ശങ്കരൻ മരിക്കുന്നില്ല…[ശിവശങ്കരൻ] 154

 

അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഹരി അടുത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ ശങ്കരൻ തുടർന്നു…

 

“കഴിഞ്ഞ ദീപാവലിയുടെ അന്ന്… കുഞ്ഞിയേം കൊണ്ട് ഇവിടെ വന്നപ്പോഴാ അവളെ ഞാൻ ആദ്യം കണ്ടത്…”

 

“ശങ്കരാ…” ഹരി ഒരു പ്രത്യേക ഈണത്തിൽ നീട്ടി വിളിച്ചു.

“എന്തേടാ…” ശങ്കരന്റെ മുഖത്ത് നാണം കലർന്ന പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു.

 

“എടാ… നിനക്കും നാണമോ… എടാ പ്രേമോ… അതും ലവ് അറ്റ് ഫസ്റ്റ് സൈറ്റ്… എന്റെ ശങ്കരൻ തന്നെ ആണോടാ ഇത്…”

 

“എന്തേടാ, എനിക്കിതൊന്നും പാടില്ലേ…” ശങ്കരൻ ഗൗരവം ഭാവിച്ചു ചോദിച്ചു.

 

“അയ്യോ… നീ പൊളിക്കടാ… എന്റെ അമ്മക്കും അച്ഛനും ഒരുപാട് സന്തോഷാവും.”

 

ശങ്കരൻ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ ജോലി തുടർന്നു.

ഹരിയും അവനൊപ്പം കൂടി.

 

ദീപങ്ങൾ തെളിയിക്കവേ, ശങ്കരൻ അവന്റെ ഓർമകളിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു…

 

“അന്ന്, ദീപാവലിയുടെ അന്ന്…

********************

 

“ഏട്ടാ…” പ്രിയമോളുടെ വിളി കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉച്ചമയക്കത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റത്.

 

“എന്നെങ്കിലും ഒരൊഴിവു കിട്ടിയാൽ അപ്പൊ കിടന്നുറങ്ങിക്കോളും, എടാ കള്ളത്താടീ… എണീക്കടാ…” ഉറക്കപ്പീച്ചിൽ ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോ, കള്ളിക്കുഞ്ഞ് വന്നു എന്നോട് ചേർന്നു കിടന്നുകൊണ്ടാ എന്നെ എണീപ്പിക്കാൻ നോക്കിയത്.

 

ഞാൻ എണീറ്റിട്ടില്ല എന്ന് കരുതി വീണ്ടും ഡയലോഗ് അടിക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവളെ ഞാൻ ചെവിക്ക് പിടിച്ചു പൊക്കി.

 

“അയ്യോ… വിട്… എടാ കാലാ… വിടടാ… ”

 

“ഏ… ഏ… ആരാന്നു?”

 

“വിടടാ… കള്ളത്താടീ…” അവൾ കിടന്നു കുതറിയപ്പോൾ ഞാൻ പിന്നെയും പിടി മുറുക്കി…

 

“എന്താന്നു… ഒന്നുകൂടി പറഞ്ഞെ…”

 

“ഏട്ടാ… വിട്… വേനിക്കണൂ…”

ഇത്തവണ അവൾക്ക് വേദനിക്കുന്നുണ്ടെന്നു കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം പൊടിഞ്ഞപ്പോ മനസ്സിലായി. ഞാൻ വേഗം വിട്ടു. അല്ലെങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും നീർ പൊടിഞ്ഞാൽ എന്റെ ചങ്കിലെ ചോര പൊടിയുന്ന പോലെയാണല്ലോ.

 

“ആഹ്, ഇനി പറ… എന്താ കാര്യം?” അവളുടെ വീർത്ത മുഖത്ത് നോക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു.

 

“പോ, പറയൂല…” അവൾ വീർത്ത മുഖവും, നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെയും പറഞ്ഞു.

 

“കരയല്ലെടീ പൊന്നൂസേ, പറ, എന്തിനാ എന്റെ മോള് വിളിച്ചേ…”

 

“അതേ ഇന്ന് ഏട്ടന് ഓഫ്‌ ഡ്യൂട്ടി അല്ലേ, നമുക്ക് ഒരിടം വരെ പോയാലോ…” അവൾ കണ്ണൊക്കെ തുടച്ചു.

 

“എവിടാ…”

 

“അതൊക്കെ ഇണ്ട്, ഞാൻ പറയും ഏട്ടൻ പോയാൽ മതി…” കണ്ണൊക്കെ തുടച്ചു ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞിട്ട്, എന്നോട് എണീറ്റ് ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആവാൻ പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ പോയി.