∆ ആഴങ്ങളിൽ ∆ 2 [രക്ഷാധികാരി ബൈജു] 129

“ശെരിക്കും അങ്ങനെ തന്നെയാണോ മോനെ. എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാനായി പറയുന്നതല്ലല്ലോ…”

“അല്ലന്നെ… ഗൗരികുട്ടി വാ… വന്നെ വെല്ലതും കഴിക്കാം… നല്ല വിശപ്പ്…”

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു അമ്മയേം കൊണ്ട് റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങിയെങ്കിലും ഉള്ളിലെവിടെയോ ഒരു വിങ്ങൽ. അതൊന്നും മുഖത്ത് കാട്ടാതെ നേരെ ചെന്ന് കഴിച്ചു. പതിവുപോലെ ഒൻപതരയോടെ ഞാൻ എന്റെ മുറിയിൽ കയറി ഉറങ്ങാൻ കിടന്നുവെങ്കിലും ഒരുമനസ്സുഖമില്ലാത്ത കാരണം നല്ലപോലെ ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ലയെന്നു വേണം പറയാൻ. അതുകൊണ്ട് രാവിലെ പതിവിലും നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റു എന്റെ കുളിയും മറ്റും കഴിഞ്ഞു കുളിമുറിയിൽ നിന്നുമിറങ്ങിയ നേരത്താണ് അമ്മ ചായയും കൊണ്ട് വന്നത്.

ചായ കുടിച്ച് മെല്ലെ ഉമ്മറത്ത് പത്രവായന നടത്തി ഇരുന്നപ്പൊഴാണ് അഭിയുടെ വണ്ടി മുറ്റത്തുവന്നുനിന്നത്.

“നീ ഇത്ര നേരത്തേ എത്തിയോ…”

” അതെ നിന്നെയും കൊണ്ട് വേണ്ടേ പോകാൻ. ഞാൻ വൈകിയാൽ നീ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോയാലോ അതോർത്താ നേരത്തേ അവിടെനിന്ന് ഇറങ്ങിയത്.”

“ഞാൻ പറഞ്ഞു പറ്റിക്കില്ലടാ…”

“എനിക്കതറിയാം എന്നാലും ഒരു സമാധാനം അതിനു പോന്നു. അല്ല എന്നും ഇൗ കാര്യങ്ങൾക്ക് മുടക്ക് നിന്ന നീ തന്നെ ആണോടാ ഇൗ കുളിച്ചു കുറിയും തോട്ടിരിക്കുന്നെ. എനിക്കൊരു വിശ്വാസം വരുന്നില്ല.”

എന്റെ മറുപടി അവിടെ കൊടുക്കുന്നതിനു മുന്നേ ഇൗ നേരം അടുക്കളയിൽ  നിന്നും അവന് ചായയുമായി വന്ന അമ്മ അതിന്റെ ബാക്കി ഏറ്റു പിടിച്ചു…

“രാവിലെ എനിക്കും ഇതൊരു അതിശയമായി മോനെ. ഞാൻ ഉണർത്തുന്നതിനും മുന്നേ അവൻ എഴുന്നേറ്റാരുന്നു… ആ എല്ലാം ദൈവം തോന്നിപ്പിക്കുന്നതാ എന്റെ പ്രാർഥന കണ്ട്. ആ മോനേതായാലും ഇൗ ചായ കുടിക്ക്‌. അമ്മ നിങ്ങൾക്ക് കഴിക്കാനുള്ളത് ഉണ്ടാക്കട്ട്…”

ഇത് പറഞ്ഞ് അമ്മ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.