💮 ഗൗരീശങ്കരം 11 💮 [Sai] 1947

“എപ്പോൾ….”

’10 minutes… I will be there….”

മനുവിനെ കോടതിയിൽ ഹാജരാക്കുന്നത് തത്കാലം മാറ്റി വെക്കാൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സച്ചിൻ PR ഹോസ്പിറ്റൽ ലക്ഷ്യമാക്കി കുതിച്ചു….

സച്ചിൻ എത്തിയപ്പോഴേക്കും വൈകിയിരുന്നു…. വാർത്ത കാട്ട്തീപ്പോലെ പടർന്നിരുന്നു… ഹോസ്പിറ്റൽ മുഴുവൻ മീഡിയ വളഞ്ഞിരുന്നു… ഒപ്പം എക്സിക്യൂട്ടീവ് മജിസ്‌ട്രേറ്റും മറ്റു ബന്ധപ്പെട്ടവരും എത്തിയിട്ടുമുണ്ട്….

ഇന്നലെ രാത്രി വരെ മരുന്നിനോട് പ്രതികരിക്കാതിരുന്ന പൂർണമായും അബോധവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്ന ശ്രീക്കുട്ടി ഇന്ന് രാവിലെ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി ഉണരുകയും അവളെ ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്ന ഉപകാരണങ്ങൾ ഒക്കെ വലിച്ചു താഴെ ഇട്ടു അലറി കരയുകയും ചെയ്തു…

ഡോക്ടർസ് ഉടനെ തന്നെ ട്രീറ്റ്മെന്റ്റ് ആരംഭിചെങ്കിലും സർവൈവൽനു 5% ചാൻസ് മാത്രമേ ഇപ്പൊ ഉള്ളു….

ശക്തമായ ഇന്റെർണല് ബ്ലീഡിങ് ഉണ്ട്…. വേദന കൊണ്ട് ഞെരിപിരി കൊള്ളുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾ ഇപ്പൊ കോൺഷ്യസ് ആണ്….

ശ്രീക്കുട്ടിയുടെ കാര്യത്തിൽ പുരോഗതി ഉണ്ടെന്നു അറിഞ്ഞതിൽ അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ ഉള്ളിൽ ആശ്വാസം നിറഞ്ഞു… പക്ഷെ അതിനു ആയുസ് അതികം ഇല്ലായിരുന്നു…

മനുവിനെ രക്ഷിക്കാനുള്ള അവസാന വഴിയാണ് ശ്രീക്കുട്ടിയെ കൊണ്ട് സംസാരിപ്പിക്കുക എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ രവിയേട്ടനും അമ്മയും കൂടി അവളുടെ ഡൈയിങ് സ്റ്റേറ്റ്മെന്റ്റ് റെക്കോർഡ് ചെയ്യിക്കാനുള്ള കാര്യങ്ങളുമായി മുന്നോട് പോയി….

ഡോക്ടർമാർ പരിശോധന കഴിഞ്ഞ് സ്റ്റേറ്റ്മെന്റ് റെക്കോർഡ് ചെയ്യാൻ ഉള്ള അനുവാദം കൊടുത്തു… അധികം സംസാരിപ്പിക്കരുത് എന്ന നിബന്ധനയോടെ….

സംസാരിക്കാൻ ശ്രീക്കുട്ടിക്കും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതിനാൽ ചോദ്യങ്ങളൊക്കെ ഒറ്റവാക്കിൽ മറുപടി പറയുന്ന രൂപത്തിൽ ആയിരുന്നു…

ചോ 1: “കുട്ടിയെ അപകടത്തിൽപെടുത്തിയത് ആരാണെന്നു അറിയുമോ.?”

നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ ശ്രീക്കുട്ടി തലയാട്ടി….

ചോ 2: “മനുവിനെ അറിയുമോ? മനുവും കുട്ടിയും തമ്മിൽ സ്നേഹത്തിൽ ആയിരുന്നോ…..?”

അതെ എന്ന് അവൾ തലയിട്ടി….