അതിജീവനം 3 [മനൂസ്] 3032

 

അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു പുച്ഛം ഭാവം ഉണ്ടായി.

 

അത് കണ്ടിട്ടും കാണാത്തതുപോലെ അവൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

 

“തന്നെ അന്ന് അങ്ങനെയൊരു സാഹചര്യത്തിൽ കണ്ടതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത്. വാക്കുകൾ അല്പം കടന്ന് പോയി എന്ന് അറിയാം.. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം..അതിന്റെ പേരിൽ എന്നോട് ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം വയ്ക്കരുത്..”

 

“എന്ത് എളുപ്പം അല്ലെ സാർ. ഒരു മാപ്പ് പറച്ചിലിലൂടെ എല്ലാം സാർ പറഞ്ഞു തീർത്തു.

 

സാറിനെ ഞാൻ കുറ്റം പറയില്ല.. അങ്ങനെ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ എന്നെ കണ്ടാൽ ആരും പറയുന്നതെ സാറും ചെയ്തുള്ളൂ.

 

ഇപ്പൊ ഇതൊക്കെ കേട്ട് ശീലമായി സാർ.

 

ഇതിലും മോശം വാക്കുകളിലും പ്രവർത്തികളിലും ആളുകൾ എന്നെ എതിരേൽക്കുന്നുണ്ട്.

 

ഇതൊന്നും ഇപ്പോൾ എന്നെ തളർത്തുകയില്ല.

 

പക്ഷെ എന്റെ ഉമ്മയെ കുറിച്ച് സാർ മോശമായി പറഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഇന്നലെ….”

 

അവളുടെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു.

 

“എന്തും നേരിടാനുള്ള മനശക്തിയുമായിട്ടാണ് ഞാൻ ഇന്ന് ഇവിടേക്ക് വന്നത്..സാറിന് ഇപ്പൊ അത് പറയാനുള്ള മനസ്സ് തോന്നിയല്ലോ …പടച്ചോൻ കാക്കും..

 

എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം…”

 

ഇടറിയ സ്വരത്തോടെ തൊഴുകൈകളോടെ അതും പറഞ്ഞു അവൾ പുറത്തേക്ക് പോയി..

 

എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ അവൻ ആ മുറിക്കുള്ളിൽ ഇരുന്നു.

 

അവളോട് മാപ്പ് പറഞ്ഞെങ്കിലും എവിടെയോ ഒരു വിങ്ങൽ ഇപ്പോഴും ബാക്കിയുള്ളത് പോലെ അവന് തോന്നി.

 

“ഹലോ ഡോക്ടർ…”

ആ ശബ്ദമാണ് അവനെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്

 

അവൻ ദൃഷ്ടി അങ്ങോട്ടേക്ക് പതിപ്പിച്ചു.

 

തുടരും…