മൻസൂർ ???[നൗഫു] 4009

തീരെ സഹിക്കവയ്യാതെ… അവൾ ഇങ്ങോട്ട് മിസ്കോൾ അടിച്ചാൽ മാത്രം അങ്ങോട്ട് തിരിച്ചു വിളിച്ചാൽ മതി എന്ന് പറഞ്ഞ ആ വാക്ക് എനിക്ക് തെറ്റികെണ്ടിവന്നു….

പക്ഷേ തുടർച്ചയായി ട്ടാ ഫോണിലേക്ക് രണ്ടുദിവസം വിളിച്ചിട്ടും…. ആ മൊബൈലിൽ നിന്നും ഒരു മറുപടിയും കിട്ടാതെ എന്റെ കോളുകൾ എല്ലാം കട്ടായി കൊണ്ടിരുന്നു…

സഹിക്കവയ്യാതെ ഞാൻ അവളുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി പുറപ്പെട്ടു…

പക്ഷേ അവളുടെ വീടിനു മുന്നിലെത്തിയ ഞാൻ കണ്ടത് അവളുടെ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് വലിയൊരു പൂട്ടിട്ട് പൂട്ടിയിരിക്കുന്നതായിരുന്നു…

ഞാൻ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു കറങ്ങുന്നത് കണ്ട്… വീടിനടുത്തുള്ള ഒരു വലിയമ്മ… എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന്…. മോൻ എന്താ ഇവിടെ എന്ന് ചോദിച്ചു…

ഞാൻ എന്റെ കൂട്ടുകാരനെ കാണാൻ വന്നതാണ് എന്നും…

ഈ വീട് ആയിരുന്നു അവന്റെ വീട് എന്ന് എനിക്ക് സംശയമുണ്ട് അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് എന്നും പറഞ്ഞു…

പക്ഷേ ആ വല്യമ്മ പറഞ്ഞു…. മോനേ നിന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടിയും ഇവിടെ ഇല്ല…

തന്നെയുമല്ല ഈ വീട്ടിലുള്ളവരെല്ലാം ഒരാഴ്ച മുന്നേ… അവരുടെ അച്ഛൻ നിൽക്കുന്ന രാജസ്ഥാനിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു…

ഇനി അവിടെയായിരിക്കും ഇവരെല്ലാം…

എന്റെ കണ്ണുകൾ എല്ലാം നിറഞ്ഞ വരുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി…

മുന്നിലുള്ളതെല്ലാം ഒന്നും കാണാൻ വയ്യ…

ആ വല്യമ്മ യോട് ഒന്നും പറയാതെ ഞാൻ ആ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു…

എന്റെ സൈക്കിളിൽ കയറി… വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു…

എന്റെ മുന്നിലുള്ളതെല്ലാം എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിട്ട് കാണുന്നില്ല…

എന്റെ സങ്കടം ഉള്ളിൽ നിന്നും മുകളിലേക്ക്… ഉയർന്നു വന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു….

പിന്നെ ഞാൻ ഒരിക്കൽ പോലും അവളെ കണ്ടിട്ടില്ല..