ്ഞിരിക്കുകയാ ഇപ്പോൾ…

വേഗം വാടാ അവന്റെ കൈയും പിടിച്ചു ഞാനോടി…
രാജമല്ലി ചെടികൾ തളിരിട്ടു നിൽക്കുകയാണ്, എന്നെ മൃദുവായി തഴുകി കാറ്റ് കടന്ന് പോയി, കാറ്റിൽ പാറി പോയ എന്റെ കോലൻ മുടി കൈകൊണ്ട് ചീകി ഒതുക്കി ഞാൻ ദൂരേയ്ക്ക് നോക്കി നിന്നു.

പച്ചയും വെള്ളയും കളറിലുള്ള ചുരിദാർ ഇട്ട്, തലയിൽ ഇളം മഞ്ഞ കളറിലുള്ള ഷാൾ ഇട്ട് കൂട്ടുകാരുടെ പിന്നിലായി അവൾ നടന്നു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

അവളുടെ കണ്ണുകൾ രാജമല്ലി ചുവട്ടിൽ ആയിരുന്നു, രണ്ടു ജോഡി കണ്ണുകൾ ഒന്നായി, ഒരു നിമിഷം അവൾ തല താഴ്ത്തി മുന്നോട്ടു നടന്നു,
ഏതാനും ചുവടുകൾ നടന്നിട്ട് പിന്നെയും അവൾ തല ഉയർത്തി എന്നെ നോക്കി വീണ്ടും കണ്ണുകൾ സംഗമിച്ചു,
ചുണ്ടുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച പുഞ്ചിരി അപ്പോൾ നുണക്കുഴി തെളിഞ്ഞു വന്നതും ഞാൻ കണ്ടു.
അത് മതിയായിരുന്നു എനിക്ക് നഷ്ടമായ ഊർജ്ജം തിരികെ വരാൻ.

സാം എങ്ങനെയാടാ അവളോട് എന്റെ സ്നേഹം അറിയിക്കുക? അടുത്ത ദിവസം സ്‌കൂളിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ അവനോട് ചോദിച്ചു
നീ അവളോട് നേരിട്ട് പറയ്, ഹേയ്, അതൊന്നും നടക്കില്ല എനിക്കാണെങ്കിൽ പേടിയാ, പിന്നെ അവളെ ഒറ്റയ്ക്ക് കിട്ടാൻ കൂടി കഴിയില്ല, ഈ കൂട്ടുകാരികൾക്ക് ഒപ്പമാണ് അവളുടെ വരവും, പോക്കും, എങ്ങനെ പറയും?
ഡാ… പൊട്ടാ, ആദ്യം അവളുടെ ഡീറ്റയിൽ അറിയുക, എന്നിട്ട് നമുക്ക് ഒരു പ്രേമലേഖനം എഴുതാം…
ഡാ സൂപ്പർ ഐഡിയ, ഞങ്ങൾ നാരങ്ങാ മുട്ടായി വാങ്ങി തിന്ന് പുതിയ പദ്ധതികൾ വിശകലനം ചെയ്തു…

ഒൻപതേ കാൽ സ്‌കൂളിലേക്ക് കുട്ടികൾ വരുന്നുണ്ട്, പതിവ് പോലെ ഞാൻ അവളുടെ വരവിനായി കാത്തിരുന്നു, പതിവ് പോലെ കൂട്ടുകാരികളാൽ വലയം ചെയ്ത് അവൾ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുള്ള നോട്ടവും ചുണ്ടിലൊളിപ്പിച്ച ചിരിയും ഇന്നും കിട്ടി, കൂട്ടത്തിലെ മറ്റാർക്കും അവിടെ എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുന്നു എന്നറിയുക പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ദിവസങ്ങൾ പിന്നെയും ഓടി കൊണ്ടിരുന്നു, ആൺകുട്ടികൾ മാത്രം പഠിക്കുന്ന സ്കൂൾ ആയതിനാൽ പെൺകുട്ടികളോട് സംസാരിക്കുന്നതിൽ എനിക്കും വിമുഖത ആയിരുന്നു.

രാത്രിയുടെ ഏകാന്തതയിൽ പലപ്പോഴും അവളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു,
അറബി കഥകളിലെ നായകനും, നായികയുമായി ഞങ്ങൾ ആടി തിമിർത്തു. ഒരിക്കലും പറയാൻ കഴിയാത്ത പ്രണയമായി മാറുമോ എന്ന് ആശങ്കയിൽ എന്റെ കഴിവ് കേടിനെ ഓർത്ത് ലജ്ജിച്ചു പോയി ഞാൻ.