?ബാല്യകാലസഖി? [കുട്ടപ്പൻ] 1250

 

അവരുടെ ഫോൺ വിളി കഴിയാറായി എന്ന് തോന്നി . ലക്ഷ്മിയമ്മ അവൾക്ക് നേരെ ഫോൺ നീട്ടി.

അമ്മ ഇപ്പോഴും ലൈനിൽ ഉണ്ട്.

 

” അമ്മേ… ”

 

” മോളേ നീ അവരെ കൂട്ടി ഇങ്ങോട്ട് വന്നേക്കണേ… ”

സരസ്വതി പറഞ്ഞു.

 

” അതിനി പ്രത്യേകം പറയണോ… ഞാൻ വരുമ്പോ ഇവരും എന്റെ കൂടെ കാണും… എന്ന ശെരി വെക്കുവാ ”

 

അവൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.

 

മറ്റ് പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഡ്രിപ് ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞ് അവർ ദേവികയോടൊപ്പം അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.

 

അവർ അവിടെ എത്തുമ്പോൾ ഇറയത്തു അക്ഷമയായി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു സരസ്വതിയമ്മ.

 

ലക്ഷ്മിയമ്മയും സരസ്വതിയമ്മയും വിശേഷങ്ങൾപങ്കുവയ്ക്കുമ്പോളും അപ്പുവിന്റെ മുഖത്ത് ആ നിസ്സങ്ക ഭാവം തന്നെയായിരുന്നു. അത് ദേവൂനെ സങ്കടപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.  രാത്രി ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിച്ച്  അപ്പുവിന് അവൾ  മുകളിലെ മുറികാണിച്ചുകൊടുത്തു.

തൊട്ടടുത്ത മുറിയാണ് അവളുടേത്. അവളും ഉറങ്ങാനായി കിടന്നു എങ്കിലും ഉറക്കം അവളുടെ ഏഴയലത്തുകൂടി വന്നില്ല.

തന്നോടും സരസ്വതിയമ്മയോടും വാതോരാതെ സംസാരിച്ചിരുന്ന അപ്പുവേട്ടൻ ഇത്രനേരമായിട്ടും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. അമ്മ ചോദിച്ചതിനൊക്കെ മറുപടി  ഒരു മൂളലിൽ ഒതുക്കുകയായിരുന്നു

 

തന്നോട് വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചിരുന്ന… താൻ വാലുപോലെ നടന്നിരുന്ന ആ അപ്പുവേട്ടനെ അവൾ ഓർത്തു. അത് അവളെ അവരുടെ മനോഹരമായ ബാല്യകാലത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

 

തുടരും.

 

ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും രണ്ട് വാക്ക്