അനാമിക 2 [Jeevan] 245

അവള്‍ -“ അതേ ഞാന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു അത് , ഇയാളെ ആദ്യം കണ്ടപ്പോള്‍ തന്നെ എനിക്കു മനസ്സിലായിരുന്നു … പിന്നെ പറയണം എന്നു ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും എന്തോ ഒരു ചമ്മല്‍ …”

ഞാന്‍ – “ അതിരികട്ടെ ,  ബാംഗ്ലൂര്‍  ആണോ തന്‍റെ  നേറ്റീവ് പ്ലേസ്  … താന്‍ 1 ഇയര്‍ മെഡികല്‍ എന്‍ട്രന്‍സ്  ബാച്ച് അല്ലേ … അപ്പോ ഓഗസ്റ്റ് മാസം എങ്ങനെ ബാംഗ്ലൂരില്‍  വന്നു …” ..പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു വിഷ്ണുവിന്‍റെ രൂക്ഷമായുള്ള നോട്ടം കണ്ടപ്പോള്‍ ആണ് പറ്റിയ അമളി എനിക്കു മനസ്സിലായത് .

അവള്‍ – “ അതേ , ഞാന്‍ 1 ഇയര്‍ മെഡികല്‍ ബാച്ച് ആണ് … അത് എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു …”

വിഷ്ണു – “ അതൊക്കെ എളുപ്പം ആണ് ..ഇവിടെ എനിക്കു ഒത്തിരി ഫ്രന്‍ഡ്സ്  ഉണ്ട് …താന്‍ ഇവനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ തന്നെ  ഞാന്‍ അന്വേഷിച്ചിരുന്നു …”

അവള്‍ – “ ഓഹ് ..ഒക്കെ … എന്‍റെ  സ്ഥലം ഇവിടെ കേരളത്തില്‍ കൊല്ലം ആണ്  , അവിടെ കൊട്ടാരകരയില്‍ … പക്ഷേ പാപ്പ ബാംഗ്ലൂര്‍ ബിസിനസ് ഒക്കെ ആണ് ..അങ്ങനെ അവിടെ സെറ്റില്‍ഡ് ആയി … അവിടെ യേശ്വന്ത്പൂര്‍ ആണ് ഞങ്ങള്‍ … ഈ വര്‍ഷം ഓണം നേരത്തെ അല്ലായിരുന്നോ ..ഓണം വെക്കേഷന് ബാംഗ്ലൂര്‍ പോയതാ …”

ഞാന്‍ (മനസ്സില്‍ )-  “ ശെരിയ ഓണം ടൈം ആയിരുന്നു എസ്‌എസ്‌ബി … “

അവള്‍ – “ സോറി … ചോദിക്കാന്‍ മറന്നു ..എന്താ രണ്ടു പേരുടെയും പേര് …”

വിഷ്ണു – “ ഞാന്‍ വിഷ്ണു , ഇവാന്‍ ജഗന്നാഥ്‌ … ഞങ്ങള്‍ ജഗ്ഗു ഭായി എന്നു വിളിക്കും …”

ഞാന്‍ – “ ഇവനെ കോഴി വിഷ്ണു എന്നും അറിയപ്പെടും …”

അവള്‍ അത് കേട്ടു നിര്‍ത്താതെ നുണക്കുഴി കാട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു . ആഹാ!!! കാണാന്‍ തന്നെ എന്തു ചേലാ ആ ചിരി …ഓള്‍റെഡി  അന്യായ സുന്ദരി ആയവള്‍ കൂടുതല്‍ സുന്ദരി ആയി ചിരിച്ചപ്പോള്‍ , മുഖം ഒക്കെ ചുവന്നു , മുല്ലപ്പൂ മോട്ട് കാണിച്ചു ഉള്ള ആ ചിരി … പൊന്നിന്‍ കുടത്തിന് പോട്ട് വച്ച പോലെ …വിഷ്ണുവും അത് തന്നെ നോക്കികൊണ്ടു വായും പൊളിച്ചു നിന്നു …

ചിരി നിര്‍ത്തി  അവള്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി … “ ഒരു കോഴി വിഷ്ണുവിനെ പറ്റി എല്ലാരും പറഞ്ഞു കേട്ടിരുന്നു , ഇതാണ് അല്ലേ ആ കക്ഷി …”

ഞാന്‍ – “ അതേ ഇത് തന്നെ ആണ് ആ പറഞ്ഞു കേട്ട അവതാരം … കോഴി ശ്രേഷ്ഠന്‍ ശ്രീ മാന്‍ വിഷ്ണു പുഷ്പന്‍ അവറുകള്‍ …”

വിഷ്ണു, ഇത് കേട്ടു ഇളിഭ്യന്‍ ആയി മുഖത്ത് ഒരു വളിച്ച ചിരി വരുത്തി പറഞ്ഞു  – “ അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ലാന്നെ , ഓരോ അസൂയാലുക്കള്‍ , വെറുതെ പറഞ്ഞു ഉണ്ടാക്കുന്നതാ … കുട്ടി അതൊന്നും വിശ്വസിക്കണ്ടാ ..ഫ്രെണ്ട്സിനോടും പറയണം കേട്ടോ ഒന്നും വിശ്വസിക്കണ്ട എന്നു …”

അവള്‍ – “ ഇതു വരെ വിശ്വസിച്ചില്ല … പക്ഷേ ഇപ്പോ പൂര്‍ണ വിശ്വസം ആയി ആ കേട്ടോതൊക്കെ സത്യം തന്നെ ആണ് എന്നു …”

ഞാന്‍ – “ എന്‍റെ വിക്കിണു നീ എവിടെ പരിപാടി അവതരിപ്പിച്ചാലും ഇതു തന്നെ ആണല്ലോ അവസ്ഥ ….”

അവന്‍ – “ മതിയെട , തിരുപ്പതി ആയി എനിക്കു തിരുപ്പതി …എന്‍റെ  തിരുപ്പതി ഭഗവാനെ … “

ഞാനും അവളും കൂടെ ഇതു കേട്ടു വീണ്ടും ചിരി തുടങ്ങി … പെട്ടന്നു തന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു മറ നീങ്ങിയപോലെ തോന്നി എനിക്കു …വിഷ്ണു പിന്നേം ചോദിച്ചു …

“ ഇവനെ മുമ്പെ കണ്ടിട്ടുള്ളത് കൊണ്ട് മാത്രം ആണോ നോക്കി ഇരുന്നതു …അല്ലാതെ ഇഷ്ടം ഒന്നും ഇല്ലേ …”

അവന്‍റെ   പെട്ടന്നു ഉള്ള ചോദ്യം എന്നെയും അവളെയും ഒന്നു നന്നായി ഞെട്ടിച്ചു എങ്കിലും അവള്‍ ചിരി നിര്‍ത്തി … ഒരു കള്ള ഭാവം മുഖത്ത് വന്നു …എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു –