അറവുകാരൻ

Aravukaaran | Author : Achillies

“പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാർക്ക്….

അപ്പുറം ഞാൻ എഴുതിയ കഥയാണ് ഇത്…
ഇവിടെ അങ്ങനെ ആക്റ്റീവ് ആകാറില്ലെങ്കിലും ഇവിടെയും കൂട്ടുകാരുണ്ട്….
അവർക്ക് വേണ്ടി ഇവിടേക്ക് ഇടാൻ ഒരു ശ്രെമം നടത്തുകയാണ്…
എഡിറ്റിംഗ് എത്രത്തോളം ശെരി ആയിട്ടുണ്ട് എന്നറിയില്ല കുഴപ്പമുണ്ടെങ്കിൽ അറിയിച്ചാൽ മ്മക്കിതിവിടുന്ന് തട്ടാം…
എന്ന്.

സ്നേഹപൂർവ്വം…❤❤❤”

“ഇനി കാശു വെച്ചിട്ടുള്ള കച്ചോടമേ ഉള്ളൂ, ഇപ്പോൾ തന്നെ കടമെത്രായിന്നു വല്ല വിചാരോണ്ടോ…..അല്ലേൽ എനിക്ക് കാശിനൊത്ത എന്തേലും തരപ്പെടണം.”

അവളുടെ ഇഴ പിന്നിയ സാരിക്കിടയിലൂടെ കാണുന്ന വയറിലേക്ക് നോക്കി പലചരക്ക് കടക്കാരൻ പിള്ള അവസാനം പറഞ്ഞത് കേട്ട് സുജയുടെ ദേഹത്ത് പുഴുവരിക്കുന്ന പോലെയാണ് തോന്നിയത്.

“ഓഹ് ഒരു ശീലാവതി.”

പുച്ഛച്ചിരിയോടെ പിറകിൽ ഉയർന്ന പിള്ളയുടെ തുരുമ്പ് പിടിച്ച നാവാട്ടം കേട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കുന്ന,
കണ്ണേറ് കൊണ്ട് സാരി വലിച്ചു കീറി നഗ്നയാക്കുന്ന ആളുകളുടെ കണ്മുന്നിൽ നിന്നും സഞ്ചി മാറോടു ചേർത്ത് അവൾ വേഗത്തിൽ നടന്നു.

#ധക്ക്….ധക്ക്…#

കവലയിലെ ഇറച്ചിക്കടയുടെ മുന്നിലൂടെ പോയപ്പോൾ ഉയർന്ന സ്വരം അവളുടെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു.

തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന മാംസങ്ങൾക്കിടയിൽ, തടിക്ക് മുകളിലിരിക്കുന്ന ഇറച്ചി നുറുക്കി ചെറുകഷ്ണങ്ങളാക്കുന്ന ശിവനെ അവൾ കണ്ടു.
അവളുടെ നോട്ടം അങ്ങോട്ട് നീളുന്നതറിഞ്ഞ കടയുടെ ഉടമ വീരാൻ കുട്ടിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വികട ചിരി പരന്നു.

“എന്തേ സുജ മോളെ….കൂട്ടാന് ഇന്നത്തേക്ക് ഇറച്ചി ആയാലോ…..
നല്ല മുഴുപ്പുള്ള ഒന്ന് ഇക്കാടെ അടുത്തുണ്ട്…”

#$$%$

അടുത്തിരുന്ന ബക്കറ്റ് വെട്ടി കറങ്ങിയപ്പോൾ വീരാൻ കുട്ടി ഞെട്ടി….

“എന്താടാ ബലാലേ….ഇപ്പോൾ ഞമ്മള് അറ്റാക്ക് വന്നു ചത്തേനെലോ…”

വീരാന്റെ ചോദ്യത്തിന് ശിവൻ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല,…
പകരം തടിപ്പുറത്തെ ഇറച്ചി വീണ്ടും നുറുക്കി കൂട്ടാൻ തുടങ്ങി.
മുമ്പത്തേക്കാളും ബലവും വേഗവും കൂടുതലായിരുന്നു എന്ന് മാത്രം.
ശിവന്റെ നേരെ കുരച്ചു ചാടിയ വീരാന്റെ ശ്രദ്ധ തിരികെ എത്തുമ്പോഴേക്കും സുജ നടന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
അപ്പോഴും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ കെട്ടഴിഞ്ഞു മുടി മറച്ചിട്ടും ആടുന്ന വിടർന്ന അരക്കെട്ടിന്റെയും പിന്നിലേക്ക് തള്ളി സാരി കഷ്ടപ്പെട്ട് ചുറ്റി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന നിതംബത്തിലുമായിരുന്നു.

മലമൂട്ടിലെ പുരോഗമനം അധികം തൊട്ടു തീണ്ടാത്ത ഒരു കൊച്ചു ഗ്രാമമാണ് കരുവാക്കുന്ന്,
കവലയിൽ നിന്ന് ദിവസം മൂന്ന് ട്രിപ്പ് അൻപത് കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള ടൗണിലേക്കുണ്ട് അതാണ് അവിടെയുള്ളവർക്ക് പുറംലോകവുമായി ഉള്ള ഒരേയൊരു ബന്ധം.