ബൂസ്റ്റ്‌ [അലീന] 353

“അമ്മേ… ഇപ്പോളാ കഴിഞ്ഞത്… ഇറങ്ങിയുള്ളു… നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരും അടുത്ത ദിവസം ഒന്നൂടെ വരണം എന്നാ രാജീവ് സർ പറഞ്ഞത്…”

“എന്നാ ശെരിയമ്മേ… ഞാൻ ബസിൽ കേറുമ്പോ വിളിക്കാം..”

ഞാൻ പതുക്കെ ഓഫീസിന്റെ പുറത്തേക്കു നടന്നു…

എത്ര പെട്ടെന്നാ എല്ലാം… അച്ഛൻ കൂടെയില്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റണില്ല… അടുത്ത മാസം മുതൽ അച്ഛന്റെ ജോലി…

അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു ബസ് നോക്കി നിക്കുമ്പോ അപ്പുറത്ത് ഒരു കട കണ്ടു…

രാവിലെ ഒരു ഗ്ലാസ്‌ ചായ കുടിച്ചിട്ടിറങ്ങിയതാ…

വിശന്നിട്ടു തല കറങ്ങി തുടങ്ങി…

ഒരു ചായ കുടിക്കാന്ന് വച്ചു ഞാൻ ആ കടയിലേക്ക് നടന്നു…

ഒരു ചെറിയ പെട്ടികടയാണ്..

വല്യ തിരക്കൊന്നും ഇല്ല… ഒരു ചേട്ടൻ അകത്തു ചായ എടുക്കുന്നുണ്ട്…

“ചേട്ടാ…”

“ആ മോളേ പറഞ്ഞോ… എന്താ വേണ്ടേ..?
ചായ, കാപ്പി, പാൽ, ബൂസ്റ്റ്, ഹോർലിക്സ്…..

“കഴിക്കാൻ ആണേൽ ഉള്ളിവട, പരിപ്പുവട, ബോണ്ട, സുഖിയൻ…”

“എന്താ വേണ്ടത് പറ…”

ഒരു വെള്ള ബോർഡിൽ കരി വച്ചു എഴുതി തൂക്കിയിട്ടിട്ടുണ്ട് സാധനങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റ്…

ആദ്യം തന്നെ ഒരു പേരിൽ കണ്ണുടക്കി…

ബൂസ്റ്റ്…

“ചേട്ടാ ഒരു ബൂസ്റ്റ്… വേറെ ഒന്നും വേണ്ട..”

ആ ചേട്ടൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഒരു ചില്ലു ഗ്ലാസിൽ ചൂട് പാൽ ഒഴിച്ച് അതിലേക്ക് ഒരു ചെറിയ കവർ ബൂസ്റ്റ് പൊട്ടിച്ചിട്ടു ഇളക്കി തന്നു…

ഞാൻ അത് വാങ്ങി… നല്ല ചൂടുണ്ട്…

ഞാൻ അതൊന്നു മണത്തു നോക്കി….

അതെ… അത് തന്നെ…
അന്നത്തെ അതേ മണം…

ഞാൻ പതുക്കെ ഊതി കുടിച്ചു…

മധുരം ഒക്കെയുണ്ട്…

പക്ഷെ അന്നത്തെ ആ രുചി… അതില്ല…

ഞാൻ പൈസ കൊടുത്ത് അവിടെ നിന്നിറങ്ങി ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ വന്നിരുന്നു…

അച്ഛനെ ഓർമ വരുമ്പോ ഒക്കെ ഒരു ബൂസ്റ്റ് കുടിക്കാൻ തോന്നും…. അതിന്റെ മണമോ രുചിയോ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ അച്ഛന്റെ കുറെ ഓർമ്മകൾ തരും..

അച്ഛൻ പോയേ പിന്നെ ഒരുപാട് വട്ടം കുടിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അന്നത്തെ ആ ഒരു രുചിയോ മധുരമോ ഒന്നും ഇന്ന് വരെ തോന്നിട്ടില്ല എനിക്ക്….

ചില കാര്യങ്ങൾ അങ്ങനെ ആണ്… എത്ര കാലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാലും പകരം വക്കാൻ മറ്റൊന്നിനെ കൊണ്ടും ആയിന്നു വരില്ല…

ശുഭം..