∆ ആഴങ്ങളിൽ ∆ 2 [രക്ഷാധികാരി ബൈജു] 129

“ഡാ നീ ഷർട്ടും മുണ്ടും ഒക്കെ റെഡി ആക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ടോ. ഞാൻ അയൺ ചെയ്ത് വെക്കാം വേണേൽ.”

“എല്ലാം റെഡി ആണെടാ ഒന്നും ചെയ്യണ്ടകാര്യമില്ല ഒരുങ്ങി പോയാ മാത്രം മതി.”

പിന്നേം പലതും പറഞ്ഞിരുന്ന് ആ സംസാരം നീണ്ടു. കുറച്ചേറെ നേരം കഴിഞ്ഞശേഷം അമ്മ ആഹാരം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചു.ചെന്നാഹാരം കഴിച്ച ശേഷം ഞാൻ ഒരുങ്ങിവാൻ കേറി. ഇളം പച്ച നിറമുള്ള ഷർട്ടും അതേ കരയുള്ള മുണ്ടും ഉടുത്താണ് ഞാൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നത് അവിടെ അമ്മയും ആഭിയും എന്തല്ലാമോ കര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചിരിപ്പുണ്ട്. ഞാൻ വരുന്നത് കണ്ടയുടൻ അമ്മ സാരിത്തലപ്പിൽ കണ്ണീരൊപ്പി.

“ഇനി എന്തിനാ അമ്മെ കരയണെ ഞങ്ങളിന്ന് പോകുവല്ലെ. ഇനിയും വിശമിക്കാതെ.” അഭിയാണ് ആ പറഞ്ഞെ…

“വിഷമം കൊണ്ടല്ല മോനെ ഇങ്ങനെ ഒരു കാഴ്ച എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ കാണാൻ കഴിയുമെന്ന് ഞാൻ ഒരിക്കലും കരുതിയില്ല. എല്ലാം നിങ്ങള് രണ്ടു മക്കള് കാരണമാ. നിങ്ങൾക്കു നല്ലതേ വരൂ…”

“ആ അപ്പോ അനുഗ്രഹം ഓക്കെ കിട്ടിയില്ലേഡാ എന്നാ നമുക്കിറങ്ങിയാലോ.”

ഞാനഭിയോടായി ഇത് പറഞ്ഞ ശേഷം അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഒരു ഒൻപതേകാലോട് ഞങ്ങളിറങ്ങി. പോകുന്ന വഴി അത്രേം എങ്ങനെ വേണം സംസാരിക്കാൻ എങ്ങനെ ആയിരിക്കണം മുഖഭാവം എന്നുള്ള പെണ്ണുകാണൽ ക്ലാസ്സ് അഭി നല്ലപോലെ എടുത്തു തന്നുകൊണ്ടേ ഇരിന്നുവെങ്കിലും എന്റെ ചിന്ത എവിടോ ആയിരുന്നു. വണ്ടി മെല്ലെ ടൗണിന്റെ പകിട്ട് കടന്ന് മുന്നോട്ട് പോയി ഒരു ഗ്രാമാന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് കടന്നു.കുറച്ച് ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോഴേക്കും കുറച്ചകലെ ആയി നമ്മുടെ ബ്രോക്കർ സുഭാഷ് നിൽക്കുന്നതുകണ്ടു വണ്ടി അയാൾക്കരികിലായി നിർത്തി.

“വഴി എങ്ങും തെറ്റിയില്ലല്ലോ അല്ലെ മോനെ.” വണ്ടിയിൽ കയറിയ സുഭാഷ് അഭിയോടായി ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല ഇതുവരെ വല്യ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായില്ല. ഇവിടെനിന്ന് ഒരുപാടു ദൂരമുണ്ടോ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക്…”

“ഇല്ല മോനെ കൂടിപ്പോയാലൊരു പതിനഞ്ച് ഇരുപതുമിനിറ്റിനകത്തങ്ങു ചെല്ലാം.”

അങ്ങനെ വീണ്ടും വണ്ടി മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. ഏകദേശം പത്തരയോടെ വണ്ടി ആ വീട്ടുമുറ്റത്തെത്തി.