അപരാജിതൻ 11 [Harshan] 7232

അത് കൂടെ കേട്ടതോടെ എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി

ഒരു മണിക്കൂ൪ കൊണ്ട് റെഡി ആയി എല്ലാരും വന്നു കാറിൽ കയറി, ഡ്രൈവ് ചെയ്യാൻ ആയി ശ്യാമു൦ റെഡി ആയിരുന്നു.

അങ്ങനെ അവർ അവിടെ നിന്നും പുറപ്പെട്ടു .

ആദ്യം തന്നെ അവിടെ നിന്നും നാൽപതു കിലോമീറ്റർ അകലെ ഉള്ള സേതു സമുദ്രം ബീച്ചിലേക്ക് പോയി, കാർ ഒക്കെ പാർക്ക് ചെയ്തു എല്ലാരും കൂടെ കൈ പിടിച്ചു ബീച്ചിലെ മണൽത്തിട്ടയിലൂടെ നടന്നു, കടലിൽ നിന്നും വെള്ളം അവരുടെ കാല്പാദങ്ങളെ നനക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ ഉള്ള കൊച്ചു കൊച്ചു കടകളിൽ നിന്നും കഴിക്കുവാൻ ഉള്ളവ ഒക്കെ വാങ്ങി രുചിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു, കൂടെ ഐസ്ക്രീമും വാങ്ങി കഴിച്ചു, കുറെ നേരം ആ കാറ്റു ഒക്കെ കൊണ്ട്  അവിടെ ഉള്ള തണലിൽ ഇരുന്നു, അതുകഴിഞ്ഞു മുകളിലേക്കു കയറി നിരത്തിയിട്ട പാറകെട്ടുകളിലൂടെ ഒക്കെ നടന്നു, രാജശേഖരനും മാലിനിയും അവിടെ ഇരുന്നു ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഓർത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

പാറുവും ശ്യാമും കൂടെ ബീച്ചിൽ വെള്ളത്തിൽ ഓടി കളിക്കുക ആയിരുന്നു

അതൊക്കെ കണ്ടു രാജശേഖരൻ മാലിനിയുടെ കൈകൾ മുറുകെ പിടിച്ചു

“ഓർക്കുന്നുണ്ടോ മാളു …കല്യാണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു നമ്മൾ എല്ലായിടത്തും ഇത്പോലെ ഒക്കെ ചുറ്റികറങ്ങിയത് ”

“അതൊക്കെ ഒരു കാലമല്ലേ രാജേട്ടാ ”

“ഈ ബീച്ചിന്റെ പ്രത്യേകത എന്താന്നു മാളുവിന്‌ അറിയുമോ ?

“എന്നോട് വിവാഹം കഴിക്കാമോ എന്ന് രാജേട്ടൻ ചോദിച്ചത് ഇവിടെ വെച്ചു ആണ്, അതുപോലെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു നമ്മൾ ആദ്യം രാജേട്ടന്റെ അന്നത്തെ സ്‌കൂട്ടറിൽ കയറി വന്നതും ഇവിടെ ആണ്”

“നീ ഒന്നും മറന്നിട്ടില്ലലേ മാളു ,,,”

“അങ്ങനെ മറക്കാൻ പറ്റുമോ രാജേട്ടാ ”

അപ്പോളേക്കും തളർന്നു പാറുവും ശ്യാമും അവരുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തി, പാറു പപ്പയുടെ സമീപവും ശ്യാം അമ്മയുടെ സമീപവും ഇരുന്നു.

അവിടെ നിന്നും അവർ ഇറങ്ങി. പോകും വഴി ഒരു ഹോട്ടലിൽ കയറി ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിച്ചു,

അതിനു ശേഷം അവിടെ നിന്നും അവർ നേരെ പോയത് വെള്ളിമല കൊട്ടാരത്തിൽ ആയിരുന്നു, അത് പഴയകാല ചരിത്രം ഒക്കെ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചേക്കുന്ന ഒരു പുരാതന മ്യുസിയം കൊട്ടാരം ആണ്, അവർ അവിടെ ചെന്ന് പാസ്സ് ഒകെ എടുത്തു ഉള്ളിൽ കയറി പഴയ രാജാക്കന്മാരുടെ മുറികൾ ആയുധങ്ങൾ വസ്ത്രങ്ങൾ കൊട്ടാരത്തിലെ പുരാതന ഫർണീച്ചറുകൾ അങ്ങനെ പലതും ഒകെ കയറി കണ്ടു .

ഒരു മൂന്നുമണി ഒകെ കഴിഞ്ഞു അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി, നേരെ പോയത് അടുത്തുള്ള ഒരു സിനിമ തീയെറ്ററിൽ അവിടെ നിന്നും സിനിമ ഒകെ കണ്ടു ആറു മണിയോടെ ഇറങ്ങി

അവിടെ നിന്നും ഒരു ഷോപ്പിങ് ആണ് അവർ ഉദ്ദേശിച്ചത്

എല്ലാരും കൂടെ ടെക്സ്റ്റൈൽ ഷോപ്പിൽ ഒക്കെ കയറി എല്ലാര്ക്കും വേണ്ട വസ്ത്രങ്ങൾ ഒക്കെ എടുത്തു.

അവിടെ കുറെ നേരം ചിലവഴിച്ചു ഒരു എട്ടര ആയപ്പോള്ക്കും അവിട നിന്നും ഇറങ്ങി, പോരും വഴി ഭക്ഷണം കൂടെ കഴിച്ചു.

എല്ലാരും സന്തോഷത്തോടെ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു,

ഒന്നര മണിക്കൂർ യാത്ര ഉണ്ട് പാലിയം വരെ

കാറിൽ മുന്നിൽ പാറുവും ശ്യാമും അതുപോലെ പിന്നിൽ മാലിനിയും രാജശേഖരനും ആണ് ഇരുന്നത്.

ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ സംസാരിച്ചു എല്ലാരും സന്തോഷമായി കാറിൽ യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുക ആണ്.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു രാജശേഖരനു എന്തോ അസ്വസ്ഥത പോലെ, ഇടയ്ക്കു അയാൾ കാർ നിർത്തിച്ചു പുറത്തിറങ്ങി ഒന്ന് ശർദ്ധിച്ചു.

അപ്പളേക്കും എല്ലാരും ഇറങ്ങി, മാലിനി അയാളുടെ പുറം ഒക്കെ തടവി കൊടുത്തു , കുപ്പിയിലെ വെള്ളം കൊണ്ടും വായും മുഖവും കഴുകി. രാജശേഖരനു ആകെ ഒരു വല്ലായ്മ, ഒരു ക്ഷീണവും അണപ്പും തളർച്ചയും ഒക്കെ കൂടെ.

എലാവര്‍ക്കും ഭയമായി

“അപ്പോളേക്കും എല്ലാരും കാറില്‍ കയറി,

‘വാ രാജേട്ട നമുക്ക് ഹോസ്പിടളില്‍ പോകാം” മാലിനി ആശങ്കയോടെ പറഞ്ഞു

കുഴപ്പമില്ല മാളു ,,,നമുക്ക് വീടിലെക് പോകാം ,,,യാത്ര ചെയ്തതിന്റെ ആകും

ശ്യാം വേഗം തന്നെ വണ്ടി എടുത്തു.

“പപ്പാ ,,,എന്താ പപ്പാ ,,,,” പാറു ഭയം കൊണ്ട് ചോദിച്ചു .

“ഒന്നൂല്ല മോളെ  പപ്പക്ക് ,,,ഇതിപ്പോ മാറിക്കൊള്ളും” അയാള്‍ സമാധാനിപ്പിച്ചു

കാര്‍ വേഗം തന്നെ ശ്യാം മുന്നോട് കൊണ്ടുപോയി

അപ്പോളെക്കും രാജശേഖരനു വയ്യയ്മ മൂര്ചിച്ചു ആകെ ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെയും  ദേഹമാസകലം വിയർത്തൊലിക്കുകയും ദേഹം ആകെ കുളിരും ഒക്കെ കൂടെ ,,അയാൾ കൈകൾ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു.

രാജേട്ടാ ,,,,,നെഞ്ച് വേദന ഉണ്ടോ ,,,,,,,പേടിച്ചു മാലിനിക് ചോദിച്ചു

അയാൾക് ബോധം പറയുന്ന പോലെ തലചുറ്റൽ കാരണം ,,,,കണ്ണൊക്കെ ആകെ ചുവന്നു,

നെഞ്ചിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു കൈക്കും തോളിനും ഒക്കെ ശക്തിയായി വേദന വന്നു തുടങ്ങി, ഒപ്പം അസഹനീയമായ നെഞ്ച് വേദനയും ശ്വാസം മുട്ടും ആകെ ഒട്ടും വയ്യാത്ത അവസ്ഥ.

അപ്പോളേക്കും തളർന്നു അയാള്‍ മാലിനിയുടെ  മടിയിൽ കിടന്നു, ദേഹമാകെ വിയർത്തു  കൊണ്ട്.

മോനെ ശ്യാമേ ,,വേഗം ഏതേലും ഹോസ്പിറ്റലിലേക് കൊണ്ട് പോ വണ്ടി….മാലിനി നിലവിളിച്ചു.

അപ്പോളേക്കും വണ്ടി ഒരു സിഗ്‌നലിൽ എത്തി  ചുവന്ന് ലൈറ്റു ആണ് അപ്പോൾ, എല്ലാ വണ്ടികളും മുന്നിൽ ബ്ളോക് ആണ്

മാലിനി ശക്തി ആയി അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി തടവി കൊണ്ടിരുന്നു

പാറുവും പപ്പയുടെ നെഞ്ചിൽ പ്രെസ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു ശക്തിയിൽ

പപ്പാ ,,,,എണീക് പപ്പാ …..പാറു ആകെ കരച്ചിൽ തുടങ്ങി

രാജേട്ടാ ,,,,,,

ഹ്മ്മ്……അയാൾ അബോധാവസ്ഥയിലും മൂളുന്നുണ്ട്

അപ്പോളേക്കും ഗ്രീൻ  സിഗ്‌നൽ വന്നു

ശ്യാ൦  അതി വേഗത്തിൽ തന്നെ കാർ എടുത്തു

ഇടയ്ക്കു കാർ നിർത്തി ഹോസ്പിറ്റൽ ഉണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചു

മുന്നോട്ടു പൊക്കോളാൻ പറഞ്ഞു

അവൻ കാർ അതിവേഗം തന്നെ കൊണ്ടുപോയി ഒടുവിൽ ടൌൺ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വണ്ടി നിർത്തി.

അവൻ കാറിൽ നിന്നും വേഗം ഇറങ്ങി

അപ്പോളേക്കും അവിടെ നിന്നും അറ്റൻഡേർസ് എത്തി

അവർ കാറിൽ നിന്നും അബോധാവസ്ഥയില്‍ ആയ  രാജശേഖരനെ പിടിച്ചു പുറത്തേക്ക് എടുത്തു ട്രോളി ബെഡിൽ കിടത്തി വേഗം  കാഷ്വാലിറ്റി യിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിച്ചു മാലിനിയും പാറുവും ഒക്കെ ആകെ ഭയത്തിലും സങ്കടത്തിലും ആണ്, ശ്യാം ഒരാൾ മാത്രം ഉള്ളു അവരെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ അവനും ആകെ വിഷമത്തിൽ ആണ്, അപ്പോളേക്കും ഡ്യൂട്ടി ഡോകടർ വന്നു, അയാൾ അവരോടു വിശദമായി വിവരങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു, അതിനു ശേഷ൦ പുറത്തു നിൽക്കാനായി പറഞ്ഞു.

ഡോക്ടര്‍ പള്‍സ് ബി പി ഒക്കെ പരിശോധിച്ചു.

ശ്വാസത്തിന് ബുദ്ധിമുട്ടും പള്‍സ് കുറവും ആയതുകൊണ്ട് അപ്പോള്‍ തന്നെ അവര്‍ സി പി ആര്‍ കൊടുക്കുവാന്‍ ആരംഭിച്ചു.

കാഷ്വാലിറ്റി ക്കു വെളിയിൽ യാതൊരു സമാധാനവും ഇല്ലാതെ മാലിനിയും പാറുവും ശ്യാമും ഒക്കെ നിൽക്കുക ആണ്, എല്ലാവരും മനസ്സുരുകി പ്രാര്ഥിക്കുകയുമാണ്, ശ്യാമിനാണെങ്കിലും ഈ ഒരു അവസ്ഥ ആദ്യമായതിനാൽ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നുമില്ല.

അവൻ ഒരു ധൈര്യത്തിനായി രാജശേഖരന്റെ സഹോദരി രാജിയെ വിളിച്ചു എങ്കിലും അവരൊക്കെ വെക്കേഷൻ പ്രമാണിച്ചു ദൂര യാത്ര പോയതിനാൽ ഔട്ട് ഓഫ് കവറേജ് ഏരിയയിലും ആണ്. പെട്ടെന്ന് ആരെയാണ് വിളിക്കേണ്ടത് എന്ന് ശ്യാമിനും നിശ്ചയം ഇല്ല

പാറു ആകെ വിഷമിച്ചു കരയുക ആണ്  പപ്പയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും ആകുമോ എന്ന് പേടിച്ചു, അവൾ മാലിനിയുടെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടക്കുകയാണ്  കണ്ണനോട് മനസ്സുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് .

ഇടയ്ക്കു നേഴ്‌സ് ഒകെ പുറത്തേക് വരുന്നുണ്ട്, കാര്യം തിരക്കുമ്പോ ട്രീറ്റ്മെന്റ് നടക്കുക ആണ് എന്ന് മാത്രമേ മറുപടിയും പറയുന്നുള്ളു.

അപ്പോൾ ആണ് പാറുവിനെ ഫോണിലേക്കു ഒരു കാൾ വന്നത്.

അവൾ ഫോൺ നോക്കി ശിവ ആണ്

അവൾ അവിടെ നിന്നും എഴുനേറ്റു കുറച്ചു നീങ്ങി നിന്ന് , അവൾക്കാകെ ഭയവും ടെൻഷനും ഒക്കെ ആയിരുന്നു.

അവൾ ഫോൺ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു, ചെയ്തപ്പോൾ തന്നെ അവൾ വിതുമ്പി കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

“പാറു ,,,എന്ത് പറ്റി ,,,എന്തിനാ കരയുന്നതു ?

ആ ചോദ്യം കൂടെ ആയപ്പോൾ അവള് ഏങ്ങലടിക്കുവാൻ തുടങ്ങി

കരയല്ലേ…..കരയാതെ കാര്യം പറയു ,,,,

” എന്റെ പപ്പാ ,,,,പപ്പക്ക് വയ്യ ,,,,ഇവിടെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തേക്കുവാ ” വിങ്ങി കൊണ്ട് അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു

“വയ്യാന്നോ ,,,എന്ത് പറ്റി ”

“പെട്ടെന്ന് നെഞ്ച് വേദന വന്നു ,,,ഇവിടെ ഞാനും അമ്മയും ഏട്ടനും മാത്രേ ഉള്ളു ,,,ആകെ പേടി ആകുവാ ”

“പേടിക്കണ്ട പാറു ,,,ഒന്നും വരില്ല ….ഡോക്ടർ എന്ത് പറഞ്ഞു ? ”

“ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല,,,പപ്പക്ക് ബോധം ഒകെ പോയിരുന്നു, എന്റെ പപ്പക്ക് എന്തേലും വന്നാ പിന്നെ ഞാൻ ഉണ്ടാകില്ല”

അത് കൂടെ കേട്ടതോടെ ശിവയും ആകെ ധർമ്മസങ്കടത്തിൽ ആയി.

“പാറു ,,,അങ്കിളിനെ എവിടെ ആണ് അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത് ?

“ടൗണിൽ നിന്നൊക്കെ മാറിയ ,,,,,സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ”

“ഓ അവിടെ ആണോ ,,,,, ഞാൻ ഇപ്പോ അവിടെ നിന്നും കുറച്ചകലെ ഉണ്ട് ,, പാറു വിഷമിക്കണ്ട ഇപ്പോ തന്നെ ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരാം ”

എല്ലാരോടും പറയു ഒരു ടെൻഷനും വേണ്ടന്നു

അത് കേട്ടപ്പോ അവൾക് ഏറെ ആശ്വാസം ആയി

“ഞാൻ ഇറങ്ങുകാട്ടോ ,,,,ഒരു പത്തു പതിനെഞ്ചു മിനിറ്റ കൊണ്ട് വരാം …”

ഹമ്……ഏങ്ങലടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ മൂളി

ശിവ ഫോൺ വെച്ചു.

അവൾ മാലിനിയുടെ സമീപം ചെന്നു.

മാലിനി താലിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളുമായി പ്രാർത്ഥിക്കുക ആയിരുന്നു.

ഉളളിൽ വേണ്ട ശ്രുശ്രൂഷകൾ ഒക്കെ ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുക ആണ്.

അവർ അവിടെ നിന്നും ഐ സി യു വിലേക്ക് മാറ്റിയിരുന്നു. അപ്പോളേക്കും വേറെ ഒരു ഡോക്ടർ കൂടെ അവിടേക്കു എത്തി.ബാക്കി ഉള്ള കാര്യങ്ങൾക്കായി അവരെല്ലാവരും ഐ സി യുവിനു മുന്നിൽ പോയി നിന്നു.

കാത്തിരിപ്പിന്റെ നിമിഷങ്ങൾ. എന്തെന്ന് അറിയാതെ.

അപ്പോളെക്കും ഒരു ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

രാജശേഖരന്റെ ആരെങ്കിലും ..

അപ്പൊ എല്ലാരും കൂടെ അദ്ദേഹത്തിന് സമീപം ചെന്നു.

മകൻ ആണോ ? ശ്യാമിനെ നോക്കി അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.

അതെ സാർ.

ഓക്കേ ,,,നിങ്ങൾ അവിടെ പോയി ഇരുന്നോളൂ ,,,മാലിനിയെയും പാറുവിനെയും നോക്കി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

നിങ്ങൾ വരൂ ,,,എന്ന് പറഞ്ഞു ശ്യാമിനെ ഐ സിയു വിലക്ക് പ്രവേശിപ്പിച്ചു .

രാജശേഖരനെ ഓക്സിജൻ ഒക്കെ കൊടുത്തു ദേഹത്ത് ഇൻസ്ട്രുമെന്റസ് ഒക്കെ ഫിറ്റ് ചെയ്ത കിടത്തിയിരിക്കുക ആണ്

“എന്താണ് ഡോക്ടർ അവസ്ഥ? ഒന്ന് പറയു സാർ ,,,,ശ്യാം ആകെ വിഷമത്തോടെ ചോദിച്ചു.

ഇ.സി.ജി എടുത്തപ്പോ വേരിയേഷൻ ഉണ്ട് അറ്റാക് ആണ് കാർഡിയാക് അറസ്റ്ലേക്ക് പോകുന്ന നേരത്താണ് ഇവിടെ എത്തിച്ചത്, അപ്പോ തന്നെ സി പി ആറും മറ്റു കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ കൊടുത്തു, പൾസ് ഒക്കെ നോർമൽ സ്റേജിലേക് ആയി വരുന്നുണ്ട്, ബ്രീത്തിങ് നു പ്രോബ്ലം  ഉള്ളത് കൊണ്ടാണ് ഓക്സിജൻ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്.

എന്നാലും ഇവിടെ ഫ൪തർ ട്രീറ്റ്മെന്റ് നു വേണ്ട സൗകര്യങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ല,, ബെറ്റർ കുറച്ചൂടെ സൗകര്യമുള്ളിടത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോകുന്നത് തന്നെ ആണ് നല്ലതു,, കാരണം ബ്ളോക് ഉണ്ടോ എന്നുള്ളതൊക്കെ   ഒക്കെ അവിടെ ആണ് നോക്കി ചെയ്യാൻ സാധിക്കു ..അതിനുള്ള കാര്യങ്ങൾ നോക്കികൊള്ളൂ ..

ശ്യാം തല കുലുക്കി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

എന്താ മോനെ ? എന്താ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് ? മാലിനി ചോദിച്ചു.

പപ്പക്ക് അറ്റാക് ആയിരുന്നുന്ന പറഞ്ഞത്, ട്രീറ്റ്മെന്റ് ഒകെ കൊടുത്തു എന്നാലും ഇവിടെ നിന്ന് കൊണ്ടൊവനാ പറഞ്ഞത്,,

അത് കൂടെ കേട്ടപ്പോ തളർന്നു മാലിനി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവിടെ ഉള്ള ചെയറിൽ ഇരുന്നു, കൂടെ പാറുവും

“മോനെ എന്താന്ന് വെച്ചാ ചെയ്യൂ മോനെ,,,,പപ്പയെ പെട്ടെന്ന് കൊണ്ടുപോകാം”

” എങ്ങനെ ഉണ്ട് അങ്കിളിനു ? ”

ആ ശബ്ദം കേട്ട് എല്ലാരും തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

ശിവ ആയിരുന്നു.

ശിവ നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പൊക്കെ തുടച്ചു.

എല്ലാരും എഴുന്നേറ്റു.

ശ്യാം നടന്നത് ഒക്കെ ശിവയോടു പറഞ്ഞു.

ഇവിടെ അതിനുള്ള സൗകര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ ഉള്ളിടത്തേക് കൊണ്ട് പോകണം, അവരോട്  ആംബുലൻസ് റെഡി ആക്കൻ പറയു ശ്യാമേ.

ശിവ പറഞ്ഞു.

അപ്പോളെക്കും ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് വന്നു.

“ശിവ ഡോക്ടറിന് സമീപം ചെന്ന് എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു, ശിവ എന്നിട്ടു അവരുടെ സമീപത്തേക്കു ചെന്ന്, എന്തായാലും നമ്മുക് ഇവിടെ റിസ്ക് എടുത്തു കിടത്തുവാൻ സാധിക്കില്ല ,,, ഡോകടർ പറഞ്ഞത് മാധവ ഹൃദയാലയ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ്, അത് നല്ല ഹോസ്പിറ്റൽ ആണ്, ഇവിടെ ഇപ്പൊ ആംബുലൻസ് അവെയ്‌ലബിൾ അല്ല, അവർ പുറത്തുന്നു വിളിക്കാൻ നോക്കാം എന്ന പറയുന്നത്.

ശിവ ഫോൺ എടുത്തു അവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് തന്നെ ആരെയോ വിളിച്ചു.

” നകുലേട്ടാ ,,,,,,,ശിവ ആണ് , ഒരു അത്യാവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക് ഒരു ഹെല്പ് വേണം ”

അവിടെ നിന്ന് എന്തോ ചോദിച്ചു

“നകുലേട്ടാ..എനിക്ക് വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട ഒരു അങ്കിൾ ആണ്, ഇവിടെ സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ് ഉള്ളത്, ഇത്തിരി ക്രിട്ടിക്കൽ കണ്ടീഷനിൽ ആണ്, നിങ്ങടെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക് ആണ് റെഫർ ചെയ്തത്, ആളെ അവിടെ എത്തിക്കണം, എന്തേലും ഒരു മാർഗ്ഗം ചെയ്യാൻ പറ്റുമോ ”

അദ്ദേഹത്തോട് സംസാരിച്ചു ശിവ ഫോൺ വെച്ച്

എന്റെ ബന്ധു ആണ്, ഡോകടർ നകുലൻ, മാധവ ഹൃദയാലയത്തിൽ കാർഡിയോളജിസ്‌റ് ആണ്, അവിടെ നിന്ന് ഇപ്പോ തന്നെ ആംബുലൻസ് അയക്കാംന്നു പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ടപ്പോൾ അവർക്കാകെ ആശ്വാസമായി ,  അതിലേറെ ശിവയുടെ സാന്നിധ്യം ആയിരുന്നു അവര്‍ക്ക് ഏറെ ആശ്വാസം പകർന്നത്. ശിവ ശ്യാമിനെയും കൂട്ടി ഡോക്ർനു  സമീപം ചെന്ന് കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ സംസാരിച്ചു.

പത്തിരുപതു മിനിറ്റ കഴിഞ്ഞപ്പോളേക്കും മാധവഹൃദയാലയത്തിന്റെ ആംബുലൻസ് അവിടെ വന്നു, വെന്റിലേറ്റർ അടക്ക൦ സകല സജ്ജീകരണങ്ങളും ഉള്ള ആംബുലൻസ്, അതിൽ നിന്നും കാര്‍ഡിയോ പ്രൊഫെഷണൽ ആയ രണ്ടു മെയിൽ നേഴ്‌സുമാരും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി,

അപ്പോളേക്കും ഐ സി യു വിൽ നിന്നും രാജശേഖരനെ പുറത്തേക്ക് ഇറക്കി. നേഴ്‌സുമാർ അയാളെ ആംബുലൻസിനുള്ളിലേക് മാറ്റി അവിടെ ഓക്സിജനും മറ്റു കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ ഘടിപ്പിച്ചു,

ആരാണ് കൂടെ വരുന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചു

എല്ലാരും ശിവയെ നോക്കി

ശ്യാം അതിൽ പൊയ്ക്കോളൂ,, ആന്റിയെയും പാർവതിയെയും ഞാൻ കൊണ്ട് വരാ൦, എന്റെ ഡ്രൈവർ നോട് പറഞ്ഞു നിങ്ങളുടെ കാർ അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്തിക്കാം

ശിവ ഡ്രൈവറെ വിളിച്ചു കാര്യങ്ങൾ ധരിപ്പിച്ചു.

അപ്പോളേക്കും ശ്യാം കൂടെ ആംബുലൻസിൽ കയറി ആംബുലൻസ് അതിവേഗം ഹൃദയാലയത്തിലേക്കു വിട്ടു.

ശിവ തന്റെ വാഹനത്തിൽ അവരെ രണ്ടു പേരെയും കയറ്റി അതിവേഗം തന്നെ ആംബുലൻസിനു പുറകെ വിട്ടു, ശിവയുടെ ഡ്രൈവർ അവരുടെ കാറുമായി ഹോപിറ്റലിലേക്കും തിരിച്ചു.

മാധവഹൃദയാലയത്തിൽ

പാതി മയക്കത്തിൽ ഉള്ള രാജശേഖരനെ ഐ സി യു വിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു, ഇനിഷ്യൽ അസെസ്മെന്റ് ഹിസ്റ്ററി ഒക്കെ നോക്കി ആഞ്ജിയോഗ്രാ൦ ചെയ്യുവാൻ ആയി ഡോക്ടർ സജെസ്റ് ചെയ്തു,

അതിന് പ്രകാരം കാത്ലാബിൽ കൊണ്ടുപോയി ആഞ്ജിയോഗ്രാം ചെയ്യുവാൻ ആയി.

എല്ലാവരും ആധിയൊടെ നിൽക്കുക ആണ് പുറത്തു, മാലിനി ആകെ കരച്ചിൽ ആണ്, പാറുവും അമ്മക്ക് സമീപം,

നിങ്ങള് ഒരു ടെൻഷനും വിചാരിക്കണ്ട, ഇതൊക്കെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഭേദമാകും, നല്ല ട്രീറ്റ്മെന്റ് ആണ് ഇവിടെ, അതുപോലെ മികച്ച ഡോക്റ്റേഴ്സും,,,ശിവ അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.

നന്ദി പൂർവ്വം എല്ലാവരും ശിവയെ നോക്കുകയും ചെയ്തു, ശിവ പാറുവിനു സമീപത്തായി ഇരിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഓപ്പോസിറ്റു ആയി ശ്യാമും.

“പേടിക്കണ്ട,,,ഒക്കെ ശരി ആകു൦ ന്നെ  ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാകില്ല ”

ശിവ പാറുവിനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

ഒരു ഒന്നര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഡോക്ടർ നകുലൻ വന്നു.

അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടു ശിവ എഴുനേറ്റു, ശിവ ശ്യാമിനെ കൂടെ വിളിപ്പിച്ചു.

” ശിവ,,,,ആഞ്ജിയോഗ്രാം ചെയ്തപ്പോ രണ്ടു ബ്ളോക് ഉണ്ട്, ഇതിനു മുൻപ് ഒരു അറ്റാക് വന്നിട്ടൂണ്ടായിരിക്കണം, ഒരുപക്ഷെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടുകാണില്ല, ആൾക്ക് വേറെ പ്രശനം ഒന്നും ഇല്ല, ആഞ്ജിയോപ്ലാസ്റ്റി ചെയ്തു ആ ബ്ളോക് റിമൂവ് ചെയ്യുന്നത് നല്ലതു ആണ്”

“ഓക്കേ നകുലേട്ടാ ,,,ഞാൻ ഇവരോട് ഒന്ന് സംസാരിച്ചിട്ട് ,,,”

“ആ അത് മതി”

ശിവയും ശ്യാമും മാലിനിയുടെ അടുത്ത ചെന്നു.

ശിവ എല്ലാം വിശദീകരിച്ചു, മാലിനി എന്ത് വേണമെങ്കിലും ചെയ്തോളൂ രാജേട്ടന് ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ലാതെ ഇരുന്നാൽ മതി എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു.

അങ്ങനെ രാജശേഖരനെ ആഞ്ജിയോപ്ലാസിറ്റി ചെയ്യുവാൻ ആയി ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ തയാർ ആയി.

ഒരു രണ്ടു മൂന്ന് മണിക്കൂർ കൊണ്ട് അത് ചെയ്തു കാർഡിയാക് ഐ സി യുവിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു.

ഡോകടർ വന്നു പറഞ്ഞു കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല, ഇപ്പോ ഐ സിയു വിലേക്ക് മാറ്റി ഇരിക്കുക ആണ്, ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ വിളിക്കാം,,ഇപ്പൊ തത്കാലം കാണാൻ സാധിക്കില്ല, അത്‌ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല, എന്ന്.

കൂടാതെ അവർക്കുള്ള റൂം റെഡി ആക്കിയിരുന്നു, അവിടെ പോയി ഇരുന്നോളാൻ ആയി പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ടു ആശ്വാസത്തോടെ എല്ലാവരും റൂമിലേക്കു പോകാൻ തയാർ ആയി, മാലിനീ പോകാൻ തയാർ അല്ലായിരുന്നു, ആധി കൊണ്ട്, പക്ഷ ശിവ കൂടെ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ പിന്നെ മാലിനിയും കൂടെ ചെന്നു.

റൂമിൽ ചെന്ന് എല്ലാവരും ഇരുന്നു, മാലിനി എഴുന്നേറ്റു ശിവയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.

“എങ്ങനെയ മോനെ ,,,നന്ദി പറയുക ,,,നീ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ….എന്റെ രാജേട്ടൻ”

എന്താ ആന്റി ഇത് ,,,, ഞാൻ പാർവതിയെ വിളിച്ചപ്പോൾ  വല്ലാതെ കരയുക ആയിരുന്നു, അപ്പൊ എനിക്കും ഒരു പ്രയാസം തോന്നി ചോദിച്ചപ്പോ ആണ് സംഭവം ഇതാണ് എന്ന് പറഞ്ഞത്, അതാ പിന്നെഇങ്ങോട്ടു വന്നത്.

മോന് ഈ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ഇവിടെ വരാൻ തോന്നിയല്ലോ, അത് തന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം.

ആന്റി അവിടെ ഇരിക്ക് ,,,,എന്താ ഇത് നിങ്ങൾക് എന്തേലും കുടിക്കണ്ടേ, ഇത്രേം നേരം ആധി പിടിച്ചു ഇരിക്കുക അല്ലായിരുന്നോ, ശ്യാമേ,,, വരൂ നമ്മുക് എന്തേലും കൊണ്ടുവരാം,,, ശിവ പറഞ്ഞു.

ഒന്നും വേണ്ട മോനെ ,,,,

ഏയ് അതൊന്നും പറഞ്ഞ പറ്റില്ല ,,,

അപ്പോളേക്കും ശ്യാമും ശിവയുടെ കൂടെ പുറത്തെ ഇറങ്ങി.

ശിവ …ഒരുപാട് താങ്ക്സ് ഉണ്ട് ,,,ഈ ഒരു സ്റ്റേജിൽ ഞാൻ ആകെ എന്താ എങ്ങനെയാ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നറിയാതെ വിഷമത്തിൽ ആയിരുന്നു,,ആദ്യമായിട്ട ഇതൊക്കെ ഫേസ് ചെയ്യുന്നത്,,

ശ്യാം ,,,ഞാനും ഇതൊക്കെ ആദ്യമായിട്ടാ ,,പിന്നെ നകുലേട്ടൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായതു കൊണ്ട് ഉള്ളിൽ ഒരു ധൈര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് മാത്രം

അവർ ആ ഫ്ലോറിൽ തന്നെ ഉള്ള കഫെത്തീരിയയിൽ ചെന്ന് റൂമിലേക്കു ഫ്രൂട്ട് ജ്യുസ് പറഞ്ഞു, ശിവ തന്നെ പേ ചെയ്തു, അവർ റൂമിലേക്കു എത്തിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു.

അവർ തിരിച്ചു റൂമിലേക്കു ചെന്നു.

പാറുവിന്റെ ആ ആധിയും വല്ലായ്മയും കണ്ടപ്പോ ശിവക്ക് ആകെ പാവം തോന്നി

അല്ല,,, എല്ലാം ഓക്കേ ആയില്ലേ പിന്നെന്താ പാർവതി വിഷമിച്ചു ഇരിക്കുന്നെ ?

അവൾക്ക് അങ്ങനെയ ,, ആർക്കെങ്കിലും എന്തേലും സുഖമില്ലയ്മ വന്നാൽ പിന്നെ വലിയ സങ്കടമാണ്.

മാലിനി പറഞ്ഞു.

അത് സ്നേഹം ഒരുപാട് ഉണ്ടായിട്ടല്ലേ ആന്റി,,,

പാർവതി,,, ഇവിടെ നോക്കിക്കേ ?

ശിവ വിളിച്ചു.

അവൾ അവനെ നോക്കി, അപ്പോളും അവളുടെ കണ്ണുകള്‍  നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അതെ ,,,വിഷമ൦ ഒന്നും വേണ്ടട്ടോ ,,,പപ്പാ ഓകെ ആണ് ,,ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ല.

അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചുന്നു വരുത്തി.

പുലർച്ചെ രണ്ടര മണി ആയിരുന്നു.

ശിവ പോയി നകുലൻ ഡോക്ടറെ കണ്ടു സംസാരിച്ചു തിരികെ വന്നു.

ആന്റി ഞാൻ എന്ന ഇറങ്ങിക്കോട്ടെ,, രാവിലെ കോവിലകത്തു പോകേണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ട്, ഞാൻ നകുലേട്ടനോട് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്, അങ്കിളിനു ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ല, നോർമൽ ആകുന്നു, രാവിലെ നിങ്ങളെ കാണിക്കും, ഇടയിൽ എന്തേലും ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ വിളിച്ച മതി, ഞാൻ നാളെ കോവിലകത്തു പോയിട്ട് വരാം,,,

അവർ എഴുന്നേട്ടു.

എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു ഒപ്പം പാറുവിനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി.

ഇടയ്ക്കു ശിവയുടെ മൊബൈലിൽ ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു…

താങ്ക്സ് ഡിയർ എന്ന് …പാറു അയച്ചത്.

പാറുവിനായി ചെയ്യുന്നത് ഒന്നും താങ്ക്സ്നു വേണ്ടി അല്ല എന്ന് അവനും റിപ്ലെ കൊടുത്തു

<<<<<<<<<<O>>>>>>>>>>