❤പവിത്രബന്ധം 2❤ [ പ്രണയരാജ] 169

അതു നിങ്ങളാ… തീരുമാനിക്കാ… വാ… നമുക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവാം..

എൻ്റെ ആവണി അതൊന്നും വേണ്ട, നമുക്കു മരുന്നു വെച്ചു കെട്ടാം… ഇതു മാറും,

TT എടുക്കണ്ടെ,

എന്തിന്, ഇതു ഇന്നു വാങ്ങിയ പുതിയ കത്തിയാ… മോളെ,

എന്നാലും എൻ്റെ ഒരു സമാധാനത്തിന്.

നീയിങ്ങു മാറിയെ ഞാൻ പോയി മരുന്നു വെച്ചു കെട്ടട്ടെ,

അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ മുറിയിൽ കയറി, മരുന്നും ബാൻഡേജും ഇട്ടു വെച്ച പാത്രം എടുത്തതും ഓടി വന്നൊരാൾ അതു തട്ടി പറച്ചു.

ഞാൻ വെച്ചു തരാം…

അവളതു പറഞ്ഞപ്പോ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ അവൾക്കായി കൈ നീട്ടി കൊടുത്തു.
അതിൽ നിന്നും മരുന്നെടുത്ത് മുറിവിൽ പുരണ്ടുമ്പോ.. ഉണ്ടായ നീറ്റലിൽ ഞാൻ എരുവു വലിച്ചപ്പോ…

അയ്യോ… സോറി,

എന്നും പറഞ്ഞ് കണ്ണീരൊഴുക്കുന്ന എൻ്റെ കുട്ടിക്കുറുമ്പിയെയാണ് ഞാൻ കണ്ടത്. അതു കൊണ്ടു തന്നെ അവർക്ക് ആശ്വാസം പകരാനായി ഞാൻ ഒരു പുഞ്ചിരി പകർന്നു നൽകി. അതോടെ കക്ഷി വേഗം മുറിവ് കെട്ടിയ ശേഷം എല്ലാം നല്ല പോലെ എടുത്തു വെച്ചു.

ഞാൻ നേരെ അടുക്കളയിലേക്കു വെച്ചു പിടിച്ചു. വീണ്ടും പച്ചക്കറിയരിയാൻ , തുടങ്ങുമ്പോ… ഓടിയടുക്കുന്ന ഒരു കാലൊച്ച ഞാൻ കേട്ടു, പിറകെ വലിയ ഒരു ശബ്ദവും.

ജഗൻ,

എന്താടി

ഇങ്ങു മാറിയെ, ഇതു ഞാൻ ചെയ്തോളാം

അതു വേണ്ട, എൻ്റെ പണി ഞാൻ ചെയ്തോളാം.

എന്നെയിങ്ങനെ കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യല്ലെ ജഗൻ,

എടി, അതിനു ഞാനെന്തു ചെയ്തു.

മതി, എനിയൊന്നും ചെയ്യണ്ട, കൈ മുറിഞ്ഞു, എന്നിട്ടും വന്നിരിക്കാ വീണ്ടും അരിയാൻ,

ഒരു കാര്യം പഠിക്കുമ്പോ വീഴ്ച്ചകൾ പതിവാ… വീണു വീണു വേണം പഠിക്കാൻ,

അങ്ങനെ ഇപ്പോ ജഗൻ വീണു വീണു പഠിക്കണ്ട,

ആവണി,

എനിക്കാവില്ല ജഗൻ, നിൻ്റെ കയ്യിൽ രക്തം കണ്ടപ്പോ ജീവൻ പറിച്ചെടുക്കുന്ന പോലെയാ എനിക്കു തോന്നിയെ,

ആവണി നീ,

മറുത്തൊന്നും പറയാതെ എന്നിൽ നിന്നും കത്തി പിടിച്ചു വാങ്ങിയ ശേഷം, എന്നെ ഉന്തിത്തള്ളി, ഹോളിൽ ടീവിയ്ക്കു മുന്നിൽ ഇരുത്തിയ ശേഷം അവൾ അടുക്കളയിലേക്കു തന്നെ പോയി.

ഓരോ നിമിഷവും അവൾ കാണിക്കുന്ന ആ സ്നേഹം ആദ്യമായി എന്നിലും ഭയത്തിൻ്റെ വിത്തുകൾ പാകി . അവൾ പറഞ്ഞ പോലെ, എൻ്റെ ഭയം നീയാണ് ആവണി, നിന്നെ നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന ഭയം എന്നിലും ഉണർന്നു കഴിഞ്ഞു. നീ പറഞ്ഞ പോലെ അത്രമേൽ ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി.