നിർഭയം

Nirbhayam | Author : AK

അലാറം അടിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ അത്‌ യന്ത്രികമായി തന്നെ ഓഫ്‌ ചെയ്തിരുന്നു.. എന്തു കൊണ്ടോ ഇത് എനിക്കൊരു ശീലമായിരുന്നു…. ഇപ്പോൾ ഒരു മാസമാവാറായി… രാവിലെ 10 മണി വരെ സുഖമായി ഉറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ ആണ് ഇപ്പോൾ ഒരു മാസമായി 4:30 ക്ക് എണീറ്റു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്… ഫോണിലൂടെ സുഹൃത്തുകളോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്കും അത്ഭുതമായിരുന്നു…എങ്ങനെ അന്തം വിടാതിരിക്കും… യൂണിവേഴ്സിറ്റി എക്സാം നേരം വൈകി എണീറ്റത് കൊണ്ട് എഴുതാൻ പറ്റാതിരുന്ന ചങ്ങാതിയാണ്… പക്ഷെ എന്താ ചെയ്യാൻ.. ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെയേ പറ്റൂ…. രാവിലെ നേരത്തെ എണീറ്റു പാകമാവാൻ സ്വയം ഏർപ്പെടുത്തിയ പണിയാണിത്.. ചാടിക്കേറി ഏറ്റും പോയി… പിന്നെ ഒരു കാര്യം ഏറ്റാൽ എന്ത്‌ സംഭവിച്ചയാലും അതിൽ നിന്നും പിന്മാറാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിക്കാറുണ്ട്… കഷ്ടപ്പെട്ട് എണീറ്റു.. കുറച്ചു നേരം ഇരുന്ന് ഉറക്കം തൂങ്ങി…

കോപ്പ്.. വേണ്ടായിരുന്നു…

സ്വയം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒന്ന് പല്ലുതേച്ചു സൈക്കിളും എടുത്ത് പത്രമെടുക്കാൻ ചെന്നു..

ഇവർക്കൊന്നും ഉറക്കവുമില്ലേ… രാവിലെ നേരത്തെ തന്നെ പത്രം റെഡി ആക്കാൻ കടയുടെ തിണ്ണയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഏജന്റുമാരെ കണ്ടപ്പോൾ ചിന്തിക്കാതിരുന്നില്ല… ഒരു തരത്തിൽ അവരുടെ ജീവിതം ആണല്ലോ ഇത് …

രാമേട്ടന്റെ അടുത്ത് പോയി കൃത്യം എണ്ണം കണക്കാക്കി എല്ലാ പത്രവും എടുത്ത് യാത്ര തുടർന്നു..

കമ്പനി ജംഗ്ഷൻ എത്തിയപ്പോൾ ഒന്ന് നിന്നു…

ടീംസിനെ കാണുന്നില്ലല്ലോ..ഒരു സംശയത്തോട് കൂടി ഇരു വശത്തേക്കും നോക്കി…

ദാ വരുന്നു നായിന്റെ മക്കൾ…

ഫാമിലിയോടെ വന്ന നായ്ക്കൾക്ക് കുറച്ചു ബിസ്‌ക്കട്ട് ഇട്ടുകൊടുത്തു…

അവറ്റകൾ അത്‌ ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ആ കഴിപ്പു കണ്ടാലറിയുമോ രണ്ടാഴ്ച മുന്നേ എന്നെ ഓടിച്ചു പേടിപ്പിച്ച മുതലുകളാണെന്ന്… നന്ദി സൂചകമായ വാലാട്ടലും കണ്ട് അധികം സമയം കളയാനില്ലാത്തതുകൊണ്ട് വീണ്ടും ചവിട്ടി വിട്ടു… മിക്കവാറും വീടുകളിലും ആരും എഴുന്നേറ്റിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല…ചില വീടുകളിൽ രാവിലെ തന്നെ വിളക്ക് കത്തിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…

അത്‌ കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതെ അമ്മയോട് സംശയം ചോദിച്ചത് ആലോചിച്ചു പോയി..