💔ദൈവം💔 [M.N. കാർത്തികേയൻ] 340

ഇങ്ങനെ ഒരുപാട് കഷ്ടപ്പെട്ടു മുണ്ട് മുറുക്കി ഉടുത്തു കഴിഞ്ഞ ഞാൻ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ ദുബായിലേക്ക് പോയി. കഷ്ടപ്പെട്ടു ജോലി ചെയ്തു പെങ്ങന്മാരെ കെട്ടിച്ചു വിട്ടു. എന്റെ പ്രായം ഒരുപാട് കൂടിയിരുന്നു.

ജീവിതത്തിന്റെ രണ്ടറ്റവും കൂട്ടിമുട്ടിക്കാൻ ഉള്ള പെടാപ്പാടിൽ കല്യാണത്തെ പറ്റി ചിന്തിക്കാൻ പറ്റിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം. ഇപ്പൊ ഞാൻ നാട്ടിൽ വന്നു. ഒരുപാട് നാളിന് ശേഷം. ഒരു കുഞ്ഞു വിശേഷം ഉണ്ടായത് കൊണ്ടു പണി നിർത്തി ഇങ്ങോട്ട് പോന്നു.

വിശേഷം എന്നു വെച്ചാൽ അത്ര കുഞ്ഞതല്ല. എന്റെ…….. എന്റെ….. ‘അമ്മ മരിച്ചു പോയി. പാവം മകന്റെ മക്കളെ കാണാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. അമ്മയുടെ മരണം അറിഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ വല്ലാതെ തളർന്നു. നാട്ടിലേക്ക് എല്ലാം നിർത്തി വന്നു. സമ്പാദ്യം കൊറച്ചു ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടിൽ ഉണ്ട്. ഇനി ആർക്കു വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടണം എന്ന ചിന്തയാവാം എന്നെക്കൊണ്ട് അത് ചെയ്യിച്ചത്.

അമ്മയുടെ ചിതക്ക് കൊള്ളി വെക്കുമ്പോൾ എന്റെ കൈകൾ വിറച്ചിരുന്നു. അവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹം സാധിച്ചു കൊടുക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു പുത്രനായി ഞാൻ മാറി എന്ന ചിന്ത എന്നെ വല്ലാണ്ട് അലട്ടി.

പെങ്ങന്മാരെ ഞാൻ ഭർതൃവീട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. ഇവിടെ ഞാൻ മതി. ഞാനും അമ്മയും ഒറ്റക്ക്. അവരുടെ വീട് ഇപ്പോൾ അതാണ്. അവർ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ.

ചോറും കറിയും ഒക്കെ ആരു വെക്കും എന്ന അവരുടെ ചോദ്യത്തിന് എന്റെ മറുപടി ഒരു ചിരിയായിരുന്നു. ആ ചിരിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു എല്ലാം. ഒരു പ്രവാസിയോട് അങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ല.