ഇലഞ്ഞി പൂക്കുമ്പോള്‍ [പ്രദീപ്] 86

 

 

ആ വര്‍ഷത്തെ ക്രിസ്തുമസ്സിന് ആണ് ആദ്യമായി ആന്‍സി ചേച്ചിയുടെ വീട്ടില്‍ പോകുന്നത്.

പണ്ടേ പച്ചക്കറി മാത്രം തിന്നുന്ന ഞാന്‍ അന്നത്തെ മാംസ  വിഭവങ്ങളുടെ മുന്നില്‍ പകച്ചു നിന്നത് ഇപ്പൊഴും ഓര്‍മ്മയിലുണ്ട്.

 

വീടുപോലെ തന്നെ സുന്ദരമായ മനസ്സുള്ള പപ്പയും അമ്മയും….

വൈകാതെ അതെന്റെ സ്വന്തം വീടായി മാറി.

 

ആ വീട്ടിലെ ആളുകളേക്കാള്‍ ഏറെ ഞാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത് വീടിന് പുറകിലേക്ക് മാറി തെക്കേ അതിര്‍ത്തിയോട് ചേര്‍ന്ന് നിന്നിരുന്ന ഇലഞ്ഞിമരത്തെ ആയിരുന്നു.

 

“അങ്ങോട്ട് പോകണ്ട അവിടെ പാമ്പുണ്ടാകും”

 

ഈ മുന്നറിയിപ്പിനെ അവഗണിക്കാന്‍ ഇലഞ്ഞിപൂവിന്റെ മണത്തിനോടുള്ള എന്റെ ഭ്രമം ധാരാളം ആയിരുന്നു.

വട്ടയിലകള്‍ കുമ്പിള്‍ കുത്തി ഇലഞ്ഞിപൂ ആയി വീട്ടില്‍ ചെന്ന എന്നെ അമ്മയും വിളിച്ചു “ഭ്രാന്തന്‍”.

 

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ഉപരിപഠനത്തിന് ആന്‍സി ചേച്ചി പോയപ്പോള്‍ ആ വീട്ടിലേക്കുള്ള സന്ദര്‍ശനം ഇലഞ്ഞിപൂ പെറുക്കാന്‍ മാത്രം ആയി.. കാലത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ ആ ശീലങ്ങളും മാറിപ്പോയി, ഇലഞ്ഞിപൂവിന്റെ മണത്തിനോടുള്ള ഭ്രമം ഒഴികെ.

 

*****

 

തണുപ്പ് വിരലുകളെ മരവിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ എപ്പോഴോ കണ്ണു തുറന്നു നോക്കി ചായ കുടിക്കാന്‍ ഇറങ്ങിയ ഞാന്‍ കാറില്‍ ഇരുന്നു ഉറങ്ങിപ്പോയിരുന്നു. സമയം 4 മണിയോട് അടുക്കുന്നു. ഇലഞ്ഞിപൂവിന്റെ മണം കാറിനുള്ളില്‍ അപ്പോഴും തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

 

മൊബൈല്‍ എടുത്തു ആന്‍സിചേച്ചിയുടെ കൊണ്ടാക്ടിലെ ചാറ്റ് തുറന്നു 2017 ഡിസംബര്‍ 24.

“ ഡാ ചെര്‍ക്കാ ഭാര്യവീട്ടില്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഇവിടെ കയറി പോയാല്‍ മതീട്ടാ, പുതിയ വീട്ടിലെ ഇലഞ്ഞി പൂക്കറായിട്ടുണ്ട്”

 

പിന്നെ പോയത് 2018 ഒക്ടോബര്‍ 24നു ആയിരുന്നു.

 

കല്യാണത്തിന് ശേഷം ആന്‍സിചേച്ചിയെ ഏറ്റവും സുന്ദരി ആയി കണ്ടത് അന്നാണ്.