അറവുകാരൻ [Achillies] 318

പ്രാതലിന് കൂടി ഇറച്ചിക്കറിയും ചോറും കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ കൊതിയോടെയാണ് അനു കഴിച്ചത്.
അത് കണ്ടു നിറഞ്ഞ മനസ്സുമായി തന്റെ പങ്ക് മോൾക്ക് ഉച്ചക്കത്തേക്ക് മാറ്റിവെച്ച് സുജ കഞ്ഞിവെള്ളത്തിൽ തന്റെ വിശപ്പടക്കി.

“അമ്മാ……ഞാൻ കുട്ടൂന്റെ വീട്ടിൽ പോവാ…”

പുറകിൽ നനചിട്ട തുണി കഴുകുകയായിരുന്ന സുജയുടെ മറുപടിയെത്തും മുൻപ് ആഹ് പാവാടക്കാരി പടിയിറങ്ങി ഓടിയിരുന്നു.

പിന്നാമ്പുറത്ത് നിന്ന് അകത്തേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴായിരുന്നു പുറകിലെ പറമ്പിൽ നിന്നവളാ വിളി കേട്ടത്, ശ്രീജയുടെ വിളി.
പിറകിലെ പറമ്പ് കടന്നു സുജയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ശ്രീജ.
ശ്രീജയെ കണ്ടപാടെ സുജയുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നത് ഇന്നലത്തെ കാര്യങ്ങൾ ആയിരുന്നു ആലോചിച്ചതും സുജയ്ക്ക് അവളോട് വെറുപ്പ് ഉയർന്നു വന്നു.

“സുജേ നിക്കെടി….ഞാൻ ദേ വരുന്നു.”

ശ്രീജയെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള ഇഷ്ടക്കേടുകൊണ്ട് തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് കയറാനൊരുങ്ങിയ സുജയെ നീട്ടി വിളിച്ചുകൊണ്ട് ശ്രീജ പിന്നിലെ പടികയറി സുജയുടെ അടുത്തെത്തി.

“എന്റേടി പെണ്ണെ…ഇന്നലെ അമ്മയ്ക്ക് ആകെ വലിവ് കയറി കുറച്ചു പ്രശ്നമായി, ഞാൻ വരാനും കുറച്ചു വൈകി അല്ലോ… രാത്രി കുറെ വൈകിയാ ഒന്ന് നേരെ ആയെ…
നീയും ഇന്നലെ അത്രേം വൈകിയതെന്താ….എനിക്ക് മുന്നേ പോന്നതല്ലേ…”

വന്നതേ ശ്രീജ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

“ആഹ് വൈകി കവലയിൽ ഒന്ന് കയറി….”

സംസാരിക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലാതെ സുജ ഒറ്റവാക്കിൽ മറുപടിയൊതുക്കി.

“ആഹ് ഞാൻ നിനക്ക് കുറച്ചു കാശ് തരപ്പെടുത്തിയാരുന്നു…ഇന്നലെ കുട്ടൂനെ അതും കൊടുത്തു വിട്ടപ്പോൾ നീ വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞെന്നു പറഞ്ഞു…
നിനക്ക് കാശ് എവിടെന്നേലും കിട്ടിയോടി….കടം വാങ്ങിയതാണേൽ അതങ്ങു കൊടുത്തെക്ക്, വെറുതെ കടം വെച്ചോണ്ടിരിക്കണ്ടല്ലോ എന്റെ കയ്യിൽ അത്യാവശ്യം കാശ് കിട്ടി.”

ഒന്നും നടക്കാത്ത പോലെ ശ്രീജ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും സുജയ്ക്ക് എരിഞ്ഞു നിന്നതെല്ലാം പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.

“കണ്ടവന് കാലു വിടർത്തിക്കൊടുത്തു സമ്പാധിച്ചതൊന്നും എനിക്കോ എന്റെ മോൾക്കോ വേണ്ട….പിന്നെ എന്റെ പേര് പറഞ്ഞു കാശ് വാങ്ങിച്ചത് എന്നെക്കൂടി കൂട്ടിക്കൊടുക്കാൻ ഉള്ള ഉദ്ദേശത്തിലാണെങ്കിൽ അതങ്ങ് മറന്നേക്ക്….”

ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുകയായിരുന്നു സുജ,…മുഖം മുഴുവൻ കോപത്താൽ ചുവന്നിരുന്നു.

അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ശ്രീജ ഒരു നിമിഷം പകച്ചുപോയി. പറഞ്ഞത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ പിന്നെയും നിന്നു തലയ്ക്കുള്ളിൽ വാക്കുകൾ വീണ്ടും മുഴങ്ങി കേട്ടതും ശ്രീജയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.