💔ദൈവം💔 [M.N. കാർത്തികേയൻ] 340

പിന്നെയുള്ള ദിവസങ്ങൾ ഞാനവിടെ ഒറ്റക്ക് ആയിരുന്നു. കയ്യിലെ സിഗരറ്റ് മൊത്തം വലിച്ചു തീർന്നപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ വീടിനു വെളിയിലിറങ്ങിയത്. വീടിനു തൊട്ടടുത്തു ആണ് അമ്പലം. കടയിൽ നിന്നും സിഗരറ്റും വാങ്ങി തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോഴാണ് അമ്പലത്തിനടുത്തു ഒരു ആൾക്കൂട്ടം ഞാൻ കണ്ടത്. എന്താ സംഭവം എന്നറിയാൻ ഞാനവിടേക്ക് ചെന്നു.

“കള്ളി ഭൂലോക കള്ളി, ചെറു പ്രായത്തിൽ ഇങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ നീയൊക്കെ വളർന്നാൽ എന്താവുമെടീ”

അവിടെ നിന്നൊരു ഉച്ചത്തിലുള്ള ശകാരവും ആരോ അടികൊണ്ടു വീഴുന്ന കാഴ്ചയും ഞാൻ കണ്ടു. ആളുകളെ വകഞ്ഞു മാറ്റി ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയ ഞാൻ കണ്ടത് തറയിൽ വീണു കിടക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചു പെണ്കുട്ടിയെ ആണ്.

അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അടികൊണ്ടു പൊട്ടിയിരുന്നു. ആ കുഞ്ഞി കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി തന്നെ തല്ലിയ ആളെ നോക്കി. പാവം. ഒരു പഴകിയ പാവാടയും ഉടുപ്പും ആണ് വേഷം. ആഭരണങ്ങൾ ഇല്ല.

ചുറ്റും നിൽക്കുന്നവർ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്നത് എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു. അടുത്ത അടി അടിക്കാൻ വന്ന അയാളെ ഞാൻ തടഞ്ഞു

“താനിതെന്തു പോക്രിത്തരമാടോ കാണിക്കുന്നത്. കുഞ്ഞു കുട്ടിയെ ആണോ തല്ലുന്നത്. അതിനു വല്ലോം പറ്റിയാൽ താൻ സമാധാനം പറയുമോ”

“ഈശ്വരന്റെ മുതൽ കട്ടു തിന്നാൻ നോക്കുന്ന ഇത്തരം ജന്തുക്കൾ ഒക്കെ ചാവുന്നത് ആണ് നല്ലത്. ഇവൾ എന്താ കാണിച്ചത് എന്നറിയാമോ, ഭണ്ഡാരത്തിൽ ഇടാൻ ആരോ എറിഞ്ഞ പൈസ എടുത്തു കൊണ്ട് ഓടാൻ നോക്കി. ആ ഇവളെ പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യണം”

“തുഫ്… താനൊക്കെ ഒരു മനുഷ്യൻ ആണോടോ. കൊച്ചു പിള്ളേർക്ക് എന്തറിയാം. പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കുന്നതിന് പകരം അടിക്കുന്നോ. ദൈവത്തിന്റെ പേരും പറഞ്ഞു ഇമ്മാതിരി പോക്രിത്തരം ആണോടോ കാണിക്കുന്നത്.”