?ബാല്യകാലസഖി? [കുട്ടപ്പൻ] 1250

” ആഹ് ശെരി കുഞ്ഞൂ… വെക്കുവാണേ ”

അവർ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.

അവൾ ടേബിളിൽ കിടന്ന തന്റെ ഓവർ കോട്ടും സ്തെതസ്കോപ്പും എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

തന്റെ എതിരെ നടന്ന് വരുന്നവർക്കൊക്കെ ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് അവൾ ആ 103ആം നമ്പർ മുറിയിലേക്ക് കയറി.

അവിടെയാണ് രാഹുലിന്റെ പേഷ്യന്റ് കിടക്കുന്നത്. അവൾ അകത്ത് കയറി എല്ലാം ഒന്ന് നിരീക്ഷിച്ചു.ഇടത് കയ്യിൽ വെള്ള തുണി കൊണ്ട് മുറിവ് കെട്ടിവച്ചിട്ടുണ്ട്. വലത് കയ്യിൽ ഗ്ളൂക്കോസ് ഡ്രിപ് ഘടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. അടുത്തുള്ള സ്റ്റാൻഡിൽ തൂക്കിയിട്ട ഗ്ലൂക്കോസ് ബോട്ടിൽ പകുതിയോളം തീർന്നിട്ടുണ്ട്.

ഇതൊക്കെ നോക്കിക്കഴിഞ്ഞാണ് അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നത്.

കുറ്റിത്താടിയും കട്ടി മീശയും ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും കുട്ടിത്തം നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന മുഖം. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ നിർജീവം ആയിരുന്നു. അത് ആ മുറിയിലാകെ ഓടിനടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാളുടെ മനസ് ആസ്വസ്ഥം ആണെന്ന് അവൾക്ക് അത് കണ്ടപ്പോഴേ മനസിലായി.

എന്നാൽ താൻ എവിടെയോ കണ്ടുമറന്ന മുഖം എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. കുറേ ചിന്തിച്ചിട്ടും അത് എവിടെ ആണെന്ന് മാത്രം അവൾക്ക് മനസിലായില്ല.

തന്റെ തോന്നൽ ആകും എന്ന് കരുതി അവൾ അത് വിട്ടു.

പിന്നെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അയാളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് പൾസ് ഒക്കെ ചെക്ക് ചെയ്തു.

” ഈ പ്രായത്തിൽ ചാകാൻ നോക്കാനും മാത്രം എന്ത് പ്രശ്‌നാടോ തനിക്ക് ”

അവൾ അവനോട് ചോദിച്ചു.