?ബാല്യകാലസഖി? [കുട്ടപ്പൻ] 1250

എന്നാൽ ജീവനില്ലാത്ത ഒരു ചിരി മാത്രമായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി.

അത് അവളുടെ ചിരിയിലും പ്രതിഫലിച്ചു. അവളുടെ ചിരി മങ്ങി.

എന്താ തനിക്ക് പറ്റുന്നെ?. എന്താ തനിക്ക് സങ്കടം വരുന്നേ?. ഇയാൾ തന്റെ ആരാ?.

ഇതുപോലുള്ള എത്ര കേസുകൾ കണ്ടിരിക്കുന്നു അപ്പോള്ന്നും ഇല്ലാത്ത വേദന തനിക്കിപ്പോ തോന്നുന്നതെന്താ?

അവൾ ഗഗനമായ ചിന്തയിലാണ്ടു.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അയാളെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ മയക്കത്തിലായിരുന്നു.  നിഷ്കളങ്കമായി ഉറങ്ങുന്ന അവന്റെ   മുഖം നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. അവൾ മെല്ലെ എണീറ്റ്

കാന്റീനിലേക്ക് നടന്നു.

അവൾ ഊണ് പറഞ്ഞു.

രാജീവേട്ടനാണ് അത് നടത്തുന്നത്. ഒരുപാട് കൊല്ലം ആയി വെച്ച് വിളമ്പുന്ന രാജീവേട്ടന്റെ ഊണിനു പ്രത്യേക രുചിയാണ്.

അവൾ അവന് വേണ്ടി ഒരു പൊതി ഊണ് പാർസൽ കൂടി വാങ്ങി തിരിച് 103ആം നമ്പർ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. വാതിൽക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ അവിടെ ഒരു സ്ത്രീ ഇരുന്ന് കരയുന്നുണ്ട്. അവന്റെ അമ്മ ആയിരിക്കും എന്ന് അവൾ ചിന്തിച്ചു. അവൾ അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോ ആ സ്ത്രീ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.

” ലക്ഷ്മിയമ്മ ” അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു.

അപ്പൊ ഇത് “അപ്പുവേട്ടൻ “!.

അവൾക്ക് നിന്നിടത്തു നിന്ന് തുള്ളിച്ചാടണം എന്ന് തോന്നി.

“ലക്ഷ്മിയമ്മേ… എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ഓടി അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

അവർ ഒന്ന് പതറി. ഇതാരാപ്പാ എന്ന ഭാവത്തോടെ അവളെ നോക്കി.

” ന്നെ മനസിലായില്ലലെ… ഞാനാ അമ്മേ ദേവിക.. സരസ്വതിടെ. ”