അതിജീവനം 4 [മനൂസ്] 3014

പല കണക്കുകൂട്ടലുകളും അവൻ മനസ്സിൽ ഇതിനോടകം നടത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

 

അഞ്ജലി ഹോസ്പിറ്റലിൽ എല്ലാ ദിവസവും വന്നിരുന്നു..

 

അമ്മച്ചി അവളെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചെങ്കിലും സ്നേഹപൂർവം അവൾ അത് നിരസിച്ചു.

 

അമ്മച്ചിയും ചേട്ടത്തിയും സ്നേഹത്തോടെ മിണ്ടുന്നുണ്ടെങ്കിലും അജോയുടെ തന്നോടുള്ള അകൽച്ച അവളെ വിഷമിപ്പിച്ചിരുന്നു..

 

തന്റെ സാമിപ്യം അറിഞ്ഞ മാത്രയിൽ അവിടെ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അവന്റെ സ്വഭാവത്തിൽ അവൾ അത്യധികം വേദനിച്ചു.

 

പക്ഷെ അപ്പച്ചന്റെ ജീവൻ തിരിച്ചു പിടിക്കാനുള്ള സാധ്യതകൾ കൂടി എന്ന ഡോക്ടർമാരുടെ വാക്കുകൾ എല്ലാരേയും പോലെ അവളിലും സന്തോഷം ഉണ്ടാക്കി.

 

മാർട്ടിനെ നേരിടുക എന്നതായിരുന്നു അവളുടെ മുന്നിലുള്ള ഏക കടമ്പ..

 

അയാളെകൊണ്ടു തന്നെ കെട്ടിക്കാൻ ആയിരുന്നു അപ്പച്ചന്റെ ആഗ്രഹം..

 

ഇച്ഛായനും എല്ലാരും കൂടി അയാളുടെ ഉള്ളിൽ ആ മോഹം കൂട്ടിയിരുന്നത് വളരെ വൈകിയാണ്‌ അവൾ അറിഞ്ഞത്..

 

ധ്രുവനോടൊപ്പം ജീവിക്കാൻ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടത്തിനു ശേഷം പിന്നീട് ഒരിക്കലും മാർട്ടിനെ കണ്ടുമുട്ടിയിരുന്നില്ല..

 

മൂന്നാം ദിവസം പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ തന്നെ അയാളെ അഞ്ജലിക്ക് ഹോസ്‌ലിറ്റലിൽ വച്ച് കണ്ടുമുട്ടേണ്ടി വന്നു ..

 

ആദ്യ കാഴ്ചയിൽ എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ അവൾ പകച്ചു നിന്നു ..

 

എന്നും കാണാറുള്ള ആ പുഞ്ചിരി മർട്ടിനിൽ അപ്പോഴും അവൾ കണ്ടു.

 

“നീ വന്നുവെന്ന് അമ്മച്ചി പറഞ്ഞിരുന്നു… നിന്റെ ഈ തിരിച്ചു വരവ് മറ്റാരേക്കാളും ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു..

 

അപ്പച്ചൻ നിന്നെ ഓർത്ത് ദുഃഖിക്കാത്ത ഒരു ദിവസം പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…”

 

ഒന്നും പറയാതെ എല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് അവൾ മൗനിയായി നിന്നു..

 

“ഹസ്ബന്റും മോളും എവിടെ…”

 

വെളിയിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്ന ധ്രുവനെയും മോളേയും അവൾ മാര്ട്ടിന് പരിചയപ്പെടുത്തി..

 

പരിഭവത്തിന്റെ ലാഞ്ചന ഏതുമില്ലാതെ അവൻ പെരുമാറി അവളോട്..

 

അതും ഭംഗിയായി നടന്നതോടെ അവളുടെ മനസിന്‌ അല്പം ആശ്വാസം കിട്ടി.