മൻസൂർ ???[നൗഫു] 3572

ഒരു നിമിഷം അത് കണ്ട അബൂട്ടി അവളോട് പറഞ്ഞു… ഇങ്ങോട്ട് വരല്ലേ എന്ന്…

പക്ഷെ അത് കേൾക്കുന്നതിന് മുമ്പേ തന്നെ അവൾ ആ റോഡിന്റെ നടുവിൽ എത്തിയിരുന്നു…

പിന്നെ എല്ലാം ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞു…

ആ വാഹനം ഇടിച്ചു തെറിപ്പിച്ചു…

ആ കാണുന്ന മതിലിൽ അവളുടെ ചോര ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്…

ഇവിടെ നിന്നു തന്നെ അവൾ മരണ പെട്ടിരുന്നു…

വല്ലാത്തൊരു വിധി തന്നെ അല്ലേ…

ഹ്മ്മ്…

അവളുടെ പുതിയാപ്ല എല്ലാം തെറ്റും അങ്ങോട്ട്മിങ്ങോട്ടും ക്ഷമിച്ച് അവളെ കൊണ്ട് പോകുവാനായി ഇന്നലെ വിദേശത്തു നിന്നും പുറപെട്ടിട്ടുണ്ട്…

എന്ത് പറഞാണ് ഇനി അവനെ സാധാനിപ്പിക്കുക …

പാവം…

തന്റെ ചെവിയിൽ കേട്ട സത്യങ്ങൾ അംലയെ കുറിച്ചാകരുതേ എന്ന പ്രാർത്ഥന മാത്രമേ ആ സമയം മൻസൂറിന്റെ ഉള്ളിലേക്കു വന്നുള്ളൂ…

എന്താണ് തന്റെ മുന്നിൽ സംഭവിക്കുന്നതെന്നറിയാതെ മൻസൂർ കുറേ ഏറെ നേരം അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു…

ആംബുലൻസ് ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ആണ് തന്റെ ചിന്തയിൽ നിന്നും മൻസൂർ ഉണർന്നത്…

തന്റെ കണ്ണൊക്കെ കണ്ണ്നീർ തുള്ളികൾ ഒഴുകി… ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു…

തന്റെ മുന്നിലൂടെ തന്നെ ആരെക്കെയോ ചേർന്ന് അവളെ ഉള്ളിലേക്കു കൊണ്ട് പോകുന്നത് കണ്ടു…

തനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവൾ…

തന്റെ ഇണയായി വരുമെന്ന് കരുതിയവൾ..

ഇപ്പോൾ മൂന്നു കഷ്ണം തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ട് പോയപ്പോൾ… ആ വീട്ടിൽ വന്നു നിൽക്കുന്ന ആളുകൾ കാണുമെല്ലോ എന്ന് കരുതി തന്റെ സങ്കടം കടിച്ചു പിടിച്ചു നിന്നു…

കുറച്ച് മുന്നേ തന്റെ കണ്ണിൽ വന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികളെല്ലാം തുടച്ചു മാറ്റി കൊണ്ട്…

അവളെ അവസാനമായി ഒരു വട്ടമെങ്കിലും കാണാൻ മൻസൂറിന്റെ ന്മനസ്സ് വല്ലാതെ കൊതിച്ചു പോയി…

പക്ഷെ അന്യ പുരുഷന്മാർക് അവളെ കാണിച്ച് കൊടുക്കില്ല എന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ മൻസൂർ ആ സാഹസത്തിന് മുതിർന്നില്ല…

തന്റെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ അംലയെ ആലോചിച്ചു വളരെ ഏറെ ശബ്ദമുകളിത മാകുവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു….